สวัสดีค่ะ... นี้เป็นกระทู้แรกของ จขกท. ถ้าผิดพลาดยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอน จขกท. อยู่ ม.ปลายค่ะ ตอนนั้นอยู่ ม.4 คือทุกโรงเรียน ม.4 จะมีรับน้องค่ะ แล้ว จขกท. ก็โดนรับน้องไปตามปกติค่ะ แต่มันจะมีพี่คนนึง เค้าชอบมาบอกนู่นบอกนี้เกี่ยวกับการรับน้องให้เราฟัง พี่คนนั้นอยู่ ม.6ค่ะ เค้าชอบมาบอกว่า อย่าแต่งหน้ามานะ แต่เหมือนพี่เค้าจะคอยบอกนู่นบอกนี้อยู่ห่างๆ เพราะงานรับน้องพี่ ม.5 เป็นคนจัด เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคิดว่ามันคงเป็นหน้าที่ของพี่เค้า(ปีที่แล้วพี่คนนี้เป็นหัวหน้าค่ะ) หลังจากนั้น เวลาเราเดินผ่านพี่เค้า พี่เค้าก็ชอบทักเราบ้าง ยิ้มให้บ้าง แต่เราก็ไม่ได้อะไรค่ะ เพราะคิดว่าพี่เค้ามาแกล้งเล่นเฉยๆ พอหลังจากรับน้องเสร็จ พี่คนนั้นเค้าดันเป็นลุงรหัสของเราเองค่ะ พอตอนเรากลับบ้านนี้แหละค่ะ พี่เค้าเดินสวนเราพอดี เค้าก็ถามว่าเรากลับบ้านยังไง พอเราตอบเค้า เค้าก็พอว่าเดี๋ยวไปส่ง เราก็ยอมค่ะ เพราะเห็นว่าอยู่สายรหัสเดียวกัน เค้าคงเป็นห่วงเราในฐานะน้องสาวมั้ง พอเค้าส่งเราที่บ้านเสร็จนะคะ เค้าก็ทักเฟสบุ้คเรามาเลย มาชวนคุยนู่นคุยนี้ แล้วเค้าก็ขอไลน์เรา เราก็ให้ไป แล้วเราก็คุยกันทุกวันเลยค่ะ พอหลังจากวันนั้นพี่เค้าก็ชอบมาที่ห้องเราบ่อยๆ มาแกล้งเราเล่น สะกิดเราบ้างล่ะ จับผมบ้างล่ะ แต่เราก็ไม่ได้โกรธอะไรเค้านะคะ เพราะพี่เค้าก็น่ารักดี ขี้เล่นด้วย55555555  หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวันเลยค่ะ คุยกันมาได้ประมาณ3เดือน เราก็เริ่มห่างๆกัน เราคิดว่าพี่เค้าคงเครียดเรื่องเข้ามหาลัยค่ะ เราเลยไม่ได้คิดมากเรื่องพี่เค้า จนมาวันนึง เรานั่งกินข้าวอยู่ตอนเช้าที่โรงอาหาร พี่เค้าเดินมากับพี่ผู้หญิงคนนึง เรานี้อึ้งเลยค่ะ ความคิดในหัวมันตีกันหมด คิดไปต่างๆนานาว่าที่ผ่านมาคืออะไร เค้าหลอกเราหรอ เค้ามีแฟนหรอ บลาๆๆ พอพี่เค้าเดินผ่านไป เรานี้ร้องไห้เลยค่ะ ร้องหนักมากๆ ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันค่ะว่าทำไมต้องร้องด้วย วันนั้นทั้งวันเราหลบหน้าพี่เค้าตลอดเลยค่ะ พยายามห่างๆ เลี่ยงได้ก็จะไม่เดินไปแถวที่พี่เค้าอยู่ แล้วเหมือนพี่เค้าจะรู้นะคะ ว่าเราเสียใจ ตอนเย็นพี่เค้าก็ทักไลน์เรามาค่ะ รัวมาเลย แต่เราไม่ตอบ ไม่เปิดอ่าน จนสุดท้ายพี่เค้าคอลไลน์มาเลยค่ะ รัวสติ้กเกอร์มาด้วย สุดท้าย เราก็รับสายค่ะ พี่เค้าก็ถามใหญ่เลยว่าเราเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม พี่ขอโทษ เราก็เงียบใส่ค่ะ พี่เค้าก็บอกว่า 'ขอเถอะ อย่าเงียบใส่พี่ เป็นอะไร พี่ขอโทษ' จนเราก็ถามพี่เค้าค่ะ ว่าพี่หายไปไหนตั้งหลายอาทิต พี่เดินมากับใครเมื่อเช้า พี่เค้าก็อธิบายค่ะ ว่าพี่เค้าต้องอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัย เพราะพี่เค้าเตรียมตัวช้า เลยต้องมาขยันตอนนี้  ส่วนเรื่องที่พี่เค้าเดินมากับผู้หญิงอื่น เค้าก็บอกว่าพี่ผู้หญิงคนนั้นเค้าเป็นแฟนกับเพื่อนพี่เค้า พี่เค้าถามว่าเห็นแฟนเค้ามั้ย พี่เค้าเลยพาไปหา เราก็เลยโล่งอกค่ะ เคลียกันจบด้วยดี หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่เค้าก็บอกว่าที่หลังมีอะไรให้ถามพี่เค้า อย่าคิดไปเองคนเดียว พี่เค้าไม่สบายใจเวลาที่เห็นเราร้องไห้ เราก็เลยสัญญากับพี่เค้าไว้ แล้วทุกอย่างก็โอเคค่ะ หลังจากนั้นประมาณ2เดือน เราก็รู้ตัวเลยค่ะ ว่าเราชอบพี่เค้า แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าพี่เค้าคิดยังไง เพราะพี่เค้าไม่ชัดเจนเลยสักที เราเลยได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว ผ่านมาจากนั้น1เดือน เราก็เก็บไว้ไม่ไหวค่ะ เราเลยถามพี่เค้าไปตรงๆเลยค่ะ ว่าพี่มาคุยแบบนี้ต้องการอะไร พี่คิดไงกันแน่ พี่เค้าตอบมาแค่ว่า 'เราเป็นน้องที่พี่รัก รักมาก คุยกับเราแล้วสนุก แต่ว่ายังใช้คำว่าแฟนไม่ได้ เพราะเราอยู่สายรหัสเดียวกัน เเล้วอีกอย่าง พี่เค้าจะเข้ามหาลัยแล้ว เค้าอยากให้เราเจอคนที่ดีกว่านี้ สังคมมันยังอีกกว้าง คบกันแบบนี้พี่เค้าก็โอเคแล้ว' เราพยายามเข้าใจพี่เค้าค่ะ แต่มันก็ทำไม่ได้เลยซักที สุดท้ายเราก็ปล่อยเลยตามเลยค่ะ เพราะเราคิดว่าเวลามันจะช่วยทุกสิ่ง แต่.... เราคิดผิด
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด ไปไหนก็ไปด้วยกัน กลับบ้านพี่เค้าก็มาส่งเกือบทุกวัน เวลาสอบพี่เค้าก็ติวให้ จนมาวันสุดท้าย วันจบ ม.6 ค่ะ วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอพี่เค้าทุกวัน ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน พี่เค้าสัญญากับเราค่ะ ว่าจะไม่ทิ้งเราไปไหน เค้าจะเหมือนกับวันแรกที่คุย เราก็เชื่อในคำสัญญาเค้าค่ะ หลังจากนั้นพี่เค้าก็ทำตามสัญญาจริงๆนะคะ ผ่านจากนั้นอีกไม่นาน พี่เค้าก็บอกเราเสมอค่ะ ว่าเค้ารักเรา รักมากด้วย เราก็รักพี่เค้าค่ะ รักมากๆ แต่เวลาเราถามเค้าว่าเมื่อไหร่เราจะใช้คำว่าแฟนซักที พี่เค้าจะก็ถามเรากลับว่าเราไม่โอเคกับสถานะแบบนี้หรอ แล้วเค้าจะเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อเปลี่ยนประเด็นค่ะ เราก็ได้แต่บอกเค้าว่าเราโอเค แต่จริงๆแล้ว ใครจะโอเคล่ะคะ กับสถานะแบบนี้ คุยกันมาก็นาน ต่างคนก็ต่างรู้ใจของอีกฝ่าย แต่ไม่ได้ใช้คำว่าแฟนซักที   เราคุยกับพี่เค้ามาตลอดค่ะ เวลาที่พี่เค้าไม่มีเรียน เค้าก็แวะมาหาที่ รร บ้าง วันหยุดปิดเทอมถ้าพี่เค้าว่าง เค้าก็ชวนไปดูหนัง  เป็นแบบนี้เสมอจนเราจบ ม.6เป็นเวลาสามปีค่ะ เราก็ยังเป็นเหมือนเดิมนะคะ ยังรู้สึกกันเหมือนเดิม พี่เค้าก็ยังคงไม่หายไปเหมือนที่เค้าเคยสัญญาไว้  ตอนนี้เราก็ชินกับสถานะแบบนี้แล้วล่ะค่ะ แต่เราแค่อยากรู้ว่าเราต้องอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน บางทีเราก็อยากจะเลิกคุย อยากจะหายไปนะคะ แต่ทำไม่ได้ ก็มันรักอ่ะค่ะ เราอยากรู้แค่ว่า การที่คนสองคนนั้นรักกัน มีเวลาให้กัน แต่ไม่ได้ใช้คำว่าแฟน มันแปลกมั้ยคะ หรือเป็นเรื่องปกติ?