สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเอง
เรื่องราวเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่หอใน มหาวิทยาลัยเดียวกับกระทู้เฟรชชี่ก่อนหน้านี้ค่ะ
ด้วยความที่เห็นว่ามีรุ่นพี่ รุ่นน้องมีประสบการณ์เยอะมากมาย เลยอยากจะมาเล่าในส่วนของตัวเองให้ฟังค่ะ

** ถ้าใครเคยฟังเดอะช็อค อาจจะเคยได้ฟังเรื่องนี้ เพราะจูดี้เคยโทรไปเล่า แต่เล่าไม่สนุก เลยไม่มีรีรันให้ฟังนะคะ **

- สุขา.............. -

เมื่อตอนจูดี้อยู่ปี 1 รหัส 50 จูดี้ได้มีโอกาสพักที่หอในมหาวิทยาลัย
ณ เวลานั้น หอแห่งนี้คือหอที่ใหม่ที่สุดค่ะ จูดี้จึงไม่คิดว่าหอนี้จะมีอะไร

จูดี้จับฉลากได้ห้อง A 404 โดยไม่ทราบมาก่อนเลยว่ารูมเมทจะเป็นใครบ้าง
ด้วยความที่ทุกคนยังใหม่ ไม่ค่อยรู้จักกัน ไม่รู้นิสัยกัน จึงเกิดการล็อคตู้เสื้อผ้าขึ้น
ทุกครั้งที่ทุกคนจะออกไปข้างนอก ทุกคนจะเอาของมีค่าใส่ตู้เสื้อผ้าแล้วทำการล็อคด้วยแม่กุญแจที่แต่ละคนซื้อ
และวันนั้นก็เช่นกัน................

บ่ายสามโมงกว่าๆ จูดี้เกิดอาการปวดท้องอย่างหนัก จึงเรียกพี่วิน (มอเตอร์ไซค์รับจ้าง)
ให้พี่เค้ามาส่งที่หอจากที่ตึกคณะมนุษย์ ทั้งๆที่ระยะทางจากตึกคณะมาหอก็ไม่ไกลมาก
แต่ด้วยความว่า..ขอโทษนะคะ ถ่ายไม่ออกถ้าแปลกที่ จึงต้องรีบบึ่งมาหอโดยเร็ว

"ชั้นสี่เลยเหรอวะ....โอ๊ยยยยย"  บ่นแต่ก็ทนค่ะ เพื่อสุขภาพและความปลอดภัย

เมื่อถึงห้อง ก็ไม่รีรอรีบควักกุญแจออกมาไขห้อง จากนั้นก็รีบกดล็อคลูกบิดและใส่กลอนประตู



ลักษณะห้องพัก ประตูทางเข้าเปิดมาจะตรงกับประตูห้องน้ำห้องอาบน้ำแบบนี้ล่ะค่ะ
ที่ขาวๆน้ำตาลๆทางด้านซ้ายคือตู้เสื้อผ้าสี่ใบเรียงกัน



ยันไม่ทันได้เปิดไฟหรือทำอะไร จูโยนข้าวของลงบนเตียงแล้ววิ่งไปยังห้องสุขาทันที..............สบายจริง

ในขณะที่กำลังปลดทุกข์อยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดัง "ปัง!!!!!!"
เสียงเปิดประตูดูรุนแรงมาก เหมือนใครโมโหอะไรมาก
จากนั้นก็มีเสียงเดินกระแทกเท้า ตึงๆๆ!!!!! เดินวนไปวนมารอบหน้า
สายตาของเรามองไปที่บานประตูห้องน้ำตรงหน้า หูก็ฟังเสียงที่เกิดขึ้นภายนอกประตูห้องน้ำ

แกร๊กๆๆๆๆๆๆ เสียงลักษณะคล้ายๆคนไขกุญแจตู้เสื้อผ้า
แต่ทำไมต้องทำเสียงดังแบบนั้นด้วยนะ จูเองก็สงสัย ตาก็ยังคงจ้องมองไปที่ประตูห้องน้ำ
เสียงจากด้านนอกทำให้รู้ว่าคนๆนั้นสามารถเปิดประตูตู้เสื้อผ้าได้แล้ว เนื่องจากเค้าเปิดประตูตู้เสื้อผ้าดัง "ปัง!!!!"

หูย....น่ากลัวเอง ทำไมเมทเรารุนแรงจังอ่ะเนี่ย

และในตอนนั้นเอง ลูกบิดประตูก็หมุนขึ้นมา ประหนึ่งว่ามีคนหมุนอยู่จากด้านนอก



แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลูกบิดถูกหมุนอย่างรวดเร็วและรุนแรง เหมือนคนต้องการจะเปิดห้องน้ำอย่างโมโห

" เฮ้ย ใครอ่ะ ฟางเหรอ..... เค้าอยู่ในห้องน้ำ " จูตะโกนออกไป
ลูกบิดหยุดหมุนไปชั่วครู่ แต่เพียงชั่วอึดใจ ลูกบิดก็หมุนขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทีเดิม

"เฮ้ย จูอยู่ในห้องน้ำ แปบเดียว เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
สิ้นเสียงจู เจ้าของเสียงบิดลูกบิดประตูก็เดินกระแทกเท้าออกไปจากตรงนั้น
เขาเดินไปปิดประตูตู้อย่างรุนแรง "ปัง" จากนั้น เสียงก็เหมือนเดินออกไปจากห้องแล้วก็ปิดประตูใส่อย่างรุนแรง "ปัง!!!" อีกครั้ง

จูได้แต่ตกใจอยู่ในห้องน้ำ เพราะไม่รู้ว่าเมื่อกี๊ในห้องเกิดอะไรขึ้นนะ
เมทคนไหนเหรอที่กลับมา ทำไมโมโหอะไร อยากเข้าห้องน้ำก็บอกดีๆก็ได้นี่นา

หลังจากเสร็จธุระ จูออกจากห้องน้ำ สังเกตที่ตู้เสื้อผ้า ..... เอ๊ะ ก็ล็อคหมดนี่นา
หันหลังไปดูกระเป๋า..ก็อยู่ที่เดิม
จึงเดินไปเปิดไฟที่ตรงบริเวณประตูทางเข้า.....แล้วจึงหันไปเห็นว่า

"ประตูลูกบิดยังล็อคอยู่และยังลงกลอนอยู่เหมือนเดิม!"

เป็นไปได้ยังไงที่คนที่เพิ่งออกไปจะลงกลอนจากข้างนอกได้......
ไม่ใช่สิ! คนจากข้างนอกจะเข้ามาได้ยังไง ต่อให้ไขลูกบิดได้...ก็ต้องเข้าไม่ได้เพราะติดลูกกลอนอยู่!

เอาล่ะสิ....ความกลัวเริ่มครอบงำ ทำยังไงดี เมื่อไหร่เมทจะมา เอาอย่างนี้แล้วกัน......เปิดประตูรอค่ะ
จูตัดสินใจเปิดประตูห้องค้างไว้ เปิดไฟทุกดวง เปิดคอม เปิดเพลง เพื่อรอรูมเมทสักคนกลับมา

เวลาล่วงเลยไป ห้าโมงเย็นแล้ว....รูมเมทคนแรกกลับมา

จู: ฟาง! ฟางกลับมาแล้ว ฟางได้กลับมาห้องช่วงสามโมงกว่าๆบ้างปะ
ฟาง: ไม่นะ เค้าเพิ่งเลิกเรียน เพิ่งมานี่แหล่ะ ทำไมเหรอ
จู: เปล่า.....ไม่มีอะไรหรอกจะ

จูไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพราะกลัวมาก และจูก็ถามรูมเมททุกคน แต่ก็ได้รับคำตอบว่าเปล่ากลับมาจากทุกคน
เวลาผ่านไปสองทุ่มกว่าๆ จูจึงตัดสินใจอาบน้ำ



- ห้องอาบน้ำ -

จูเป็นคนชอบอาบน้ำมาก ช่วงเวลาที่อยู่ในห้องอาบน้ำคือสบายใจ
แต่ก็ยังไม่วายชอบมีคนมาเล่าเรื่องผี ทุกครั้งที่มีเรื่องผี ผีมักจะมาตอนสระผม
และแน่นอนว่า หากเราหันหลังให้ฝักบัว ผีก็จะมาช่วยเราสระผม.....มโนไปนั่น มโนแจ่มมาก
จูก็เลยกลายเป็นว่าทุกครั้งที่อาบน้ำสระผม ก็จะหันหน้าเข้าหาฝักบัวค่ะ
และคืนวันนั้นก็เช่นกัน........

หลังจากที่เจอเหตุการณ์ประหลาดในช่วงบ่ายไปแล้ว ก็หวังใจว่าเรื่องนี้จะไม่มีอะไร
ขอให้ทุกอย่างเป็นสิ่งที่คิดเองและฝันไป.....
ขณะที่กำลังล้างฟองยาสระผมอยู่นั่นเอง...พอจูลืมตาขึ้น จูก็เห็นภาพหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง......

ใกล้มาก....ใกล้มากจริงๆ เราสองคนมองจ้องหน้าของกันและกัน
หน้าของเธอมีรอยฟกช้ำดำเขียว เหมือนโดนซ้อมมา
ลักษณะทรงผม เหมือนในรูปเลยค่ะ (เห็นด้วยตา) ส่วนการแต่งกาย จิตเรามันบอกว่าเค้าก็แต่งแบบนี้ (เราไม่ได้มองด้วยตาค่ะ)


ขออภัยเจ้าของภาพด้วยนะคะ ที่นำภาพมาประกอบเนื้อเรื่องค่ะ

จูรีบหลับตาอีกครั้ง แล้วรีบล้างผม เช็คตัวและแต่งตัวให้เรียบร้อย (แต่งมันแบบหลับตาอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะ)
แล้วจูก็รีบกระโดดขึ้นเตียง ควานหยิบหนังสือสวดมนต์ของรูมเมทอีกคนมากางขึ้นทันที

"หากภาพที่เห็นคือเรื่องจริง ขอให้ท่านมาสวดมนต์ด้วยกันนะคะ หนูจะอุทิศส่วนกุศลให้"

ในขณะที่กำลังกางหนังสืออยู่นั่นเอง ......จู่ๆ เตียงก็ยุบลงที่บริเวณปลายเตียงค่ะ
ฟังดูแล้วอาจจะบ้า แต่จิตของจูอีกนั่นแหล่ะค่ะ บอกภาพขึ้นมาว่าเค้ามานั่งที่ปลายเตียงและพนมมือรอแล้ว .....บรื้ออออออ

จูใช้เวลาครู่ใหญ่ในการสวดมนต์และอุทิศส่วนกุศล....จากนั้นก็เอาหนังสือสวดมนต์เก็บที่เดิม

ฟาง: จูสวดมนต์ด้วยเหรอ? ไม่เคยเห็นเลย
แอน: อืม เค้าได้รับนะ ไปแล้ว
ฟาง: อะไรเหรอ?

จูได้แต่เงียบ...... นั่นแหล่ะค่ะครั้งแรกที่รู้ว่าแอนไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา......เธอน่ากลัวมากจริงๆ
สุดท้ายในคืนนั้นจูก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้รูมเมททุกคนฟัง
แอนบอกว่าจูดวงตก จูเลยสัมผัสเค้าได้เต็มๆ
เช้าวันต่อมาเราสี่คนก็ไปตักบาตรที่ตลาด ทำความสะอาดวัดด้วยกัน

.....ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเราไม่รู้ แต่เรารู้ว่าในอีกหลายๆห้องที่เราเคยไป ยังมีสิ่งเร้นลับมากมายที่คนอย่างเราๆมองไม่เห็น
แต่คนปกติอย่างเราๆเองก็สามารถรับรู้ได้จากความรู้สึก...หากที่ใดที่ไปแล้วรู้สึกอึดอัด...ให้รู้ไว้ว่ามี แต่ขอให้ต่างคนต่างอยู่เถอะ