แต่ที่ผมแน่ใจความแตกแยกของประชาชนไม่ได้เกิดจากทักษิณแน่ ที่ผมแน่ใจก็เพราะ ก่อนที่จะมีการต่อต้านทักษิณ ก่อนที่จะขับไล่ทักษิณ ประชาชนของประเทศนี้ยังสมัครสมานสามัคคีกันอย่างแนบแน่น

เห็นได้จากความพร้อมใจกันใส่เสื้อเหลือง เพื่อถวายความจงรักภักดีกันทั่วประเทศ เป็นภาพที่ทุกคนเห็นแล้ว จะต้องปลาบปลื้มจนน้ำตาซึม

เห็นได้จากประชาชนทุกหมู่เหล่า ร่วมมือร่วมใจกันส่งเงินและสิ่งของ ไปช่วยความเดือดร้อนที่เกิดจากภัยธรรมชาติอย่าง สึนามิ จนนานาชาติต่างก็ชื่นชมกับศักยภาพของคนไทยทั้งประเทศ

เห็นได้จากการพับนกกระดาษกันทั้งประเทศ เพื่อสันติภาพของ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่เป็นภาพที่สวยงาม จนกระทั่งผมจำได้แม้กระทั่งถึงวันนี้

และเห็นได้ชัดก็คือ การเห็นพ้องต้องกันที่จะให้คุณทักษิณกลับมาบริหารประเทศกันอย่างถล่มทลาย เป็นนายกฯคนแรกของประวัติศาสตร์ที่มาจากการเลือกตั้ง และอยู่ครบวาระ แล้วยังกลับมาได้อย่างยิ่งใหญ่เป็นสมัยที่สอง

แต่ความแตกแยกเริ่มเกิดขึ้น เมื่อปรากฏกลุ่มพันธมิตรฯ นำเสื้อเหลืองมาแบ่งแยกคนไทย
ความแตกแยกเริ่มขยายวง เมื่อพรรคเก่าแก่บอยคอตการเลือกตั้ง
ความแตกแยกยิ่งแผ่เป็นวงกว้าง เมื่อมีการยึดอำนาจของประชาชน
ความแตกแยกลุกลามไปทั่วประเทศ เมื่อมีการใช้กระบวนการยุติธรรมที่ฉ้อฉล
และความแตกแยกร้าวลึก จนยากกลับสู่ปกติ เมื่อคนส่วนน้อยใช้อำนาจบาตรใหญ่ในการแย่งชิงอำนาจจากคนส่วนใหญ่

แน่นอนครับ ต้องมีคนไม่เห็นด้วยกับผม ต้องมีคนเข้าใจว่า ผมมโนไปเอง และต้องมีคนเข้าใจว่า ผมถูกปลุกปั่น จนขาดสติในการไตร่ตรอง

แต่ผมก็มีหลักคิดของผมเอง จะถูกหรือไม่ คงต้องพิจารณากันเองนะครับ

ถ้าเป็นความต้องการของคนส่วนใหญ่ ทำไมไม่ปล่อยให้ประชาชนตัดสิน
ถ้ามั่นใจว่า คนส่วนใหญ่ไม่ต้องการระบอบทักษิณ ทำไมจึงต้องบอยคอตการเลือกตั้ง
ถ้าเชื่อว่าคุณทักษิณเลวจริง ทำไมจึงต้องใช้ข้อหาที่เป็นเท็จมาใส่ร้าย
ถ้ามีหลักฐานเอาผิดทักษิณในทุกข้อกล่าวหา ทำไมไม่ใช้กระบวนการที่ปกติเข้าจัดการ
ข้อสำคัญ ทำไมต้องเขียนกฎหมาย เพื่อลิดรอนสิทธิของอีกฝ่ายอย่างไม่เป็นธรรม?

และถ้าเห็นแก่ประเทศชาติจริง ทำไมจึงไม่ใช้วิธีการเปิดเผยข้อมูลต่างๆที่คุณทักษิณกระทำ แล้วเข้าข่ายทำลายประเทศตามข้อกล่าวหา ให้ประชาชนค่อยๆเรียนรู้และเห็นแจ้งจากการกระทำนั้นๆ เพื่อให้ประชาชนตาสว่าง เปลี่ยนใจมาเลือกพรรคที่ไม่ใช่ระบบทักษิณกันล่ะครับ

ทำอย่างนั้น เราคงไม่ต้องใช้ใช้เวลาถึง 10 ปี เพื่อแก้ปัญหาเหมือนวันนี้
ทำอย่างนั้น เราคงไม่ต้องให้ประชาชนแตกแยกเป็นสองฝ่ายเหมือนวันนี้
ทำอย่างนั้น ประเทศคงไม่ต้องสูญเสียโอกาสมากมายเหมือนอย่างวันนี้
ทำอย่างนั้น นานาประเทศคงไม่ต้องจับจ้องเราเป็นพิเศษอย่างวันนี้

และเพราะทำอย่างนี้ เราจึงติดกับดักแห่งความขัดแย้ง จนใครก็ยากจะบริหารให้ประเทศเดินหน้า ทำให้ประชาชนมีความสุขเหมือนอดีตที่ผ่านมา

ดังนั้นผมจึงไม่แน่ใจว่า ระบอบทักษิณเลวร้ายอย่างไร แต่ที่ผมแน่ใจก็คือ หลังจากไม่มีทักษิณ สิบปีที่ผ่านมา เรายังไม่เคยมีรัฐบาลไหนที่ทำให้ผมมีความสุขเหมือนอย่างวันนั้น

เหนือสิ่งอื่นใด ความเลวร้ายที่เกิดขึ้นตลอดสิบปีที่ผ่านมา ไม่ใช่เกิดเพราะระบอบทักษิณ “ทำ” แต่เป็นเพราะการต่อต้านไม่ให้ระบอบทักษิณ “ทำ”ต่างหากเล่า