อาจะน้ำเน่าพิมพ์ผิดๆถูกๆก็อย่าว่ากันโน๊ะ
เริ่มเลยนะค่ะ....มีผู้ชายคนนึงก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน
-เริ่มรู้จัก....เธอเป็นลูกของเพื่อนแม่ เธอกับฉันบ้านใกล้กัน เธอกับฉันเคยเจอกันบ่อยๆเมื่อสมัยเรียนปวช. เธอไม่เคยอยู่ในสายตาฉันสักนิด!!
-พอรู้จัก....เธอเป็นคนไม่ค่อยพูด เธอหน้าตาโอเค เธอชอบทำหน้าบึ้ง
-เริ่มจีบ.....เธอมองฉันก่อน เธอเริ่มคุยกับฉันก่อน เธอเริ่มกวนทีนฉันก่อน เธอชอบผญ.อ่อนหวานแต่ฉันไม่ใช่ เธอบอกทีชอบเพราะฉันไม่เหมือนคนอื่นชอบที่ฉันเป็นตัวฉันเอง
-ได้คบ.....เธอขนเสื้อผ้ามาให้ซัก(นอกจากพ่อกับน้องแล้วเธอเป็นผช.คนแรกที่ฉันซักผ้าให้ กล้าาาามากกกกก!!) เธอมาหาฉันทุกวัน(5ทุ่มก็มา) เธอบังคับให้ฉันนอนตอน2ทุ่ม(บ้ารึป่าวเร็วสุดของฉัน5ทุ่ม) เธอบังคับให้ฉันตื่น8โมง เธอชอบนั่งจ้องหน้าฉัน เธอบอกฉันว่าเธอเจอกันบ่อยมากแต่ฉันไม่เคยสนใจเธอเลย"เนื้อคู่อยู่ใกล้ตัวยังไม่รู้อีก"
บร๊ะๆๆๆๆ) เธอเป็นคนดีเป็นสุภาพบุรุษ เธอชอบชวนฉันกินแล้วก็บ่นมาฉันอ้วน เธอบอกว่าชอบอยู่กับฉัน(ถึงบางครั้งฉันคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเป็นชั่วโมงๆไม่สนใจเธอเลย) เธอชอบมากินข้าวบ้านฉัน เธอขโมยจูบฉัน(ทั้งๆที่ทำแล้วโดนตบเธอก็ยังทำบ่อยๆ นิสัย!!55555) เธอชอบให้ฉันยิ้มเธอบอกว่าฉันยิ้มแล้วเธอมีความสุข เธอบอกฉันว่ามันเกินคำว่ารักไปแล้ว เธอบอกว่าเราจะคบกันไปวันๆก็พอ แต่วันใดที่ฉันเรียนจบเราคงได้คบกันไปตลอดชีวิต เธอดีกับฉันตลอดที่คบกัน เธอจะบวชในไม่กี่เดือนข้างหน้าแต่เธอโดนทหาร
-ก่อนเลิก.....เธอให้เหตุผลที่ทำให้ผญ.70%ต้องยอกเลิก เธอบอกเลิกฉัน(ฉันงงมากทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น3ชม.ยังคุยกันปกติดี) เธออยากบอกทุกๆอย่างกับฉันแต่เอเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว เธอขอให้ฉันไม่เกลียดเธอ เธอขอให้เราเป็นเพื่อนกัน
-เลิกกันแล้ว......ฉันพยายามติดต่อถามเรื่องเหตุผลจริงๆที่ทำให้เลิกกัน ฉันอดทนรอเธอกลับจากทหารฉันเขียนจดหมายไปหาเธอที่ค่าย(แต่ไม่ได้ส่งไปนะ ไม่กล้า) ฉันตื้อเธอจนฉันเหนื่อยไปเอง ฉันพยายามทำใจเลิกติดต่อทุกอย่าง เธอกลับติดต่ออยากพูดคุยกับฉัน? มีโอกาสและเหตุการณ์หลายๆอย่างทำให้เราได้เจอกันบ่อยขึ้น(ทั้งฉันและเธอก็ทำตัวไม่ถูกเพราะเธอรู้ว่าฉันรู้เหตุผลที่เธอบอกกับฉันมันเป็นเรื่องโกหก) ฉันเข้าหาเธอออกห่าง ฉันเฉยๆเธอเข้าหาเหตุการณ์เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆ จน......
ฉันเรียนจบมีงานทำ+เธอได้บวชทดแทนบุญคุณ.....ฉันไปงานบวชเธอ(ลางานเลยนะเออ กะว่าจะไปอโหสิกรรม) เธอทักฉันก่อน เธอคอยถามว่าโอเคไหม เธอดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใยฉัน(เค้าบวชที่ตจว.แล้วเรากับครอบครัวต้องนอนข้างคืนที่บ้านเค้า) เราได้คุยกันสองสามคำ(เราเรียกเค้าเพื่อให้ซองช่วยงาน)ก่อนเธอขึ้นไปนอนเธอหันมามองฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง เธอยิ้มให้ฉันเหมือนตอนที่เราคบกัน(หลังจากเลิกแค่คุยกันแต่เราไม่เคยยิ้มให้กันเลย) ก่อนกลับฉันขอถ่ายรูปกับเธอเธอก็มาถ่ายด้วย นั่นแหละรูปคู่รูปแรกที่ฉันมี
กลับมาใช้ชีวิตปกติ.....ฉันเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง(มันรู้เรื่องมาโดยตลอด) ฉันเอารูปมาอวดมัน
บทสนทนาฉันกับเพื่อน....
เพื่อน: เห้ยเมิง ในรูปพระแอบยิ้มด้วยนะ
ฉัน: จริงดินี่กรูไม่ได้สังเกตุเลยนะ(ในใจดีใจสุดพลังอ่ะ)
เพื่อน: กรูว่าคู่เมิงมีสิทธิ์รีเทิร์นหว่ะ
ฉัน: ทำไมเมิงคิดงั้นอะ
เพื่อน: กรูพอจะรู้เหตุผลที่เค้าเลิกกับเมิงและ กรูว่าพระเค้าเป็นคนที่โคตะระดีเลยนะ ที่เค้าเลิกกับเมิง 1เมิงยังเรียนไม่จบถ้ามีอะไรเกินเลยพ่อแม่เมิงทั้งคู่จะมองหน้ากันไม่ติด 2เค้ายังไมได้ทำหน้าที่ลูกที่ดียังไม่ได้บวชให้พ่อแม่ 3ตอนนั้นเค้ารู้แน่แล้วว่าเค้าต้องติดทหารเค้าม่อยากให้เมิงรอหรือไม่ก็กลัวว่าเมิงรอเค้าไม่ไหว 4เค้าคงคิดว่าเค้าไม่เหมาะกับเมิงเพราะเค้าก็เรียนไม่จบแต่เมิงจะจบป.ตรีแล้ว
ฉัน: น้ำเน่าไปป่าวว่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆพระเป็นผช.ที่ดีโคตะระอ่ะ
เพื่อน: อ้าว เมิงลองคิดดู ตอนคบกันเค้าเป็นฝ่ายตามเมิงตลอด อะไรๆก็เมิงทั้งที่เมิงโคตะระเอาแต่ใจ เมื่อก่อนหลังเลิกกันเมิงเข้าหาเค้าแต่เค้าปิดกั้นเมิงตลอด แต่พอเมิงเฉยเค้ากลับมาเข้าหาเมิงแทน และเหตุการณ์ล่าสุดก่อนที่เค้าบวชอะไรๆมันก็ดีขึ้นใช่ไหมหล่ะ เค้าเอาใจใส่คอยหาเรื่องคุยก่อนตลอด ดูแลเมิงทั้งๆที่เค้าไม่คิดหรอกว่าเมิงจะลางานไปงานบวชเค้าที่ตจว. เมิงคิดดิพออะไรๆมันพร้อมเหตุการณ์มันก็เริ่มดีขึ้น อย่าโง่ดิว่ะ(โดนด่า)
ฉัน: เออหว่ะ มันก็จริงอย่างที่เมิงพูด (เริ่มฉลาด)
.
.
.
นี่ก็คือเรื่องราวคราวๆ....ตอนนี้ฉันอยากจะบอกเธอเหลือเกิน(แต่ไม่ได้สิ เค้าเป็นพระคุยไม่ได้55555).......ฉันจะรอนะ รอวันที่เธอทำหน้าที่ของเธอเสร็จ ก่อนหน้านี้ที่เธอเป็นฝ่ายตามฉัน...ตอนนี้ฉันอยากจะบอกเธอว่า "ครั้งนี้ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่ม...ให้โอกาสชฉันนะ"
ครั้งนี้ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่ม...ให้โอกาสฉันนะ
เริ่มเลยนะค่ะ....มีผู้ชายคนนึงก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน
-เริ่มรู้จัก....เธอเป็นลูกของเพื่อนแม่ เธอกับฉันบ้านใกล้กัน เธอกับฉันเคยเจอกันบ่อยๆเมื่อสมัยเรียนปวช. เธอไม่เคยอยู่ในสายตาฉันสักนิด!!
-พอรู้จัก....เธอเป็นคนไม่ค่อยพูด เธอหน้าตาโอเค เธอชอบทำหน้าบึ้ง
-เริ่มจีบ.....เธอมองฉันก่อน เธอเริ่มคุยกับฉันก่อน เธอเริ่มกวนทีนฉันก่อน เธอชอบผญ.อ่อนหวานแต่ฉันไม่ใช่ เธอบอกทีชอบเพราะฉันไม่เหมือนคนอื่นชอบที่ฉันเป็นตัวฉันเอง
-ได้คบ.....เธอขนเสื้อผ้ามาให้ซัก(นอกจากพ่อกับน้องแล้วเธอเป็นผช.คนแรกที่ฉันซักผ้าให้ กล้าาาามากกกกก!!) เธอมาหาฉันทุกวัน(5ทุ่มก็มา) เธอบังคับให้ฉันนอนตอน2ทุ่ม(บ้ารึป่าวเร็วสุดของฉัน5ทุ่ม) เธอบังคับให้ฉันตื่น8โมง เธอชอบนั่งจ้องหน้าฉัน เธอบอกฉันว่าเธอเจอกันบ่อยมากแต่ฉันไม่เคยสนใจเธอเลย"เนื้อคู่อยู่ใกล้ตัวยังไม่รู้อีก"
-ก่อนเลิก.....เธอให้เหตุผลที่ทำให้ผญ.70%ต้องยอกเลิก เธอบอกเลิกฉัน(ฉันงงมากทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น3ชม.ยังคุยกันปกติดี) เธออยากบอกทุกๆอย่างกับฉันแต่เอเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว เธอขอให้ฉันไม่เกลียดเธอ เธอขอให้เราเป็นเพื่อนกัน
-เลิกกันแล้ว......ฉันพยายามติดต่อถามเรื่องเหตุผลจริงๆที่ทำให้เลิกกัน ฉันอดทนรอเธอกลับจากทหารฉันเขียนจดหมายไปหาเธอที่ค่าย(แต่ไม่ได้ส่งไปนะ ไม่กล้า) ฉันตื้อเธอจนฉันเหนื่อยไปเอง ฉันพยายามทำใจเลิกติดต่อทุกอย่าง เธอกลับติดต่ออยากพูดคุยกับฉัน? มีโอกาสและเหตุการณ์หลายๆอย่างทำให้เราได้เจอกันบ่อยขึ้น(ทั้งฉันและเธอก็ทำตัวไม่ถูกเพราะเธอรู้ว่าฉันรู้เหตุผลที่เธอบอกกับฉันมันเป็นเรื่องโกหก) ฉันเข้าหาเธอออกห่าง ฉันเฉยๆเธอเข้าหาเหตุการณ์เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆ จน......
ฉันเรียนจบมีงานทำ+เธอได้บวชทดแทนบุญคุณ.....ฉันไปงานบวชเธอ(ลางานเลยนะเออ กะว่าจะไปอโหสิกรรม) เธอทักฉันก่อน เธอคอยถามว่าโอเคไหม เธอดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใยฉัน(เค้าบวชที่ตจว.แล้วเรากับครอบครัวต้องนอนข้างคืนที่บ้านเค้า) เราได้คุยกันสองสามคำ(เราเรียกเค้าเพื่อให้ซองช่วยงาน)ก่อนเธอขึ้นไปนอนเธอหันมามองฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง เธอยิ้มให้ฉันเหมือนตอนที่เราคบกัน(หลังจากเลิกแค่คุยกันแต่เราไม่เคยยิ้มให้กันเลย) ก่อนกลับฉันขอถ่ายรูปกับเธอเธอก็มาถ่ายด้วย นั่นแหละรูปคู่รูปแรกที่ฉันมี
กลับมาใช้ชีวิตปกติ.....ฉันเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง(มันรู้เรื่องมาโดยตลอด) ฉันเอารูปมาอวดมัน
บทสนทนาฉันกับเพื่อน....
เพื่อน: เห้ยเมิง ในรูปพระแอบยิ้มด้วยนะ
ฉัน: จริงดินี่กรูไม่ได้สังเกตุเลยนะ(ในใจดีใจสุดพลังอ่ะ)
เพื่อน: กรูว่าคู่เมิงมีสิทธิ์รีเทิร์นหว่ะ
ฉัน: ทำไมเมิงคิดงั้นอะ
เพื่อน: กรูพอจะรู้เหตุผลที่เค้าเลิกกับเมิงและ กรูว่าพระเค้าเป็นคนที่โคตะระดีเลยนะ ที่เค้าเลิกกับเมิง 1เมิงยังเรียนไม่จบถ้ามีอะไรเกินเลยพ่อแม่เมิงทั้งคู่จะมองหน้ากันไม่ติด 2เค้ายังไมได้ทำหน้าที่ลูกที่ดียังไม่ได้บวชให้พ่อแม่ 3ตอนนั้นเค้ารู้แน่แล้วว่าเค้าต้องติดทหารเค้าม่อยากให้เมิงรอหรือไม่ก็กลัวว่าเมิงรอเค้าไม่ไหว 4เค้าคงคิดว่าเค้าไม่เหมาะกับเมิงเพราะเค้าก็เรียนไม่จบแต่เมิงจะจบป.ตรีแล้ว
ฉัน: น้ำเน่าไปป่าวว่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆพระเป็นผช.ที่ดีโคตะระอ่ะ
เพื่อน: อ้าว เมิงลองคิดดู ตอนคบกันเค้าเป็นฝ่ายตามเมิงตลอด อะไรๆก็เมิงทั้งที่เมิงโคตะระเอาแต่ใจ เมื่อก่อนหลังเลิกกันเมิงเข้าหาเค้าแต่เค้าปิดกั้นเมิงตลอด แต่พอเมิงเฉยเค้ากลับมาเข้าหาเมิงแทน และเหตุการณ์ล่าสุดก่อนที่เค้าบวชอะไรๆมันก็ดีขึ้นใช่ไหมหล่ะ เค้าเอาใจใส่คอยหาเรื่องคุยก่อนตลอด ดูแลเมิงทั้งๆที่เค้าไม่คิดหรอกว่าเมิงจะลางานไปงานบวชเค้าที่ตจว. เมิงคิดดิพออะไรๆมันพร้อมเหตุการณ์มันก็เริ่มดีขึ้น อย่าโง่ดิว่ะ(โดนด่า)
ฉัน: เออหว่ะ มันก็จริงอย่างที่เมิงพูด (เริ่มฉลาด)
.
.
.
นี่ก็คือเรื่องราวคราวๆ....ตอนนี้ฉันอยากจะบอกเธอเหลือเกิน(แต่ไม่ได้สิ เค้าเป็นพระคุยไม่ได้55555).......ฉันจะรอนะ รอวันที่เธอทำหน้าที่ของเธอเสร็จ ก่อนหน้านี้ที่เธอเป็นฝ่ายตามฉัน...ตอนนี้ฉันอยากจะบอกเธอว่า "ครั้งนี้ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่ม...ให้โอกาสชฉันนะ"