ไม่รู้เพราะด้วยคบหากันมานาน จนกระทั่งคำว่า "แฟน" นั้นไม่มีความตื่นเต้นอีกแล้ว เราสองคนต่างเหมือนคนคนเดียวกัน คิด กิน เที่ยว แม้กระทั่งการใช้ชีวิตก็ค่อนไปทางเดียวกันหมด จนไม่ได้คิดถึงการจากลา วันนึงรู้สึกเรื่อยๆ ไม่รู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่มีอยู่ ไม่เห็นค่า ไม่ให้ความสำคัญ คิดจะพูดหรือทำอะไร ไม่เคยคำนึงถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพอใจหรือไม่พอใจ หรือต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนที่จะให้เราทั้งคู่ ยังคงใช้คำว่าแฟน จนกระทั้งวันสุดท้ายมาถึง อย่างที่หลายๆคนพูด ครั้งสุดท้ายมักไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ และมันก็เป็นเช่นนั้น คำว่า เราเลิกกันเถอะ หลุดออกจากปากชั้นเช่นเคย แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เธอนั้นยอมแพ้ และนี้คือจุดเริ่มต้นของความเจ็บ เจ็บที่ไม่เคยคิดว่าจะได้สัมผัสมันเลย การที่เราไม่เคยเตรียมหัวใจ ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่เลิกกัน ทุกๆอย่างมันเคว้งมาก เพื่อนเยอะแยะรอบกาย ไม่ได้ส่งผลต่อจิตใจของเราเลย วันเวลาผ่านไป หนึ่งวัน หนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน หลายเดือน ความเจ็บค่อยๆทุเราลงตามวันเวลาที่เพิ่มขึ้น จากเจ็บ เปลี่ยนเป็นเศร้า  กลายเป็นความเหงา จากนั่งโทษทุกอย่างรอบกาย กลับมาโทษตัวเอง และสุดท้ายจึงได้เห็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดที่ส่งผลให้ทุกวันนี้ไม่มีคำว่าเรา

และวันที่กลับมารักตัวเอง กลับมาเป็นตัวเอง ถึงแม้จะยังไม่เต็มร้อย แต่ก็พอให้ได้ขำกับชีวิตที่ผ่านมา ว่ากูบ้าได้ขนาดนั้นเลยหรอ กูเคยไม่กินข้าวเลยทั้งวัน กูเคยไม่หลับไม่นอนสองสามวันติด ได้แต่ยิ้มให้สิ่งที่เกิดเมื่อในอดีต แต่ชีวิตไม่เคยให้เราได้ลิ้มรสความสุขได้นาน มันมักเล่นตลกเราเสมอ เพราะเธอนั้นเดินกลับมา กลับมาบอกว่าเธอนั้นผิดไปแล้ว ผิดที่ให้คนอื่นเข้ามา ผิดที่มีคนข้างๆกาย แต่เธอนั้นยังคงรักเรา ยังคงคิดถึงเราทุกๆวัน ใจเจ้ากรรมไม่เคยสำนึกถึงเวลาที่เจ็บปวด ตอบรับอย่างรวดเร็ว ด้วยใจลึกๆนั้นรอเธอกลับมาตลอด วันเวลาที่ทุกข์ใจละลายหายไป หายวับไปกับตา กำแพงที่ก่อเพื่อปกป้องหัวใจ มันพังทะลายหมดสิ้น แต่อย่างที่บอก สุขไม่เคยอยู่กับเราได้นาน เธอเพียงกลับมาบอกว่ารักและคิดถึง แต่เธอไม่เลือกที่จะกลับมา โดยให้เหตุผลว่า เธอกลัวต้องจบด้วยเหตุผลเดิมๆ กลัวต้องกลับไปเจ็บแบบเดิม กลัวเราฝังใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น กลัวเราเอาสิ่งที่เธอทำไว้มาเป็นข้ออ้างในการทะเลาะกัน และเธอก็ยังคงคบคนใหม่ต่อไป โดยเลี้ยงเราด้วยคำว่ารัก และบอกว่าสักวันจะเป็นวันของเรา

เราขอบคุณความรักที่เธอมีให้เรานะ
ถ้าแกยังสงสัยว่าทำไมเค้าถึงหายไป เค้ารู้สึกผิดต่อคนใหม่ของแก ถึงแม้เค้าจะรักแกมาก แต่บางครั้งเหตุผลคงสำคัญกว่าความรู้สึก กลับไปดูแลคนของแกให้ดีๆ รักเขาให้มากๆ ถึงเค้าจะยังคงรักแกอยู่ ถึงแม้เค้าจะอยากใช้ชีวิตคู่ อยากเห็นแกตอนแก่ แต่เค้าไม่สามารถตอบรับความรู้สึกครั้งนี้ได้ ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่สองสามคน และหลังจากครั้งนี้ เค้าคงให้แกได้แค่คำว่าเพื่อน เค้าจะกลับเข้าไปในชีวิตของแกเอง ในฐานะเพื่อนคนนึง และขอร้องอย่ายุ่งกับชีวิตเค้าอีก อย่าทำร้ายเค้าไปมากกว่านี้เลย