สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวพันทิพทุกท่านครับ วันนี้ผมก็มีเรื่องราว เรื่องเล่าที่เกิดขึ้นจริงภายใต้การเกณฑ์ทหารของประเทศไทยมาแบ่งปันประสบการณ์
เรื่องราวส่วนใหญ่อาจจะดูเป็นไปในทางลบนะครับ เพราะผมเป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่จะนำมาแบ่งปันต่อไปนี้
1st วันแรกที่เข้าสู่ค่ายทหารหนึ่งทางภาคเหนือ ผมก็ได้ทราบว่า ทหารที่นี่ส่วนใหญ่ กว่า 90% เคยใช้สารเสพติด จบป.ตรีมีเพียงไม่ถึง 10 คน จากจำนวน 180 กว่านาย ในใจผมนี่คิดเลย เอิ่มมมมม!!! จะต่างอะไรจากคอกเนี่ย เอากรูมาอยู่กับขี้ยาชัดๆ
แค่วันแรกก็เกิดกิเลสเยอะแยะ ทั้งของกินที่เคยกิน Social Networking ที่เคยใช้อยู่ทุกวัน กิจวัตรประจำวันเดิมๆ หายไป เช่น การดูหนังในโรงทุกอาทิตย์
มาถึงวันแรก ก็เกือบๆ เที่ยง ก็มีการตรวจฉี่ เก็บข้อมูลซักประวัติ ยึดโทรศัพท์มือถือที่อยู่ติดตัวผมแทบจะทุกเวลา ยึดเงินที่ติดตัว และเก็บเอกสารที่พกมา เช่น สำเนาบัตรประชาชน ฯลฯ
มื้อแรกช้อนยังไม่มี มือไม่ได้ล้าง หิวก็หิว ในใจคิด....น่าจะทานมาก่อน ที่แน่ๆ ให้กินมือเปล่า หื้มมมม!! รู้สึกเหมือนขยาดตัวเองไม่พอขยาดคนที่เราจะต้องนั่งทานด้วยอีก
จากนั้นก็แจกของใช้ภายในค่าย เช่น รองเท้า เสื้อ แล้วก็เปลี่ยน เก็บชุดที่มาจากบ้านหมด ไม่เหลือแม้แต่กางเกงในก็ยังต้องเปลี่ยนเป็นของ ทบ. แล้วหอบข้าวของพะรุงพะรังไปตัดผม และเข้าห้องอบรม
เย็นมาก็ได้อาบน้ำ แต่.....ต้องเปลือยหมด ผมก็โชว์น้องปุกปุยซะเลย ก็อายๆ หวั่นๆ อยู่วันแรก แต่เอาจริงๆ เวลาอาบน้ำก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนอกจากการหยิบสบู่ ถูๆ ตักอาบๆ วิ่งออกห้องน้ำ แค่นั้น!!! แค่วันแรกก็รู้สึกถึงความไม่สะอาดสุดๆ ของร่างกายละ
2nd วันที่สอง ก็มีการสอน ซ้าย ขวา กลับหลังหัน เดิน วิ่ง นับก้าว และท่าออกกำลังกาย
พอได้เข้าห้องอบรม ก็ยังมีการเก็บข้อมูลเชิงลึกกว่าเดิม เช่น ความสามารถทางภาษา - Eng นี่ผมลุกเลย ปรบมือกันใหญ่ , ความสามารถทางกีฬา - ผมไม่มีเลย , ความสามารถทางดนตรี - ผมร้องเพลงได้ครับ ปรบมือกันอีก เอาซะอายเลย ก็มีคนเรียก SuperStar ละ ^_^ , ความสามารถทางอาชีพ - อันที่จริงผมก็เป็นหลายอย่างนะ แต่ผมเจาะจงเลือก ช่างภาพ อย่างเดียวพอ แค่เข้าค่ายมาเป็นทหารโดยไม่เต็มใจนี่ก็เหนื่อยพอละ
แล้วก็แจกของเครื่องใช้ต่อ มีดโกนมาแล้ว แต่บอกเลย ตามราคา ใบมีดสุดจะกาก แทะหนังหน้างิพังหมดอะ ขอของดีหน่อยก็ไม่ได้ (ปกติผมใช้ 5 ใบมีด)
เดี๋ยวมาต่อเรื่อยๆ คับ
บันทึก(ทุกข์)ของพลทหาร(ที่ไม่เต็มใจจะเป็น)
เรื่องราวส่วนใหญ่อาจจะดูเป็นไปในทางลบนะครับ เพราะผมเป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่จะนำมาแบ่งปันต่อไปนี้
1st วันแรกที่เข้าสู่ค่ายทหารหนึ่งทางภาคเหนือ ผมก็ได้ทราบว่า ทหารที่นี่ส่วนใหญ่ กว่า 90% เคยใช้สารเสพติด จบป.ตรีมีเพียงไม่ถึง 10 คน จากจำนวน 180 กว่านาย ในใจผมนี่คิดเลย เอิ่มมมมม!!! จะต่างอะไรจากคอกเนี่ย เอากรูมาอยู่กับขี้ยาชัดๆ
แค่วันแรกก็เกิดกิเลสเยอะแยะ ทั้งของกินที่เคยกิน Social Networking ที่เคยใช้อยู่ทุกวัน กิจวัตรประจำวันเดิมๆ หายไป เช่น การดูหนังในโรงทุกอาทิตย์
มาถึงวันแรก ก็เกือบๆ เที่ยง ก็มีการตรวจฉี่ เก็บข้อมูลซักประวัติ ยึดโทรศัพท์มือถือที่อยู่ติดตัวผมแทบจะทุกเวลา ยึดเงินที่ติดตัว และเก็บเอกสารที่พกมา เช่น สำเนาบัตรประชาชน ฯลฯ
มื้อแรกช้อนยังไม่มี มือไม่ได้ล้าง หิวก็หิว ในใจคิด....น่าจะทานมาก่อน ที่แน่ๆ ให้กินมือเปล่า หื้มมมม!! รู้สึกเหมือนขยาดตัวเองไม่พอขยาดคนที่เราจะต้องนั่งทานด้วยอีก
จากนั้นก็แจกของใช้ภายในค่าย เช่น รองเท้า เสื้อ แล้วก็เปลี่ยน เก็บชุดที่มาจากบ้านหมด ไม่เหลือแม้แต่กางเกงในก็ยังต้องเปลี่ยนเป็นของ ทบ. แล้วหอบข้าวของพะรุงพะรังไปตัดผม และเข้าห้องอบรม
เย็นมาก็ได้อาบน้ำ แต่.....ต้องเปลือยหมด ผมก็โชว์น้องปุกปุยซะเลย ก็อายๆ หวั่นๆ อยู่วันแรก แต่เอาจริงๆ เวลาอาบน้ำก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนอกจากการหยิบสบู่ ถูๆ ตักอาบๆ วิ่งออกห้องน้ำ แค่นั้น!!! แค่วันแรกก็รู้สึกถึงความไม่สะอาดสุดๆ ของร่างกายละ
2nd วันที่สอง ก็มีการสอน ซ้าย ขวา กลับหลังหัน เดิน วิ่ง นับก้าว และท่าออกกำลังกาย
พอได้เข้าห้องอบรม ก็ยังมีการเก็บข้อมูลเชิงลึกกว่าเดิม เช่น ความสามารถทางภาษา - Eng นี่ผมลุกเลย ปรบมือกันใหญ่ , ความสามารถทางกีฬา - ผมไม่มีเลย , ความสามารถทางดนตรี - ผมร้องเพลงได้ครับ ปรบมือกันอีก เอาซะอายเลย ก็มีคนเรียก SuperStar ละ ^_^ , ความสามารถทางอาชีพ - อันที่จริงผมก็เป็นหลายอย่างนะ แต่ผมเจาะจงเลือก ช่างภาพ อย่างเดียวพอ แค่เข้าค่ายมาเป็นทหารโดยไม่เต็มใจนี่ก็เหนื่อยพอละ
แล้วก็แจกของเครื่องใช้ต่อ มีดโกนมาแล้ว แต่บอกเลย ตามราคา ใบมีดสุดจะกาก แทะหนังหน้างิพังหมดอะ ขอของดีหน่อยก็ไม่ได้ (ปกติผมใช้ 5 ใบมีด)
เดี๋ยวมาต่อเรื่อยๆ คับ