คนเราจะคบกับได้ คนนึงขอ คนนึงตอบตกลงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่เราเราพิชิตหัวใจใครคนนึงได้ คนที่ขอเธอหรือเข้าเป็นเเฟน คุณจะเริ่มมันจาก100 ไปถึง 0 เขาหรือเธอที่ตอบรับคำขอของคุณเขาเริ่มจาก 0 ไปถึง 100 จะทำยังไงให้ความรักคงทน มันขึ้นอยู่กับ ความอดทน การให้อภัย ความเข้าใจ เเละปราศจากทิฐิ ไม่ว่ากาลเวลาในการคบกันของคนทั้งคู่จะนานเเค่ไหน มันคือความรักที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละนิดๆ เริ่มต้นการการทำความรู้จัก รู้ตัวตนของคนรัก จนไปถึงการทำความรู้จักนิสัยซึ่งกันเเละกัน เเน่นอนว่าตอนเเรกๆทั้งคุณเเละเขาปล่อยของออกมาให้เห็นไม่หมดหรอก มันต้องเรียนรู้จากความทุกข์ที่มีร่วมกัน การพึ่งพากัน อารมณ์ของเเต่ละคนควบคุมได้มากน้อยเเค่ไหน ใจเย็นทั้งคู่ คุณโชคดีมาก คนนึงใจเย็นได้ขณะที่อีกคนใจร้อน เเละถ้าหากอีกคนใจร้อนเเละอีกคนสามารถใจเย็นได้ คุณอยู่ในขั้นพึ่งพากันได้  เเต่ถ้าหากใจร้อนทั้งคู่ คู่ของคุณอยู่ในขั้นวิกฤตเเล้วคะ บางทีความรักก็มีองค์ประกอบหลายๆอย่าง ความรักอย่างเดียวคงไม่พอ ในวันที่เราทะเลาะกันครั้งเเรกในขณะเริ่มต้นความรักเเนะนำเลยนะคะ อย่าเอาเเต่ใจตัวเอง อย่างี่เง่า โดยการบอกเลิก ถ้าบอกเลิกให้บอกเเบบเด็ดขาดไปเลย ไม่มีใครอยากโดนบอกเลิกบ่อยๆ เหมือนมีหัวใจเต็มดวง เเต่โดนตักออกด้วยคำพูดเเรงๆ บางคนเค้าไม่พูดเเน่นอนว่าเค้ายอมคุณ เเต่หัวใจที่ไม่เต็ม100% มันจะน้อยลงไปเรื่อยๆ จนวันนึงมันจะถูกตักออกจนหมด เเละคนที่เสียใจไม่ใช่ใคร มันคือตัวคุณเอง จำไว้นะคะ "สายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ" ความรักก็เช่นกัน บางทีต่อให้ง้อหรือทำดีเเทบตาย ร้องไห้ฟูมฟายคนเค้าท้อเค้าเบื่อเค้าหมดใจ ต่อให้คุณยื้อเค้าไว้ มันก็คงไม่มีประโยชน์หรอกคะ คุณโพสต์ให้คนทั้งโลกรู้ได้นะเเต่อย่ามากเกินไป มันจะดูไร้ค่า ไม่ว่าจะยังไงใจเย็นๆ หากคุมอารมณ์ไม่ได้ วางโทรศัพท์เเล้วหาอย่างอื่นทำไปก่อน ใจเย็นเเล้วมาคุยด้วยเหตุผล ดีกว่าใส่ตูมเดียวเเต่ไม่เหลืออะไรเลย อย่าปล่อยข้ามวัน การพิมในไลน์ไม่ดีเท่าการ call line หรือโทรคุยกันโดยตรงหรอกนะคะ เพราะมันไม่รู้น้ำเสียงกันเเนะนำว่าโทรดีสุดคะ ตั้งกฎก็ได้ว่าห้ามงอลเกินเที่ยงคืนไม่ว่าจะอะไรก็เเล้วเเต่ ห้ามข้ามวันเด็ดขาด คนเเต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน มีทิฐิมีความเบื่อหน่ายต่างกัน เเละบางคนถอดใจเเล้วก็ไม่มีคำว่าให้อภัย.. คุณคือคนรักกัน ความเข้าใจ ให้อภัย ไม่มีทิฐิ ต่อความรักเป็นสิ่งที่ดีที่สุด จับมือเขาหรือเธอให้เเน่น เพราะความทรงจำของคุณเเละเขามันน่าจดจำ หากคนนึงบอกเลิกเพียงเพราะเหตุผลของตนเอง เเละคิดเเทนว่าเขาจะได้ไม่เสียใจเพราะเราอีก คุณคิดผิด คนที่กำลังจะถูกบอกเลิกเค้าไม่ได้เตรียมใจหรอกคะว่าเค้ากำลังจะถูกบอกเลิก เผลอๆความรักที่คุณมีให้เธอยังไม่เท่ากับที่เธอมีให้คุณ เอาอะไรมาวัดคงไม่ได้ ดูตอนเสียใจเเล้วกัน.. ถ้าเขาไม่รักเขาปล่อยคุณไปง่ายๆเเน่ เเต่ถ้าเขารักคุณจริงๆเค้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้คุณกลับมา หากไม่เเน่ใจลองทบทวนดู ขาดเขาหรือเธอได้รึป่าว เหงารึป่าว รับได้มั้ยไม่มีคนคอยงอเเง คอยจู่จี้คอยบ่น คุยด้วยกันทุกวัน บอกรักถามสารทุกข์สุขดิบ เที่ยวด้วยกัน ไปร้านที่เคยไปคิดถึงคนที่เคยนั่งตรงข้ามหรือนั่งข้างๆบ้างมั้ย ไม่มีเธออบอุ่นรึป่าว กระวนกระวายใจมั้ย เวลานี้ปกติเขาทำนู้นนี่นั่นอยู่เขายังทำอยู่มั้ยนะตอนนี้ ถามตัวเอง ถ้าทั้งหมดนี้คุณไม่สามารถทำเเละลืมมันได้ จับมือเขาหรือเธอให้เเน่น คิดให้ดีเสียก่อน ที่จะมารู้ค่าคนที่เราทิ้งในวันนั้นคือคนที่เราคิดถึงในวันนี้ "อย่ารู้ค่าในวันที่สาย" ขอบคุณที่เเวะมาอ่านคะ😊🙏 สู้ๆนะคะความรักที่สวยงามของคุณเเละเขา อย่าเห็นเเก่ชัยชนะ เห็นเเก่ศักดิ์ศรีจนไม่กล้าทักหรือโทรหาเธอนะคะ ถ้าวันนึ่งคุณนึกได้เเต่เธอมีเเฟนใหม่ไปเเล้ว คุณจะเสียใจ..