เราเป็นผู้หญิงค่ะ นิสัยส่วนตัวร่าเริง พูดเยอะ แต่เพื่อน(ที่สนิทจริงๆ) น้อยค่ะ
มีพี่น้องนะคะ เเต่เป็นน้องชาย มีน้องสาวอีกคนหนึ่ง อายุห่างกันมาก เลยคุยไม่ได้ทุกเรื่องค่ะ
เรามีอาการแปลกๆ สองอย่างคือ

หนึ่ง

เวลาที่เราอยู่บ้านคนเดียว (บ่อยมาก น้องชายไปหาเพื่อน น้องสาวไปวิ่งเล่น พ่อแม่ทำงาน)
เรามักจะพูดคนเดียวอ่าค่ะ เป็นประโยคสนทนาแต่มีเราคนเดียว
คือเราจะคิดว่า ตอนนี้เป็นสถานการณ์แบบหนึ่ง แล้วเรากำลังพูดกับคนๆหนึ่งอ่าค่ะ
บางครั้งก็พูดเล่าเรื่องราวต่างๆที่เราอยากพูด
ตอนแรกๆก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ เพราะเป็นเฉพาะตอนอยู่คนเดียว

แต่พักหลังๆ เรามักจะเผลอพูดคนเดียว เวลาที่อยู่กับคนอื่นด้วย (เหม่อ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วพูดออกมา)
หรือเวลาที่เราคิดว่าเราอยู่คนเดียว (เช่นตอนกลางคืน คิดว่าทุกคนหลับหมดแล้ว บางครั้งน้องชายได้ยิน ก็คิดว่าเรามีแฟนคุยโทรศัพท์กับแฟน แต่จริงๆเราพูดคนเดียว)
เราเลยเริ่มเครียดอ่าค่ะ คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นอาการปกติแล้ว

และที่เราเครียดที่สุด คือน้องสาวเรา อยู่ประถมวัยกำลังอยากรู้อยากเห็นอ่าค่ะ มักจะเห็นเราพูดคนเดียวบ่อยๆ แล้วเราไปเจอน้องแอบพูดคนเดียวอ่าค่ะ เราคิดว่าน่าจะเป็นพฤติกรรมเลียนแบบ

ปัญหาที่ สอง

เราเซนซิทีฟ กับเรื่องความตายมากค่ะ จริงอยู่ที่ทุกคนกลัวความตาย แต่เวลาที่เราเจอกับเรื่องที่ว่ามีคนตาย
โดยเฉพาะ การตายแบบ ที่เราคิดว่าไม่น่าตายอ่าค่ะ (เช่น เรื่องพี่สิงห์ เรื่องเรือเซวอลล่มที่เกาหลีใต้ )
หรือไปเห็น ศพ หรือรูปศพ
เราจะมีอาการหวาดกลัวมากๆ จะตั้งสติไม่ได้ มักจะร้องไห้แบบหยุดไม่ได้
แล้วก็จินตนาการว่า คนที่เรารัก เช่น เพื่อนสนิท ว่าเขาตาย แล้วก็คิดต่อว่าเราจะเป็นยังไง แล้วก็ร้องไห้หนักมากเลยค่ะ

ทั้งสองอาการเราเป็นมานานแล้วค่ะตั้งเเต่เด็ก แต่มันเริ่มมีผลกระทบกับชีวิตเราอย่างมาก ในช่วงไม่กี่ปีนี้
อาการพูดคนเดียวทำให้เรานอนไม่หลับ เพราะตอนกลางคืน ก่อนนอน เราจะพูดคนเดียวทุกวัน
บางครั้งเดินอยู่ริมถนน (เราไปไหนมาไหนคนเดียวค่ะ) ก็เผลอพูด

จากที่เล่ามาทั้งหมด อยากรู้ว่า มันเป็นอาการทางจิตมั๊ยคะ
ถ้าใช่ เราต้องทำยังไง ไปหาหมอที่ไหน ช่วยตอบหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ