ขอทราบรุ่นพี่ๆในวงการหน่อยครับ
ว่าจะส่งนิยายนี้ให้โรงพิมพ์ หนังสือ หรือ นิตยสารไหนดีครับ ที่รับ นิยายขนาดนี้
ขนาด A4 ประมาณ 20 หน้า ยังสามารถเขียนเพิ่มต่อได้อีก เพราะยังไม่จบเรื่องเพียงแค่จบตอน
แนว เบาสมอง แต่ ต่อเขียนไป อาจบู๊ล้างผลาญ แนว โหด มันส์ ฮา (คนเขียน มโน เอง ไม่มีใครบอก)
หรือ หาเพื่อน เพื่อเขียนเป็นการ์ตูน วางขายเองเลย
ขอบคุณคำตอบทุกท่านครับ
ตัวอย่าง
ตั้ม มองเธอเดินออกจากบ้านไปที่ประตูหน้าบ้านเห็นเธอเปิดปิดประตูรั้วแล้วเดินออกไป ก่อนที่เขาจะกลับมานั่งที่ โซฟา นั่งงง สักครู่คิดทบทวนอะไรหลายอย่าง พยายามเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ก็คิดไม่ออกว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขา ทางเดียวที่พอจะมีทางออกในเวลานี้ได้ ตั้ม หยิบโทรศัพท์บ้าน โทรหาเพื่อนสนิทคือ ศร เป็นคนแรกเพราะบ้านของ ศร อยู่ใกล้เขามากที่สุด
“เฮ้ย ไอ้ศร เรื่องร้ายว่ะ”
“มีอะไร เกิดอะไรขึ้น” เสียง ศร ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน ตั้ม บอกมาทางโทรศัพท์
“กูพึ่งไล่เด็กผู้หญิงออกจากบ้านไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ใครว่ะ แอน ลูกแม่ค้าส้มตำในหมู่บ้านแกหรือไงว่ะ”
“ไม่ใช่ ถ้าใช่กูคงไม่โทรฯมาหาหรอก กูว่ามันแปลกๆยังไงพิกล เหมือนผีจะหลอกกูยังไงไม่รู้ เอ็งมาที่บ้านข้าที ได้ไหมว่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...สาดดด... โดนผีหลอก เอ็งก็มาที่บ้านข้าดีกว่าไหม ข้าไปหาเอ็งเดี๋ยวก็หัวโกร๋นทั้งคู่”
“มันไม่ใช่ผีหลอกมั่ง แต่มันแปลกๆว่ะ”
“แปลกยังไงว่ะ”
“มาที่บ้านกูเถอะ มันแปลจริงๆ”
“แล้วกูไม่ต้องเตรียมวิ่งหางจุกตูดหรือว่ะ”
“ไม่มี กูไล่เธอไปแล้วไง”
“อะไรว่ะ....”
“เออ มาก่อนเถอะกูจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง”
“เออๆ อย่าอ่ำ
อะไรกูล่ะ เสียเวลาดูหนังกู กูกำลังดูหนังมันส์ๆอยู่”
“สัด...เพื่อนรักเขาพูดกันอย่างนี้หรือว่ะ”
“เออๆ เดี๋ยวกูไป...”
เขียนนิยายได้ประมาณ 20 หน้า A4
ว่าจะส่งนิยายนี้ให้โรงพิมพ์ หนังสือ หรือ นิตยสารไหนดีครับ ที่รับ นิยายขนาดนี้
ขนาด A4 ประมาณ 20 หน้า ยังสามารถเขียนเพิ่มต่อได้อีก เพราะยังไม่จบเรื่องเพียงแค่จบตอน
แนว เบาสมอง แต่ ต่อเขียนไป อาจบู๊ล้างผลาญ แนว โหด มันส์ ฮา (คนเขียน มโน เอง ไม่มีใครบอก)
หรือ หาเพื่อน เพื่อเขียนเป็นการ์ตูน วางขายเองเลย
ขอบคุณคำตอบทุกท่านครับ
ตัวอย่าง
ตั้ม มองเธอเดินออกจากบ้านไปที่ประตูหน้าบ้านเห็นเธอเปิดปิดประตูรั้วแล้วเดินออกไป ก่อนที่เขาจะกลับมานั่งที่ โซฟา นั่งงง สักครู่คิดทบทวนอะไรหลายอย่าง พยายามเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ก็คิดไม่ออกว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขา ทางเดียวที่พอจะมีทางออกในเวลานี้ได้ ตั้ม หยิบโทรศัพท์บ้าน โทรหาเพื่อนสนิทคือ ศร เป็นคนแรกเพราะบ้านของ ศร อยู่ใกล้เขามากที่สุด
“เฮ้ย ไอ้ศร เรื่องร้ายว่ะ”
“มีอะไร เกิดอะไรขึ้น” เสียง ศร ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยิน ตั้ม บอกมาทางโทรศัพท์
“กูพึ่งไล่เด็กผู้หญิงออกจากบ้านไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ใครว่ะ แอน ลูกแม่ค้าส้มตำในหมู่บ้านแกหรือไงว่ะ”
“ไม่ใช่ ถ้าใช่กูคงไม่โทรฯมาหาหรอก กูว่ามันแปลกๆยังไงพิกล เหมือนผีจะหลอกกูยังไงไม่รู้ เอ็งมาที่บ้านข้าที ได้ไหมว่ะ”
“อ้าวเฮ้ย...สาดดด... โดนผีหลอก เอ็งก็มาที่บ้านข้าดีกว่าไหม ข้าไปหาเอ็งเดี๋ยวก็หัวโกร๋นทั้งคู่”
“มันไม่ใช่ผีหลอกมั่ง แต่มันแปลกๆว่ะ”
“แปลกยังไงว่ะ”
“มาที่บ้านกูเถอะ มันแปลจริงๆ”
“แล้วกูไม่ต้องเตรียมวิ่งหางจุกตูดหรือว่ะ”
“ไม่มี กูไล่เธอไปแล้วไง”
“อะไรว่ะ....”
“เออ มาก่อนเถอะกูจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง”
“เออๆ อย่าอ่ำอะไรกูล่ะ เสียเวลาดูหนังกู กูกำลังดูหนังมันส์ๆอยู่”
“สัด...เพื่อนรักเขาพูดกันอย่างนี้หรือว่ะ”
“เออๆ เดี๋ยวกูไป...”