สองปีมานี้ รับหน้าที่ดูแลห้องอาหาร ทำงานด้านจัดเลี้ยงให้กับผู้มารับการฝึกอบรมที่ศูนย์ฝึกปฏิบัติการไฟฟ้าแรงสูง ของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค เวลาด้านการตระเวนน้อยลงไปบ้าง  แต่ก็มิอาจกั้นคนที่เคยชีพจรลงเท้ามากว่ายี่สิบปีในหน่วยงานแห่งนี้ได้
   คือถ้าว่างเมื่อไหร่ เป็นต้องออกไปใกล้ ไกล ค่อยว่ากัน  ตามแรงและกำลังวัน  แต่ช่วงเดือนก่อนจะมีวันหยุดเยอะ ก็เลยออกไปไกลนิด แถมมีแรงจูงใจที่จะไปหาซื้อถ้วยชาม แก้วกาแฟสวย ๆ ไว้ใช้งานด้วย จึงแน่บไปถึงเชียงใหม่โน่นเลยครับ
   ธุระที่จะทำคือ ไปซื้อจาน ชาม ถ้วยกาแฟที่ลำปาง โดยมีพี่ที่ไฟฟ้าลำปางพาไปถึงถิ่นทำ ราคาถูกมาก แผนคือ แวะชมตั้งแต่วันแรก สั่งของไว้  และขึ้นเชียงใหม่สองวัน พอวันกลับจึงแวะมารับของกลับบ้าน
   ขึ้นไปเชียงใหม่ครั้งนี้  คือการไปตอกย้ำความอร่อยกับร้านอาหารเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ ในสายตาคนทั่วไป แต่ถ้ารู้จักร้านนี้ให้ดีแล้ว ร้านนี้มีตำนานเล่าขานกันมานาน เพราะผู้ที่แนะนำชายกางให้รู้จักร้านนี้ ก็คือคนที่พานพบ สัมผัสร้านนี้มาอย่างน้อยก็สี่ปี ตามอายุของการศึกษาจากสถาบันมหาวิทยาลัยพายัพแห่งล้านนานี้  ขอบคุณ โอ๊ต วังขนาย หรือ ทองดำ ของพี่เก่งครับ

   “ บี่เฮียง ” คือร้านตำนานความอร่อยของชาวพายัพ ที่เล่าขาน ตกทอดกันมานับสิบปี เอกลักษณ์หลายสิ่งในร้านเล็ก ๆ แห่งนี้ ทำให้เกิดความประทับใจได้ในครั้งแรกที่ได้มาเยือน  จนต้องเวียนมาสัมผัสให้แน่ใจว่า บี่เฮียง ทำอาหารอร่อย ๆ มาจากรสมือและจิตอิสระที่สบาย ๆ แบบแฝงศิลปะไว้อย่างแยบยล

   สามวัน สองคืน เราก็ขับรถสบาย ๆ ไปกินข้าวที่เชียงใหม่ได้หลายมื้อ ได้แวะเปิดโลกทัศน์ใหม่ ๆ ให้ตัวเองได้อีกหลายแหล่ง  ตามชายกางมาอร่อยด้วยกันครับ