สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ  เรามีเรื่องทุกข์ใจมากในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำไงต่อ  คือเราเป็น ญ รัก ญ เราได้รู้จักกับพี่ที่ทำงานเราคนหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นพี่เรา 2 ปี จบมาจากที่เดียวกัน  เราแอบชอบเขาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก จนเวลาผ่านไปปีกว่าๆเราเลยสารภาพกับพี่เขาว่าเราชอบเขา  อยากคบกับเขา แรกๆเขาก็บอกว่าเราอาจจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆจนเวลาผ่านไปหลายเดือน  เราไปนอนห้องพี่เขา  แล้วเราก็มีอะไรกัน  หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเราทั้งสองก็ดีขึ้นเรื่อยๆ  ทะเลาะกันบ่อยครั้ง  เขาบอกเลิกเราทุกครั้ง  แต่เราก็พยายามง้อ  เขาก็ให้อภัยตลอด ทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันเกิดจากเราทั้งนั้น  เราผิดตลอดเราร้องไห้จะเป็นจะตาย  เขาคงสงสารเราแล้วให้อภัยเราทุกครั้ง  2 วันก่อนคนที่ทำงานนินทาเราว่าเราทำงานไม่ดี  แบบนั้นแบบนี้  เวลาโมโหก็ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่คนที่ทำงานส่วนใหญ่ไม่ชอบเรา  เรารู้ว่าเราใจร้อนจริงๆ  เขาเคยบอกกับเราเเล้วเตือนเราหลายครั้งแล้ว  เรารับปากเขาตลอดเราจะใจเย็นลง  พอมา   2 วันก่อนมีคนพูดถึงเราอีกหลังจากกลับมาจากที่ทำงานกำลังจะนอน  เขาก็ถามเราว่าเป็นแบบนั้นจริงมั๊ยเราก็บอกว่าจริง  หลายๆเรื่องเขาบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว  ไม่เสียใจ  เขารู้สึกไม่ดีที่ได้ยินคนพูดถึงเราแบบนั้น  เขาอดเสียใจไม่ได้ว่าเคยบอกเราแล้วเคยขอเราแล้วว่าไม่อยากให้ทำแบบนั้น  เเต่เราก็ทำให้ไม่ได้  เขาบอกว่าเรากับเขาความคิดต่างกัน  เขาคงเปลี่ยนแปลงอะไรเราไม่ได้หรอก  เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งต่อกันจะดีกว่า  เราก็สายดราม่าร้องไห้โฮ  ร้องจนอ้วกจนตาแดงหมด  ขอร้องเขาว่าขอเป็นครั้งสุดท้ายได้มั๊ย  ขอโอกาส  เขาบอกว่าเราขอโอกาสกี่รอบแล้วแล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม  ทำให้เขาเสียใจเหมือนเดิม  รึเขาไม่ได้โกรธเราจริงเราถึงทำซ้ำๆตลอด  คิดว่าเขาให้อภัยแล้วก็ทำอีกตลอด  แต่เราก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ  มันอาจจะยากหน่อย  แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่ทำ  สำหรับเพื่อนร่วมงานมันก็มีคนชอบเราไม่ชอบเรา  ซึ่งเราก็มีคนไม่ชอบเหมือนกัน  เวลาเขาทำผิด  เราก็ไม่เคยเอาเรื่องของคนที่เคยว่าเราไปเล่ารึว่าอะไรให้ใครฟัง  เพราะเราไม่อยากยุ่ง  เราอยู่ส่วนเรา  แต่คนที่ทำงานเราชอบนินทากันใครไม่อยู่ในวงคนนั้นโดนนินทา  แต่เราไม่เคยแคร์  เราแคร์เฉพาะแฟนเราคนเดียว  ตอนนี้เราขอโอกาสเขาเป็นครั้งสุดท้าย  ขอให้เราได้เปลี่ยนแปลงตนเอง  ขอให้เราได้มีเขาในทุกๆวัน  เขาบอกว่า  เขายังอยากมีเราในทุกๆอยากนอนกอดเราทุกคืน  แต่ถ้าเรายังเป็นแบบนี้  ถึงแม้จะเสียใจแค่ไหนเขาก็ต้องเดินออกไป  เพราะเรื่องง่ายๆแค่นี้เรายังทำไม่ได้ต่อไปในวันข้างหน้ามันคงไปไม่ได้  เราควรทำยังไงต่อดี  ทุกวันนี้เราก็พยายามมาก  พยายามใจเย็น  ใส่ใจงานมากกว่าเดิม  ไม่อยากคุยกับใครเพราะกลัวว่าจะไปใจร้อนใส่เขา  แต่เราคิดมาก  ไม่มีความสุขเลย  กลัวอย่างเดียว  กลัวจะเสียเขาไป