วันหนึ่งจูกัดกิ๋นพาลูกชายจูกัดเก๊ก เข้าไปร่วมงานเลี้ยงรับรองของเมืองกังตั๋ง จูกัดกิ๋นมีลักษณะประหลาด
หนึ่งอย่างคือ มีใบหน้ายาวรีคล้ายลา ซุนกวนจึงแกล้งหยอกล้อจูกัดกิ๋น โดยนำลาเข้ามาในงานเลี้ยง และที่
หน้าผากของลาตัวนั้นก็เขียนคำว่า "จูกัดกิ๋น" ทุกคนภายในงานพากันหัวเราะ ขบขันกันอย่างครื้นเครง
แม้จะเป็นเรื่องสนุกสนานหยอกล้อกันเล่น แต่เจ้าหนูน้อยจูกัดเก๊กแสดงอาการไม่พอใจ ที่เห็นบิดาถูกล้อเลียน
ซุนกวนเห็นกริยาขึงขังของเด็กก็จึงเอ็นดู แล้วแกล้งถามหนูน้อยว่า เจ้าจะช่วยแก้ให้บิดาเจ้าอย่างไรดี ?
หนูน้อยจูกัดเก็กจึงแสดงปัญญาด้วยการหยิบพู่กันมา แล้วเดินไปเขียนตัวอักษรที่หน้าผากของลาว่า "ลาของ" ดังนั้น
ที่หน้าผากของลาจึงกลายเป็น "ลาของจูกัดกิ๋น"
ซุนกวนและเหล่าขุนนาง ขุนทหาร ล้วนชื่นชมเอ็นดูในสติปัญญา ของจูกัดเก๊กเป็นอย่างมาก จึงยกลาตัวนั้นให้เป็น
ของกำนัลแก่หนูน้อยจูกัดเก๊กไป แล้วถามต่ออีกว่า "ระหว่างบิดา กับอา (ขงเบ้ง) ของเจ้าใครเหนือกว่ากัน ?"จูกัดเก็ก ผู้มี
สติปัญญาและไหวพริบเหนือเด็กทั่วไป ตอบได้อย่างน่าฟังว่า "บิดาของข้าพเจ้าย่อมเหนือกว่า เพราะบิดาของข้าพเจ้า
ฉลาดรู้จักเลือกนาย แต่อาของข้าพเจ้าเขลาในเรื่องนี้นัก"
ซุนกวนได้ยินคำตอบนี้ก็หัวเราะร่วน พออกพอใจในสติปัญญาของจูกัดเก๊กมากขึ้น แล้วจึงใช้โอกาสนี้เฉลิมฉลองขุนนาง
และมอบหน้าที่พิเศษให้จูกัดเก็ก รินสุราให้กับขุนนางผู้ใหญ่ในงาน เพื่อแสดงความคารวะหน้าที่รินสุราเป็นหน้าที่สำคัญ ต้อง
ใช้เจ้าหน้าที่ ผู้มีความชำนาญ เมื่อจูกัดเก๊กเดินไปรินให้เตียวเจียว ขุนนางอาวุโส เตียวเจียวไม่ยอมให้ริน แล้วตักเตือนว่า
"ท่าทางของเจ้ายังไม่ถูกต้องต่อผู้อาวุโส" จูกัดเก๊กจึงเดินหน้าเจื่อน ถอยออกไป ซุนกวนเห็นดังนั้นจึงต้องการทดสอบเจ้าหนู
น้อยอีกครั้งโดยกล่าวว่า "ไหนเจ้าลองพูดอะไรสักอย่างให้เตียวเจียวใจอ่อนซิ"
จูกัดเก๊กเห็นเป็นที จึงจัดไปว่า "แต่ครั้งโบราณเจียงไท่กงอายุ 90 เชี่ยวชาญบุ๋นบู๊ จะว่าราชการหรือจับขวานมารำศึก ก็มิ
เคยอวดอ้างตนว่าเป็นผู้อาวุโส ตัวท่านเองเมื่อครั้งหน้าศึกแอบหลบอยู่แต่ในแนวหลัง ครั้นหน้าเหล้าหน้าข้าวกลับออกหน้า
ชื่นตาบาน ข้าพเจ้าสงสัยนักอะไรคือความอาวุโส ?"เตียวเจียวได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้ง มิรู้จะตอบอะไร จึงยินยอมให้จูกัดเก๊กริน
สุราให้ ซุนกวนพอใจในตัวเด็กคนนี้มาก เมื่อจูกัดเก๊กเติบใหญ่ซุนกวนจึงฝากให้เขาเป็นผู้ดูแลอบรมราชบุตร
นอกจากนี้ ยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่สร้างความประทับใจให้กับซุนกวนมาก คือมีคณะฑูตจากจ๊กก๊กนำม้ามาเป็นกำนัลแด่
ซุนกวน ซุนกวนรู้ว่าจูกัดเก๊กชอบขี่ม้า จึงให้ทหารไปเรียกตัวจูกัดเก๊กมาเฝ้า เมื่อจูกัดเก็กมาถึงก็คุกเข้าคำนับขอบคุณซุนกวน
ที่จะยกม้าให้ทันทีซุนกวนประหลาดใจจึงถามจูกัดเก๊กว่า "เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าเราจะยกม้าให้" จูกัดเก็กจึงตอบว่า
"จ๊กก๊กก็เปรียบเป็นเพียงคอกม้าของประเทศเรา ฑูตจากคอกม้าก็ย่อมต้องนำม้ามาถวาย เป็นเรื่องธรรมดา"
ลาของจูกัดกิ๋น
หนึ่งอย่างคือ มีใบหน้ายาวรีคล้ายลา ซุนกวนจึงแกล้งหยอกล้อจูกัดกิ๋น โดยนำลาเข้ามาในงานเลี้ยง และที่
หน้าผากของลาตัวนั้นก็เขียนคำว่า "จูกัดกิ๋น" ทุกคนภายในงานพากันหัวเราะ ขบขันกันอย่างครื้นเครง
แม้จะเป็นเรื่องสนุกสนานหยอกล้อกันเล่น แต่เจ้าหนูน้อยจูกัดเก๊กแสดงอาการไม่พอใจ ที่เห็นบิดาถูกล้อเลียน
ซุนกวนเห็นกริยาขึงขังของเด็กก็จึงเอ็นดู แล้วแกล้งถามหนูน้อยว่า เจ้าจะช่วยแก้ให้บิดาเจ้าอย่างไรดี ?
หนูน้อยจูกัดเก็กจึงแสดงปัญญาด้วยการหยิบพู่กันมา แล้วเดินไปเขียนตัวอักษรที่หน้าผากของลาว่า "ลาของ" ดังนั้น
ที่หน้าผากของลาจึงกลายเป็น "ลาของจูกัดกิ๋น"
ซุนกวนและเหล่าขุนนาง ขุนทหาร ล้วนชื่นชมเอ็นดูในสติปัญญา ของจูกัดเก๊กเป็นอย่างมาก จึงยกลาตัวนั้นให้เป็น
ของกำนัลแก่หนูน้อยจูกัดเก๊กไป แล้วถามต่ออีกว่า "ระหว่างบิดา กับอา (ขงเบ้ง) ของเจ้าใครเหนือกว่ากัน ?"จูกัดเก็ก ผู้มี
สติปัญญาและไหวพริบเหนือเด็กทั่วไป ตอบได้อย่างน่าฟังว่า "บิดาของข้าพเจ้าย่อมเหนือกว่า เพราะบิดาของข้าพเจ้า
ฉลาดรู้จักเลือกนาย แต่อาของข้าพเจ้าเขลาในเรื่องนี้นัก"
ซุนกวนได้ยินคำตอบนี้ก็หัวเราะร่วน พออกพอใจในสติปัญญาของจูกัดเก๊กมากขึ้น แล้วจึงใช้โอกาสนี้เฉลิมฉลองขุนนาง
และมอบหน้าที่พิเศษให้จูกัดเก็ก รินสุราให้กับขุนนางผู้ใหญ่ในงาน เพื่อแสดงความคารวะหน้าที่รินสุราเป็นหน้าที่สำคัญ ต้อง
ใช้เจ้าหน้าที่ ผู้มีความชำนาญ เมื่อจูกัดเก๊กเดินไปรินให้เตียวเจียว ขุนนางอาวุโส เตียวเจียวไม่ยอมให้ริน แล้วตักเตือนว่า
"ท่าทางของเจ้ายังไม่ถูกต้องต่อผู้อาวุโส" จูกัดเก๊กจึงเดินหน้าเจื่อน ถอยออกไป ซุนกวนเห็นดังนั้นจึงต้องการทดสอบเจ้าหนู
น้อยอีกครั้งโดยกล่าวว่า "ไหนเจ้าลองพูดอะไรสักอย่างให้เตียวเจียวใจอ่อนซิ"
จูกัดเก๊กเห็นเป็นที จึงจัดไปว่า "แต่ครั้งโบราณเจียงไท่กงอายุ 90 เชี่ยวชาญบุ๋นบู๊ จะว่าราชการหรือจับขวานมารำศึก ก็มิ
เคยอวดอ้างตนว่าเป็นผู้อาวุโส ตัวท่านเองเมื่อครั้งหน้าศึกแอบหลบอยู่แต่ในแนวหลัง ครั้นหน้าเหล้าหน้าข้าวกลับออกหน้า
ชื่นตาบาน ข้าพเจ้าสงสัยนักอะไรคือความอาวุโส ?"เตียวเจียวได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้ง มิรู้จะตอบอะไร จึงยินยอมให้จูกัดเก๊กริน
สุราให้ ซุนกวนพอใจในตัวเด็กคนนี้มาก เมื่อจูกัดเก๊กเติบใหญ่ซุนกวนจึงฝากให้เขาเป็นผู้ดูแลอบรมราชบุตร
นอกจากนี้ ยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่งที่สร้างความประทับใจให้กับซุนกวนมาก คือมีคณะฑูตจากจ๊กก๊กนำม้ามาเป็นกำนัลแด่
ซุนกวน ซุนกวนรู้ว่าจูกัดเก๊กชอบขี่ม้า จึงให้ทหารไปเรียกตัวจูกัดเก๊กมาเฝ้า เมื่อจูกัดเก็กมาถึงก็คุกเข้าคำนับขอบคุณซุนกวน
ที่จะยกม้าให้ทันทีซุนกวนประหลาดใจจึงถามจูกัดเก๊กว่า "เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าเราจะยกม้าให้" จูกัดเก็กจึงตอบว่า
"จ๊กก๊กก็เปรียบเป็นเพียงคอกม้าของประเทศเรา ฑูตจากคอกม้าก็ย่อมต้องนำม้ามาถวาย เป็นเรื่องธรรมดา"