“  ตะวัน ลูกไปรู้มาจากใครว่าลูกมีพี่สาวสองคน  ”
“  ท่านนายพลอุเทนครับ  ”
“  นี่ลูกไปพบกับท่านมาแล้วหรือ  ”
“  จามจุรีพาผมไปพบ แต่ท่านไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร  ”
“  ท่านนายพลเป็นคนดีนะลูก ท่านรักคุณพ่อของลูกมาก ท่านเป็นคนที่ไว้ใจได้  ”
“  ผมเพิ่งรู้ว่าท่านเป็นคนดูแลหุ้นในส่วนที่เป็นของผมกับบ้านสุรียาบดี  ”
“  แม่ก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหุ้นและทรัพย์สินของคุณพ่อนัก เพราะแม่เป็นแค่อนุของท่าน  ”
“  อนุ  หมายความว่าคุณพ่อยังมีภรรยาอีกคนอย่างนั้นหรือ  ”
“  จ่ะ คุณหญิงเพียงเพ็ญ เธอเป็นภรรยาหลวงของคุณพ่อ และเป็นแม่ของพี่สาวสองคนของลูก แต่คุณหญิงเธอตายไปนานแล้ว ตายไปก่อนที่คุณพ่อของลูกจะตาย ใครๆก็รู้ว่าคุณหญิงถูกฆาตกรรม แต่ไม่มีหลักฐาน คุณพ่อจึงระวังแม่มากกลัวจะต้องประสพชาตากรรมเดียวกับคุณหญิงตอนที่แม่เริ่มตั้งท้องคุณพ่อให้แม่ไปอยู่ที่อื่นและปิดเป็นความลับ เพราะคุณพ่อรู้แล้วว่าใครคือผู้ที่คิดทำร้ายคุณหญิงและวางแผนฆ่าคุณหญิง แต่ไม่รู้เพราะอะไร ก่อนที่แม่จะคลอดลูกได้ไม่นานคุณทาทองก็มาหาท่าทางและสายตาที่เขามองแม่น่ากลัวมาก เมื่อคุณพ่อรู้ท่านก็พาแม่ไปคลอดลูกที่อื่น จนกระทั่งแม่ออกจากโรงพยาบาล คุณทาทองให้คนมารับแม่กับลูก แม่รู้แล้วว่าเราต้องไม่ปลอดภัยแน่ แม่จึงให้แรม พาลูกหนีออกไปก่อนส่วนแม่อยู่รับหน้าพวกเขา พวกเขาพาแม่ออกจากโรงพยาบาลและบังคับให้บอกว่าลูกอยู่ที่ไหนตอนนั้นพวกเขาบอกกับแม่ว่าคุณพ่อตายแล้วพวกมันฆ่าคุณพ่อแล้ว หากแม่ไม่ยอมบอกว่าลูกอยู่ที่ไหนพวกมันจะฆ่าแม่ แม่ถูกพวกมันทรมานสารพัดจนในที่สุดมันก็พลั้งมือบีบคอแม่จนคิดว่าแม่ตาย แล้วพวกมันก็พาแม่ไปฝังที่ป่าช้าวัด แล้วพากันหนีไปแต่แม่คงยังไม่ถึงคราวตายแม่ชีที่กำลังบำเพ็ญภาวนาอยู่เห็นเหตุการณ์ตลอดตอนที่มันฝังแม่ ท่านได้ช่วยชีวิตแม่เอาไว้  ”
“  นี่พวกมันฝังแม่ทั้งเป็นเชียวหรือ มันอำมหิตนัก ไอ้สารเลว แล้วพี่ๆของผม ทำไมไม่ได้อยู่ที่สุรียาบดี  ”
“  แม่ก็ไม่รู้ แต่ถ้าเธอสองคนยังไม่ตาย แม่ว่าเธอจะต้องไปอยู่กับญาติๆของเธอที่อัมพวา เพราะบ้านเดิมของคุณญิงอยู่ที่อัมพวา  ”
“  ถ้าหากเวลาถึงสามสิบปี พี่ๆของผมก็ต้องไม่ปลอดภัยแน่ พวกมันต้องฆ่าพี่ๆของผมแน่ เพราะท่านนายพลบอกว่าพี่สาวของผมคือทายาทโดยธรรมที่จะได้รับในส่วนที่เป็นของผมไป  ”
“  แล้วลูกจะทำอย่างไรต่อไป  ”
“  ผมมีแผนการของผมเอาไว้แล้ว รับรองพวกมันนึกไม่ถึงทีเดียว  ”
วันพุธตะวันเอากระต่ายแกะสลักมานั่งรอจันทราที่หน้าตึกตอนเย็นหญิงสาวเลิกเรียนเดินออกมาที่รถตะวันจึงเรียก

“  คุณจันทรา  ”
“  คุณน่ะเอง ฉันคิดว่าคุณคงลืมซะแล้ว  ”
“  ไม่ลืมหรอก ผมจะลืมได้อย่างไรนี่ไง ผมทาสีให้มันสามสี ไม่รู้ว่าจะถูกใจคุณหรือเปล่า  ”

ตะวันยื่นกระต่ายไม้ที่แกะสลักทาสีเอาไว้ซะสวยให้เด็กสาว

“  สวยจังค่ะ เหมือนกระต่ายจริงๆเลย  ”
“  แผลที่นิ้วของคุณเป็นยังไงบ้าง  ”
“  ใกล้หายแล้วค่ะ  ”
“  คุณจะกลับบ้านเลยหรือ  ”
“  ค่ะ น้าหมานมารอรับแล้ว กลับด้วยกันไหมคะฉันจะให้น้าหมานไปส่งคุณที่บ้าน  ”
“  ผมไม่มีบ้านหรอกครับ  ผมพักอยู่ที่คอนโดใกล้ๆกับบริษัทของคุณนั่นแหละ  ”
“  ก็ทางผ่านน่ะสิคะ ไปด้วยกันนะคะ  ”

ตะวันมองหญิงสาวแล้วพยักหน้าจันทราจึงพาเขามาที่รถ  

“  น้าหมานคะ เดี๋ยวแวะส่งคุณตะวันระหว่างทางด้วยนะคะ  ”

สมานมองชายหนุ่ม ตะวันเดินขึ้นมานั่งข้างหน้าคู่กับสมาน เมื่อรถออกจันทราก็ชวนคุย

“  วันอาทิตย์ คุณตะวันจะมาสอนฉันอีกไหม  ”
“  มาสิครับ คุณยังทำไม่เป็นเลยหรือจะไม่เรียนแล้วกลัวโดนมีดบาด  ”
“  เปล่านะคะ ฉันอยากทำให้ได้ ดูสิมันสวยจัง ถ้าฉันทำเองได้สวยอย่างนี้จะดีไม่น้อยเชียว เวลาเทศกาล หรือวันพิเศษอะไรจะได้ทำให้เป็นของขวัญของที่ระลึก  ”
“  ผมกลัวนิ้วคุณจะด้วนซะก่อนที่จะทำเป็นน่ะสิ หัดทำวันแรกคุณก็ได้แผลแล้ว  ”
“  อย่าพูดสิคะ เดี๋ยวน้าหมานได้เอาไปบอกคุณพ่อ ทีนี้เลิกกันเลยไม่ได้เรียนแน่ๆ  ”
“  แหมคุณจันทร์เห็นน้าเป็นคนปากโป้งไปได้ รับรองน้าจะปิดปากให้สนิทเลย  ”
“  ใกล้จะถึงที่พักของคุณหรือยังคะ  ”
“  ใกล้แล้วครับ เลยบริษัทของคุณไปสี่ป้ายรถเมล์ แล้วจอดส่งที่ป้ายรถเมล์ก็ได้ ผมเดินเข้าซอยไปเอง  ”
“  ให้เข้าไปส่งให้ถึงที่ก็ได้ค่ะ  ”
“  อย่าเลยครับ รถเลี้ยวเข้าออกจากซอยลำบาก ผมเดินไปไม่ไกลเท่าไร  ”
“  อย่างนั้นก็ได้ค่ะ  ”

สมานจอดส่งตะวันที่ป้ายรถเมล์แล้วขับออกไปคนขับรถถามลูกสาวเจ้านายอย่างสงสัย

“  คุณจันทร์รู้จักกับคุณคนนั้นนานแล้วหรือครับ  ”
“  ไม่นานหรอกค่ะ เขาเป็นพนักงานที่บริษัทของเรานะคะ  ”
“  ผมไม่เคยเห็นหน้า  ”
“  เขาบอกว่าเขาเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน เขาเก่งหลายอย่างนะ วาดรูป แกะสลักไม้ นี่ไงกระต่ายที่เขาแกะมาให้จันทร์  ”
“  เขาชื่ออะไร นามสกุลอะไรหรือครับคุณจันทร์  ”
“  น้าหมานจะรู้จักชื่อนามสกุลเขาไปทำไม  ”
“  ก็ต้องรู้จักสิครับ เขามาตีสนิทกับคุณจันทร์ ผมจะได้ช่วยระวังให้  ”
“  โถ  น้าหมาน เขาไม่มาคิดร้ายกับจันทร์หรอกค่ะ ใครเขาจะกล้า เขามาทำงานกับเราก็แค่อยากรู้จักกับเราเท่านั้น  ”
“  คุณจันทร์จะบอกผมไม่ได้หรือว่าเขาชื่ออะไรนามสกุลอะไร แหมทำไมจะบอกไม่ได้ เขาชื่อตะวันค่ะ ชื่อตะวัน นามสกุล วงพรต ที่นี้พอใจหรือยังท่าน ท ส   ”

สมานตกใจเหยียบเบรกกะทันหันจนรถที่ขับตามหลังมาเกือบชนท้ายบีบแตรด่าลั่น

“  โอ๊ย น้าหมานเกิดอะไรขึ้น  เบรกทำไมเห็นไหมคันหลังเกือบชนท้าย   ”
“  ผมขอโทษครับคุณจันทร์ ผมคิดว่ารถข้างหน้ามันจะเบรก   ”

สมานชาวาบไปทั้งตัว เขามาแล้ว สุรียา สุรียาบดี สมานได้เห็นเขาแล้ว สมานดีใจจนมือสั่น คนที่เขารอคอยมากว่ายี่สิบปี บัดนี้ปรากฏตัวแล้ว คงสนุกละคราวนี้พวกเหลือบที่ดูดกินสุรียาบดี สมานอดทนจนถึงวันเสาร์ เขารีบเอาข่าวดีที่สุดไปบอกแรม

“  แรม แรม ข้าพบเขาแล้ว ข้าพบเขาแล้วแรม   ”
“  พบใคร พี่หมาน ทำไมถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้   ”
“  คุณสุรียาไง คุณหนูของเอ็งน่ะ ข้าพบเขาแล้ว   ”
“  จริงหรือ เขามาแล้วหรือ แล้วพี่ไปพบเขาที่ไหน แล้วพวกนั้นทำอะไรเขาหรือเปล่า   ”
“  ค่อยๆถามสิวะ    ”
“  ก็บอกมาสิว่าพวกนั้นมันทำอะไรเขาหรือเปล่า   ”
“  พวกนั้นคงไม่รู้หรอกว่าเป็นคุณสุรียา เธอมาในชื่อของตะวัน วงพรต   ”
“  เหรอ แล้วเธออยู่ที่ไหน  ทำอะไร   ”
“ เธอมาทำงานที่บริษัทนี่แล้ว  แต่เธอไม่รู้หรอกนะว่าข้ารู้ว่าเธอเป็นใคร เมื่อวันพุธเธอไปหาคุณจันทร์ที่มหาวิทยาลัย   ”
“  นี่เธอรู้จักกับคุณจันทร์ด้วยหรือ   ”
“ รู้ ท่าทางสนิทกันด้วย เห็นว่าไปสอนคุณจันทร์แกะสลักไม้ ข้าว่าเธอต้องมีแผนการที่จะเข้าไปในสุรียาบดีแน่ๆ   ”
“  ดี  แล้วหน้าตาเธอเป็นยังไง เหมือนคุณพ่อของเธอไหม   ”
“  ข้าไม่ได้สังเกตเพราะตอนแรกยังไม่รู้ว่าเป็นเธอ แต่เท่าที่ได้เห็น เธอหน้าตาดีมาก สูงสง่าเหมือนคุณพ่อของเธอ ผิวพรรณก็ไม่ผิดเพี้ยนกับคุณพ่อ เธอคงได้เลือดของคุณท่านธารเทพมาเต็มตัวเลยละ   ”
“  โถ  ทูนหัวของแรม ขอให้คุณพระคุ้มครองให้เธอเอาสุรียาบดีของเธอคืนได้สำเร็จด้วยเถอะ ขอดวงวิญญาณของคุณท่านคุ้มครองเธอด้วยเถิดเจ้าประคุณ   ”

ทาทองยืนมองจันทรานั่งดูกระต่ายแกะสลักอยู่

“  ทำอะไรน่ะจันทร์   ”
“   คุณป้า กลับมาจากเมืองเหนือตั้งแต่เมื่อไหร่คะ   ”
“  เมื่อเช้านี้เอง  นั่นตัวอะไรน่ะ   ”
“  กระต่ายไม้ค่ะ สวยไหมคะ   ”
“  โตจนป่านนี้ยังชอบอะไรแบบเด็กๆอีกหรือเรา   ”
“  มันน่ารักนี่คะ เป็นของที่ระลึก เป็นของฝากของโชว์น่ารักดีค่ะ   ”
“  เรานี่ชอบอะไรแปลกๆ เดี๋ยวเล่นดนตรีไทย เดี๋ยวเล่นลูกหินลูกไม้ เมื่อไหร่จะทำตัวให้มีสาระซะที ดูพี่จามเขาสิวันๆทำงานตัวเป็นเกรียว เอาแบบอย่างจากเขาบ้าง แล้วนั่นนิ้วไปโดนอะไรมา ถึงต้องพันพลาสเตอร์ยา   ”
“  โดนมีดบาดนิดหน่อยค่ะ   ”
“  มีดบาด  คงจะซนไม่เข้าท่าอีกล่ะสิ เราน่ะโตแล้วนะ อย่าทำอะไรให้มันเป็นเด็กนัก   ”

ทาทองบ่นหลานสาวจนพอใจแล้วจึงขึ้นข้างบน นางละอองแก้วเข้ามาจับมือเด็กสาวที่แกเลี้ยงมาปลอบใจ

  “  อย่าคิดมากนะคะคุณจันทร์ คุณป้าเธอคงจะกลับมาเหนื่อยๆ เลยอารมณ์ไม่ค่อยดี   ”
“  เปล่านี่คะ จันทร์ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย กับคุณป้าจันทร์ชินแล้วล่ะค่ะ   ”
“  คุณจันทร์ซื้อตุ๊กตานี่มาหรือคะ สวยดีนะคะกระต่ายของจันทรา   ”
“  ฟังดูดีจังกระต่ายของจันทรา แต่จันทร์ไม่ได้ซื้อมาหรอกค่ะ คุณตะวันเขาทำเอามาให้   ”
“  สวยค่ะ น่ารักเหมือนกำลังทำท่าชะเง้อคอ คุณตะวันเป็นคนทำเองหรือคะ   ”
“  ค่ะ  เขาเก่งนะป้า วันก่อนเขาก็ทำให้จันทร์หนึ่งตัว ใช้เวลาไม่นานเท่าไร  ป้าคะพรุ่งนี้เขาจะมาอีกป้าก็คอยเปิดประตูให้เขานะคะ เขาคงเข้าทางประตูด้านหลังแล้วป้าพาเขาไปที่ศาลาริมสระเลย   ”
“  ระวังนะคะคุณป้าอยู่ คุณจันทร์พาใครเข้ามาในบ้าน ท่านเห็นท่านจะดุเอาอีก   ”
“  ช่างประไร จันทร์ไม่ได้พาใครเข้ามาทำอะไรเสียหาย อีกอย่างคุณตะวันเขาก็เป็นพนักงานคนหนึ่งของบริษัทเรา   ”
“  นั่นแหระค่ะ ยิ่งไม่ดีใหญ่ คนที่เดือดร้อนน่ะจะเป็นคุณตะวันเอง เดี๋ยวคุณป้าก็ได้คิดว่าคุณตะวันจะเข้ามาตีสนิทกับคุณจันทร์ แล้วหาเรื่องไล่เขาออกจากงานหรอก   ”
“  ไม่ร้ายแรงอย่างนั้นมังป้า จันทร์เป็นคนขอร้องให้เขามาสอนจันทร์แกะสลักไม้เอง   ”
“  คุณจันทร์คะ ป้าเตือนด้วยความหวังดีนะคะ กลัวคุณตะวันเธอจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย   ”

จันทราเงียบ กับแค่เพียงให้เขามาสอนงานแกะสลักให้ทำไมต้องระวังกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ด้วย ป้าทาทองของเธอจะหาเรื่องไล่พนักงานออกเพราะเรื่องแค่นี้ก็ให้มันรู้ไป  แต่คนที่เห็นตะวันเข้ามาสอนงานแกะสลักให้จันทรากับไม่ใช่ทาทองแต่เป็นจามจุรี หญิงสาวมองจากเรือนกล้วยไม้เห็นไกลๆว่าเป็นตะวันที่นั่งทำอะไรกันอยู่กับจันทราที่ศาลาริมสระน้ำ จามจุรีรีบเดินไปหาคนทั้งสองทันที  ตะวันกำลังแนะวิธีใช้สิ่วเล็กขุดร่องลวดลายให้งานไม้อยู่

“  ค่อยๆนะครับ ถ้ากดแรงเกินมันจะเข้าเนื้อลึกแล้วไม่สวย   ”
“  ทำอะไรน่ะจันทร์   ”

จามจุรีถามน้องสาวเสียงขุ่นเมื่อเดินเข้ามาใกล้

“  พี่จาม   ”
“  อ้อ นายตะวัน นายน่ะเอง นี่เข้ามาทำไมในบ้านฉัน แล้วมารู้จักกับยายจันทร์ตั้งแต่เมื่อไหร่   ”

จามจุรีจ้องเขม็ง แต่ตะวันไม่สะทกสะท้าน

“  พี่จามนั่งก่อนสิคะ จันทร์กำลังหัดทำตุ๊กตาไม้ จันทร์ให้คุณตะวันเขามาสอนให้   ”
“  ฉันถามนาย ทำไมนายไม่ตอบฉัน   ”
“  ก็คุณจันทร์เธอก็บอกคุณแล้วไง ว่าผมเข้ามาที่นี่ทำไม ส่วนเรื่องรู้จักกันเมื่อไร ก็ไม่นานเท่าไหร่   ”
“  นี่นายคิดจะเลื่อนขั้นทางลัดหรือไง   ”
“  พี่จาม   ”

จันทราหน้าเสียที่พี่สาวว่าใส่หน้าตะวันอย่างนั้น

“  นั่นคือความคิดของคุณ ไม่คิดว่าจะเป็นการชี้โพรงให้กระรอกหรอกหรือ คุณจามจุรี   ”
“  นี่นาย    จันทร์กลับไปบ้านพี่มีธุระจะคุยกับนายตะวัน   ”
“  พี่จามคะ   ”
“  พี่บอกให้กลับไปก็ไปซี่   ”

จันทราหันมองตะวันอย่างเป็นห่วง เห็นเขายังเฉยเธอจึงเดินกลับออกไป

“  อย่ามาใช้วิธีตีสนิทกับน้องของฉันนะ น้องฉันน่ะยังเด็กไม่รู้เท่าทันนายหรอก   ”
“  คุณคิดอะไร คุณจามจุรี จิตใจของคุณนี่หมกมุ่นอยู่กับการหวาดระแวง คุณกลัวคนอย่างผมด้วยหรือ แค่พนักงานบัญชีคนหนึ่ง กลัวถึงขนาดว่าผมจะใช้น้องสาวคุณเป็นบันได คุณคงอ่านนิยายน้ำเน่ามากสินะ   ”
“  จะไปรู้หรือ บางทีนายอาจจะคิดว่า ยายจันทร์จะทำให้นายสามารถเขยิบตำแหน่งให้ใหญ่ขึ้นในบริษัทก็ได้ คนอย่างนายเข้ามาทำงานที่นี่ก็ผิดปกติอยู่แล้ว  ฉันจะบอกให้นะ ถึงยายจันทร์จะเป็นลูกสาวคนหนึ่งของคุณพ่อ แต่เขาไม่มีความสามารถจะช่วยให้นายเป็นใหญ่ได้หรอก หุ้นสักหุ้นในบริษัทเขายังไม่มีเลย   ”
“  คุณจะคิดอะไรก็เรื่องของคุณ เชิญบ้าไปคนเดียว ผมจะกลับล่ะ   ”
“  นี่ ยังกลับไม่ได้นะ เห็นที่นี่เป็นที่ไหน นึกจะมาก็มา นึกจะกลับก็กลับ ฉันยังไม่ให้นายกลับ   ”
“  จะให้ผมอยู่ฟังเรื่องไร้สาระ นิยายน้ำเน่า ในความคิดของคุณหรือไง หุ้นอะไร ตำแหน่งอะไร ถ้าความสามารถผมไม่มีพอ ผมก็ไม่ถึงกับเดือดร้อนกระหายตำแหน่งอะไรของคุณหรอก คุณมันคิดแต่เรื่องบ้าๆ บ้าอำนาจ บ้าตำแหน่ง   ”
“  ตะวัน   ”

จามจุรีโกรธที่โดนเขาด่าใส่หน้าเอาอีก หล่อนจึงปรี่เข้าหาเขาเงื้อมือจะตบสักผัวะแต่ตะวันคว้าข้อมือของเธอไว้ดึงเข้ามากอดแน่นจ้องตาเธออย่างไม่เกรงกลัว

ปล.วันนี้หนูอัดเดท ตอนที่ 12  ด้วยนะคะเพราะพรุ่งนี้หนูต้องไปต่างจังหวัดเลยอัพให้อ่านล่วงหน้ากันค่ะ ^^  ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่ติดตามบทละครและชอบบทละครของแม่นะคะ _/\_