คืออ่านบทความของ อ.นิธิ เรื่อง คนขี่เสือ  
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1434951019

ทำให้นึกถึงเรื่องพันท้ายนรสิงห์ ท่านมีชื่อเสียงเรื่องความซื่อตรง และตรงไปตรงมา  พันท้ายนรสิงห์ซึ่งถือท้ายเรือพระที่นั่งมิสามารถคัดแก้ไขได้ทัน โขนเรือพระที่นั่งกระทบกับกิ่งไม้หักตกลงไปในน้ำ พันท้ายนรสิงห์จึงได้กระโดดขึ้นฝั่งแล้วกราบทูลให้ทรงลงพระอาญาตามพระกำหนดถึงสามครั้งด้วยกัน เนื่องจากในสองครั้งแรก สมเด็จพระเจ้าเสือพระราชทานอภัยโทษ เพราะเห็นว่าเป็นอุบัติเหตุสุดวิสัยแต่ท้ายสุดก็ได้ตรัสสั่งให้ประหารชีวิตพันท้ายนรสิงห์ตามคำขอ


ไม่จำเป็นต้องขนาดฆ่าตัวตายเพื่อรักษาเกียรติของทหารแบบนั้นก้ได้ แค่ยอมเข้าสู่กระบวรการยุติธรรมปกติในคดีอาญาแค่นั้น ซึ่งมันไม่ได้หมายความว่าจะโดยประหารจริงๆซักหน่อยถูกมั้ย จากที่เคยถามเพื่อนที่เป็นทหารพันท้ายนรสิงห์เป็นทหารคนเดียวมั้งที่ทหารไทยไม่ค่อยพูดถึงกัน ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
บางคนอาจจะบอกว่าทีคนอื่นทำยังทำได้ คำถามคือแล้วถ้าเรารู้ว่า หรือเราเข้าใจว่าสิ่งที่คนที่เราไม่ชอบไม่ดี ถ้าเราทำแบบเขาเราจะต่างอะไรกับเขา ???




แท๊กห้องอาวุธ เพราะผู้ถือาวุธย่อมต้องมีระเบียบวินัยมากกว่าคนอื่นไม่งั้นก็ไม่ต่างกับฆาตกร

แท๊กห้องการเมือง    เพราะเป็นเรื่อง การปกครอง เป็นสังคมคนดีที่เราใฝ่หามานาน

แท็กปรัชญา เพราะมันคือจุดยืนในจิตใจคน ที่บอกว่าคุณเป็นคนดีเนี่ย พอถูกทดสอบ คนยังเป็นคนดีได้อยู่อีกรึเปล่า