“ถ้าเธอคลอดลูกคนนี้แบบไม่ต้องผ่าคลอด
เดี๋ยวเค้าทำหมันเองก็ได้นะ เธอจะได้ไม่ต้องเข้าไปเจ็บอีกรอบ”
……นี่คือคำมั่นสัญญาของลูกผู้ชายที่เคยให้ไว้เมื่อสองปีที่แล้ว………

สองปีถัดมา ช่วงบ่ายๆวันหนึ่ง ณ โรงพยาบาลมีชื่อเสียง
ยื่นบัตรนัด วัดความดัน เข้าพบหมอเฉพาะทาง (คลินิกศัลยกรรมทางเดินปัสสาวะ)

“เป็นอะไรมาครับ” คุณหมอกล่าว …. “ผมจะมาปรึกษาเรื่องการทำหมันครับ”
“แน่ใจแล้วเหรอ ลูกกี่คนแล้ว” …. “สองคนพอแล้วครับ”
“พอแล้วเหรอ แต่ละคนอายุเท่าไรละ” …. “คนโต 2 ขวบ คนเล็ก 1 ขวบครับ”
“ลูกยังเล็กอยู่เลยนะ เด็กอายุประมาณนี้เจ็บป่วยบ่อยนะ”
“ครับ ผมคิดมาดีแล้ว” (แต่ในใจเริ่มลังเลเล็กๆ)
“ทำหมันแล้วมาแก้ที่หลัง จะไม่ค่อยชัวร์แล้วนะ”
“ครับ” (ผมตอบเสียงเบาๆ แบบไม่ค่อยมั่นใจ)
“ผมต้องแจ้งก่อนนะครับ การทำหมัน ถ้าตัดไม่ถูกเส้น อาจจะยังไม่หมันนะ”
“คือยังไงครับหมอ” (สติกลับมาอีกครั้ง ด้วยความตกใจ)
“แต่ละข้าง มันจะมีเส้นคล้ายๆกันอยู่บริเวณนั้น ถ้าตัดไม่ถูกเส้นก็จะยังไม่หมัน ต้องทำใหม่”
“เอ่อออ เอ่อออ ครับบ..บบบ” เสียงผมเริ่มสั่นๆ……..

คุณหมอเริ่มเห็นผมออกอาการลังเล จึงพูดขึ้นว่า “ไหน ถอดกางเกงให้ผมดูหน่อย”
แล้วคุณหมอก็สวมถุงมือ มาคลำๆถุงไข่ เหมือนหาอะไรสักอย่าง แล้วบีบเบาๆ

“รู้สึกยังไง” ….. “จุกครับ”
“ตรงนี้ละ” (ย้ายมาจับถุงไข่อีกใบ) …. “จุกครับ”
“โอเค หาไม่ยาก หมอจะอนุมัติทำหมันให้เลย วันที่ …xx/xx/xxxx.. นะครับ”

ผมมองหน้าหมอ แล้วทำหน้าแบบว่า …. (ฮะ!!!! อะไรนะครับ)

“รับบัตรนัดด้านหน้าห้องได้เลย” หมอกล่าวทันที แบบไม่รอให้ผมพูดอะไร
ผมเปิดประตูห้อง เพื่อจะออกไปรับบัตรนัดข้างนอกห้องแบบยังลังเล

หมอตะโกนตามหลังมาว่า “เออ…. ช่วยเล็มๆออกก่อนด้วยนะ”
ผมหันกลับมาทันที พร้อมกับพยักหน้า หงึกๆ แล้วยิ้ม …..

…………………… (คนรออยู่หน้าห้องเต็ม ได้ยินกันเป่าก็ไม่รู้) ………………………
และวันนั้น วันที่รอคอยก็มาถึง……

“เธอจะให้เค้ากับลูกไปด้วยไหม” ศรีภริยากล่าว
“ไม่เป็นไรหรอกเธอ ไปรอเสียเวลาเป่าๆ เดี๋ยวเค้าขับรถไปเองกะได้”
….บรื้นนนนนน ถึงโรงพยาบาลอย่างวังเวง….

ยื่นบัตรนัด วัดความดัน เข้าพบหมอเฉพาะทาง (คลินิกศัลยกรรมทางเดินปัสสาวะ)

“เชิญรอที่ห้องผ่าตัดได้เลยค่ะ” พยาบาลสาวกล่าว ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“เปลี่ยนเสื้อผ้า และฝากของก่อนนะคะ” พยาบาลประจำห้องผ่าตัดมายืนรอรับอย่างอบอุ่น
“เดี๋ยวนั่งรอเรียกชื่อตามคิวนะคะ” พยาบาลยิ้มส่งท้าย ก่อนเดินจากไป….

เฮ้ยยย!!! ทำไมทุกอย่างมันช่างดูสวยงาม บรรยากาศไม่น่ากลัวอย่างที่คิด หรือเค้ารู้ว่าเรามาทำอะไร (ผมคิดในใจ)

นั่งรอคิวผ่าตัดประมาณ 3 คิว (ส่วนใหญ่มาลอกตา มีแต่คนมีอายุทั้งนั้น)

“เชิญค่ะ” พยาบาลมาพาผมไปส่งห้องผ่าตัด

แครกกกก!!! (เสียงเปิดประตู)

ถึงแล้วห้องผ่าตัด เตียงเดี่ยวกลางห้อง โคมไฟใหญ่ด้านบน พร้อมพยาบาลท่าทางชำนาญงานสองคนในชุดมิดชิด
“เชิญนอนรอบนเตียงค่ะ” พยาบาลกล่าว พร้อมกับหยิบผ้าคลุมมาวางบนตัวทีละผืน ทีละผืน หลายผืนมาก….
(ซึ่งก็ดีเหมือนกัน เพราะแอร์ห้องนี้เย็นเหลือเกิน)
นอนรออยู่สักพัก ยังดีที่มีเสียงเพลงเบาๆ มาจากมุมห้อง ทำให้ผ่อนคลายไปบ้าง
“มาทำหมันนะคะ” พยาบาลขอคำยืนยันอีกครั้ง
“ครับ” ผมตอบทันทีอย่างไม่ลังเล (ซึ่งก็คงเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วละ)
“ขออนุญาตปิดตานะคะ และรบกวนดึงผ้าคลุมขึ้นมาเหนือเอวด้วยค่ะ”

ผมค่อยๆดึงผ้าขึ้นมาเหนือเอวอย่างช้าๆ
จังหวะนี้ มันหวิววววว หวิววววว มาก บ่องตง!!!!!

“ขออนุญาตทำความสะอาดนะคะ” พยาบาลกล่าว
หลังจากนั้นความรู้สึกเย็นสบายอย่างบอกไม่ถูกก็มาสัมผัสอยู่รอบๆ ความเป็นชายในตัวคุณ
ยังไม่สิ้นความเย็น ได้ยินเสียงคุณหมอเดินเข้ามาทักทายแล้ว
“จะเริ่มทำหมันแล้วนะครับ อาจจะหน่วงๆ จุกๆหน่อยนะครับ” คุณหมอกล่าว
สิ้นเสียงคุณหมอ….
ผมเริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรมารัดไข่ข้างขวา รู้สึกหน่วงๆ ยังไม่จุกเท่าไร
“รู้สึกยังไงบ้างครับ” คุณหมอถาม …. “หน่วงๆครับ” ผมตอบทันที
“ข้างไหน” ….. “ข้างขวาครับ”
“โอเค หมอจะเริ่มฉีดยาชานะครับ” หลังจากฉีดยาชาคุณหมอก็เอาอะไรสักอย่างมาจิ้ม แล้วถามอีกครั้ง
“เจ็บไหมครับ” ….. “เจ็บครับ” แล้วคุณหมอก็จิ้มอีกครั้ง
“เจ็บไหมครับ” ….. “ยังเจ็บอยู่ครับ”
“ถ้าใช้ยาชาเยอะ หมอกลัวว่า มันจะบวมมากนะ” แล้วคุณหมอก็จิ้มอีกครั้ง
“ยังเจ็บอยู่ไหมครับ” ….. “ไม่เจ็บแล้วค้าบบบ”
(ผมตอบเสียงอ่อยๆ ลากเสียงยาวๆ สั่นๆ เพราะกลัวจะโดนอีกเข็ม เดี๋ยวบวม ขอทน เท่าที่ทนไหวละกัน)
หลังจากนั้น ก็รู้สึกเหมือนโดนกรีดเป็นแผลเล็กๆ
แล้วทันใดนั้นเอง……… หน่วงครับ…หน่วงท้องมากครับ …….
ความรู้สึกมันเหมือนโดนดึงไส้ออกมากองไว้นอกไข่อย่างไงอย่างงั้นเลย
(คิดว่าน่าจะโดนดึงท่ออสุจิไควะออกมาในจังหวะนี้)

ฉับ!!!!…. ความรู้สึกผมมันบอกว่า โดนแล้ว กรุโดนนนนกรรไกรตัดท่ออสุจิไควะ ออกไปแล้วแน่ๆ …
ความรู้สึกมันโล่ง ไม่เจ็บ แต่หน่วงๆ ยังไม่จุกเท่าไร…….

และที่จะจุกและน่าจดจำที่สุด จะเป็นจังหวะต่อไปนี้ครับ

“เย็นหน่อยนะคะ” พยาบาลกล่าวพร้อมกับเอาแผ่นอะไรเย็นๆมาวางไว้ที่ปลายขาข้างขวา
….รู้สึกเย็นสบายดี แต่ในใจเป็นกังวลอยู่ตลอดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ…..
และก้อเป็นจริงครับ เสียงเครื่องทำงานเบาๆดัง ตึดดดด!!!
ผมสะดุ้งเลยครับ เรียกว่า เอาบั้นเอวกระเด้งขึ้นมาเลยกะว่าได้
มันจุกมากกกกกกกกกกกกกกก เหมือนมีอะไรมากระแทก กระเทือนไปถึงท้องน้อย
(คุณผู้ชายน่าจะนึกภาพออก เวลาที่เราโดนเตะผ่าหมาก)

โดนไปทั้งหมด สามครั้ง กระเด้งทุกครั้งครับ
หมอยังต้องบอก อย่ากระตุกสิครับ
อยากรู้จังว่าจะมีใครนอนนิ่งให้มัน ตึด ตึด แล้วไม่สะดุ้งบ้างงงง (อันนี้ผมคิดในใจ)
(สอบถามภายหลังได้ความว่าเครื่องดังกล่าวเป็นอุปกรณ์ห้ามเลือด แผ่นเย็นๆใช้เป็นสื่อในการเชื่อมต่อ เข้าใจถูกเป่า ไม่รู้นะครับ หากผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย)

หลังจากนั้น หมอก็น่าจะทำการเย็บแผลครับ เป็นแผลเล็กๆ ประมาณไม่ถึงเซนต์
แต่ยังครับ ยังไม่หมดเท่านี้ ที่อ่านไปทั้งหมดนั้น มันข้างขวาข้างเดียวนะครับ

เริ่มข้างซ้าย เหมือนเดิมทุกอย่างครับ จนเสียงนี้มันมาอีกครั้ง ตึดด ตึดดด ตึดดดด (ยังไงก็สะดุ้งอยู่ดี)
เย็บแผลเสร็จแล้ว หมอแจ้งว่า ไหมละลายนะครับ…

อ้า!! เสียดายจัง นึกว่าต้องมาล้างแผลทุกอาทิตย์ (อันนี้แค่คิดขำๆเฉยๆครับ)

“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ขออนุญาตเก็บผ้านะคะ จะนอนพักก่อนสักพักก็ได้ค่ะ” พยาบาลกล่าว

เปิดผ้าออกมา เหงื่อผมท่วมเลย เกร็งกะเจ้าเครื่อง ตึดๆ เหงื่อไหลมากมาย ผมรู้สึกได้….

นอนพักสิบนาทีครับ ลุกเดินได้ปกติ แต่ท่าเดินไม่ปกติ ยังจุกท้องน้อยอยู่ครับ
ต้องค่อยๆเดินครับ ผมกลัวไส้มันไหลออกมา (แค่คิดไปเองนะครับ)

หลังจากเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ขับรถกลับเองได้ปกติครับ
แต่อยากนอนมากกว่าครับ มันหน่วง มันจุกท้อง อย่างบอกไม่ถูก

รู้งี้ พาภริยามาด้วยกะคงดี……………… ^^

อีกสองอาทิตย์ หมอนัดมาดูแผลครับ และย้ำว่าตอนนี้ยังไม่หมันนะครับ …….