เราจีบผู้ชายอยู่คนนึงค่ะ สมมติว่าเขาชื่อAแล้วกัน
เรากับAรู้จักกันผ่านFBเพราะชอบอะไรเหมือนๆกันมา4-5ปีแล้ว
แต่ไม่เคยเจอกันเลยทั้งๆที่บ้านเรากับAก็อยู่ละแวกด้วยกันนะคะ ไม่ไกลกันมาก
และปีๆนึงคุยผ่านFBไม่เกิน10ประโยคเลย มีโพสต์อวยพรวันเกิดให้กันแค่นั้น
เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอกันก็ปีนี้แหล่ะค่ะ เจอกันเพราะสิ่งที่เราชอบเหมือนกันมีการจัดงานขึ้นค่ะ
เลยนัดไปงานพร้อมกัน แรกๆเราก็เฉยๆกับAนะคะ แต่พอได้เจอกันได้คุยได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันทำให้เราตกหลุมชอบAเลยแหล่ะค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (เท้าความก่อนนะคะ จขกท. คือเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาก็น่าจะธรรมดาค่ะ
ไม่สวยค่ะแต่จะเอียงไปทางน่ารักนิดหน่อย 555555 ไม่ค่อยจะอวยตัวเองเท่าไหร่เลย คือมีผู้ชายมาสนใจค่อนข้างเยอะพอสมควรค่ะ)
หลังจากกลับจากงาน เราก็ตีเนียนๆไปคุยกับAเลยค่ะ แอบจีบแอบหยอดไปเรื่อยค่ะ
คิดว่าAก็รู้บ้างแหล่ะว่าเราชอบ แหม!ก็เราทักไปคุยด้วยทุกวันเลย
แต่Aก็คุยกับเราตลอดเหมือนกันนะคะ ก็คุยกันเรื่อยๆประมาณสองอาทิตย์ เราก็กล้าพอที่จะบอกชอบAค่ะ
** โดนปฏิเสธรอบแรก**
เรา : มีแฟนยังอ่ะ
A : แฟนเหรอ? ยังอ่ะ ...
เรา : งั้นเรามาลองคุยกันไหม แบบลองๆคุยกันอ่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร
A : ขอโทษนะ ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นจริงๆ ขอโทษจริงๆนะ
เรา : เห้ยยย!ขอโทษเราทำไม ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง
คือแบบตอนนั้นปากบอกไม่เป็นไร แต่จริงๆแล้วตอนนั้นอ่ะมันเหมือนมีอะไรซักอย่างมาจุกอยู่ตรงคอ
แล้วก็รู้สึกร้อนๆในใจยังไงไม่รู้ คืออธิบายไม่ค่อยถูกอ่ะ
จนถามไปถามมา Aถึงได้บอกว่าเขาอ่ะชอบผู้หญิงอยู่คนนึงแล้ว
คุยกันมาเป็นปีแล้วแต่ไม่ได้คบกันไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วAก็ไม่รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนหรือยัง
แต่ช่วงหลังๆมานี้เขาทักไปผู้หญิงคนนั้นไม่ค่อยคุยกับเขา ข้ามวันแล้วถึงจะตอบก็มี หรือไม่ตอบเลยก็มี โทรไปก็ไม่ค่อยรับ
เหมือนAเห็นเราเป็นเพื่อนก็ระบายให้เราฟัง เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง นอยด์ก็นอยด์
ก็ได้แต่ปลอบใจไป นี่จะทำร้ายจิตใจของชะนีน้อยอย่างเดี๊ยนไปถึงคะ Y_Y
หลังจากที่Aปฏิเสธเราแล้วนะ ทั้งเราและAก็ยังคุยกันอยู่นะคะ คือคุยกันตลอดเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(คือเราคิดว่าจะพยายามต่อไปอ่ะ เขาไม่ชอบตอนนี้ สักวันเขาก็น่าจะชอบเราได้บ้าง เออออ!อีนี่หน้าด้านเว้ยยย 5555 )
ก็คุยกันมาซักอีกอาทิตย์นึง Aก็บอกกับเราว่าจะพยายามไม่คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วนะ
และAก็เริ่มคุยกับเรามากขึ้น ความรู้สึกเราคือเหมือนAเริ่มเปลี่ยนไป
จากที่เคยบอกแค่ว่า “ฝันดี” สั้นๆห้วน ก็เริ่มเป็น “ฝันดีนะครับ” , “ฝันดีนะ....” …. นั่นคือชื่อเรา
เหมือนเริ่มแคร์เรามากขึ้น มีอยู่ครั้งนึง เราถามเขาว่ายังคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหม Aก็บอกว่าไม่ค่อยได้คุย แต่ถึงคุยก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว
เรา : อยาก
ก็อยาก
นะ แต่รู้ทีไรแล้วมันนอยด์ทุกทีเลย
A : ไม่นอยด์ดิ่ เราไม่ได้คิดอะไรแล้ว
มีอยู่วันนึง Aก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัว เราก็เลยแกล้งบอกไปเล่นๆว่า เอาของฝากมาฝากด้วยนะ แล้วเราก็คุยกันเรื่องอื่น จนสักพัก Aก็บอกว่า
A : เดี๋ยว A ทักไปนะ
เรา : ค่า
A : แบตจะหมดแล้ว
เรา :โอเคเราไปอาบน้ำก่อนล่ะ ถึงบ้านแล้วบอก
A : โอเค 55 ไว้คุยกัน
สัก2ชั่วโมง Aก็ถึงบ้าน A ก็ทักมาบอกจริงๆว่าถึงบ้านแล้วนะ คืนนั้นเราก็คุยกันอีก
คุยไปเรื่อยเปื่อยประมาณชั่วโมงนึง คุยไปคุยมาแล้วเราก็โดนปฏิเสธเป็นรอบที่2 เศร้า เช็ดน้ำตาแปป T_T
**โดนปฏิเสธรอบที่2**
เรา : ถึงไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ก็ไม่คิดอะไรกับเราอยู่ดี
A : .... เราขอโทษนะ จะไม่คุยกับเราก็ได้
เรา : เห้ย!ขอโทษอีกละ ไร้สาระ ขอโทษอะไรเยอะแยะ
A : เราขอโทษ
เรา : แกขอโทษแบบนี้กี่ครั้งละ? เรายังคุยเหมือนเดิมป่ะ?
A : ทำไมล่ะ จะไม่คุยกันเหรอ
เรา : คุยดิ่ แกบอกแต่ให้เราเลิกคุย
A : ขอโทษ
เรา : ขอโทษอะไรอีก อิดอกกกกกก! ตื้บซักทีดิ๊
แล้วบทสนทนาก็จบลงตรงนี้แล ..... เราก็คิดว่าจะตัดใจจากA จริงๆแล้ว
แต่และแล้ว Aก็ทำให้เราสับสนอีกครั้ง ภายใน1ชั่วโมงต่อมา เห้ออออออ!เป็นชะนีที่ขี้หวั่นไหวจริงๆเลยเรา - *-
เรา : เอาจริงๆเราคงไม่กล้าไปเจอแกแล้วล่ะ
A : ทำไม
เรา : ไม่รู้ดิ่ 555 แกไม่คิดว่าเราจะอายมั่งเหรอ
A : ทำไม (ตอนนั้นคิดในใจAเริ่มกวนประสาทละ เราเลยพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย )
เรา : เดินทางไกลไม่เหนื่อยหรือไง
A : เราไม่เข้าใจ
เรา : ไม่เข้าใจอะไร
A : ที่บอกไม่อยากเจอเรา (คิดในใจอีก อินี่ยังไม่จบเรื่องนี้อีก อุตส่าห์ชวนคุยเรื่องอื่นแล้วเชียว )
เรา : ไม่ได้ไม่อยากเจอ แต่ไม่กล้าเจอ
A : เพราะ......
เรา : แกอยากเจอเราเหรอ? (เราเริ่มกวนประสาทกลับละ 555)
A : เราแค่สงสัยว่าทำไมไม่อยากเจอเรา
เรา : บอกว่าไม่ได้ไม่อยากเจอไง แต่ไม่กล้าเจอ พูดไม่รู้เรื่อง ทุบเลย!
A : อืมไม่เป็นไรอุตส่าห์มีของฝาก
เรา : เดี๋ยวๆของฝากเหรอ *0* ใช่หนุ่มฝรั่งไหม 5555 (เราชอบเพ้อเรื่องหนุ่มฝรั่งในFBคือสเปคเราไรงี้อ่ะค่ะ)
A : ยังไม่เลิกเพ้อเจ้ออีก
เรา : สรุปซื้ออะไรมาฝาก
A : ..... (มันคือชื่อของกินชนิดนึงค่ะ ขอไม่บอกนะคะ)
เรา : เห้ยย!แกรู้ได้ไงว่าเราชอบกิน 5555 น่ารัก ว่าแต่จะให้เรายังไง
A : เก็บไว้นี่แหล่ะมีคนไม่อยากเจอเรา เดี๋ยวเรากินเอง (ทำไมพูดเหมือน จขกท. ผิดเลยวะ)
เรา : โอเคๆ แกกินไปเลยก็ได้
A : ทำไม ไม่อยากได้แล้วเหรอ (เอ้า!จะเอายังไงคะพ่อคุณทูนหัว ชะนีน้อย งงค่ะ)
เรา : ก็ไหนบอกจะกินเองไง เอาใจไม่ถูกแล้วนะ
A : เข้าใจความหมายที่เราพูดไหม ไม่น่าเข้าใจยากนะ .....
(ห๊ะ!หมายถึงอะไร ชะนีน้อยไม่เข้าใจจริงๆค่ะ ว่าAต้องการจะสื่ออะไร เมื่อชั่วโมงที่แล้วปฏิเสธเรา
มาตอนนี้คืออยากจะให้ออกไปเอาของฝากเนี่ยนะ? )
ณ จุดนี้ ชะนีเริ่มมโนอีกแล้วค่า ว่าเขาอาจจะมีใจให้เราบ้าง
(ได้ข่าวว่าชั่วโมงที่แล้วชะนีน้อยยังเสียใจที่พ่อหนุ่มปฏิเสธอยู่เลยไม่ใช่เหรอยะ)
แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกวนประสาทกันไปมาจนหลับไปทั้งคู่
คือตอนแรกเริ่มต้นด้วยดี แล้วมาเสียใจแล้วกลับมาพีคสุดๆอีกครั้ง ภายในเวลา6ชั่วโมง
โหยยยยยย อะไรจะหลายอารมณ์ขนาดนั้นวะ 55555 แล้วจากนั้นมาก็คุยกันดีๆกันมา3-4วันค่ะ อารมณ์เราดี๊ดีแฮปปี้ดีพร้อมกับชีวิตมากๆ
เราขอแปะคำถามก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวเราพิมพ์ต่อในคอมเม้นต่อค่ะ กลัวอ่านยาก
เรามีคำถามว่า
1. คนเรานี่มันทนการโดนปฏิเสธได้มากสุดกี่ครั้งกันคะ 55555
2. ถ้าเรายังคุยเรื่อยๆกับA มีแนวโน้มที่Aจะชอบเราบ้างไหมคะ
3. A นี่มันรู้สึกยังไงกันแน่คะ บางครั้งเวลาคุยก็เหมือนชอบเรา พอเราเขยิบเข้าใกล้ก็ถอยห่างออกไป พอเราเริ่มทำใจ Aก็ชอบพูดอะไรที่หวันไหวอยู่เรื่อย ทำไมต้องให้เราไปเจอ ทำไมต้องบอกว่ารู้สึกดีกับเราเหมือนกัน หรือว่าAเขากลัวอะไรอยู่หรือเปล่า
4. เราควรจะคุยกับAต่อไปไหมคะ หรือควรจะหยุดแค่นี้ดี ทั้งๆที่เราก็ชอบAมากนะคะ
ปล. ทำไม๊ทำไม Aมันไม่หวั่นไหวเหมือนเราบ้าง - -*
ผู้ชายคนนี้เขาคิดยังไงกับเราคะ ช่วยชี้ทางสว่างให้เราทีค่ะ
เรากับAรู้จักกันผ่านFBเพราะชอบอะไรเหมือนๆกันมา4-5ปีแล้ว
แต่ไม่เคยเจอกันเลยทั้งๆที่บ้านเรากับAก็อยู่ละแวกด้วยกันนะคะ ไม่ไกลกันมาก
และปีๆนึงคุยผ่านFBไม่เกิน10ประโยคเลย มีโพสต์อวยพรวันเกิดให้กันแค่นั้น
เพิ่งจะมีโอกาสได้เจอกันก็ปีนี้แหล่ะค่ะ เจอกันเพราะสิ่งที่เราชอบเหมือนกันมีการจัดงานขึ้นค่ะ
เลยนัดไปงานพร้อมกัน แรกๆเราก็เฉยๆกับAนะคะ แต่พอได้เจอกันได้คุยได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันทำให้เราตกหลุมชอบAเลยแหล่ะค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หลังจากกลับจากงาน เราก็ตีเนียนๆไปคุยกับAเลยค่ะ แอบจีบแอบหยอดไปเรื่อยค่ะ
คิดว่าAก็รู้บ้างแหล่ะว่าเราชอบ แหม!ก็เราทักไปคุยด้วยทุกวันเลย
แต่Aก็คุยกับเราตลอดเหมือนกันนะคะ ก็คุยกันเรื่อยๆประมาณสองอาทิตย์ เราก็กล้าพอที่จะบอกชอบAค่ะ
** โดนปฏิเสธรอบแรก**
เรา : มีแฟนยังอ่ะ
A : แฟนเหรอ? ยังอ่ะ ...
เรา : งั้นเรามาลองคุยกันไหม แบบลองๆคุยกันอ่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร
A : ขอโทษนะ ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นจริงๆ ขอโทษจริงๆนะ
เรา : เห้ยยย!ขอโทษเราทำไม ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง
คือแบบตอนนั้นปากบอกไม่เป็นไร แต่จริงๆแล้วตอนนั้นอ่ะมันเหมือนมีอะไรซักอย่างมาจุกอยู่ตรงคอ
แล้วก็รู้สึกร้อนๆในใจยังไงไม่รู้ คืออธิบายไม่ค่อยถูกอ่ะ
จนถามไปถามมา Aถึงได้บอกว่าเขาอ่ะชอบผู้หญิงอยู่คนนึงแล้ว
คุยกันมาเป็นปีแล้วแต่ไม่ได้คบกันไม่ได้เป็นแฟนกันแล้วAก็ไม่รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นมีแฟนหรือยัง
แต่ช่วงหลังๆมานี้เขาทักไปผู้หญิงคนนั้นไม่ค่อยคุยกับเขา ข้ามวันแล้วถึงจะตอบก็มี หรือไม่ตอบเลยก็มี โทรไปก็ไม่ค่อยรับ
เหมือนAเห็นเราเป็นเพื่อนก็ระบายให้เราฟัง เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง นอยด์ก็นอยด์
ก็ได้แต่ปลอบใจไป นี่จะทำร้ายจิตใจของชะนีน้อยอย่างเดี๊ยนไปถึงคะ Y_Y
หลังจากที่Aปฏิเสธเราแล้วนะ ทั้งเราและAก็ยังคุยกันอยู่นะคะ คือคุยกันตลอดเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
(คือเราคิดว่าจะพยายามต่อไปอ่ะ เขาไม่ชอบตอนนี้ สักวันเขาก็น่าจะชอบเราได้บ้าง เออออ!อีนี่หน้าด้านเว้ยยย 5555 )
ก็คุยกันมาซักอีกอาทิตย์นึง Aก็บอกกับเราว่าจะพยายามไม่คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้วนะ
และAก็เริ่มคุยกับเรามากขึ้น ความรู้สึกเราคือเหมือนAเริ่มเปลี่ยนไป
จากที่เคยบอกแค่ว่า “ฝันดี” สั้นๆห้วน ก็เริ่มเป็น “ฝันดีนะครับ” , “ฝันดีนะ....” …. นั่นคือชื่อเรา
เหมือนเริ่มแคร์เรามากขึ้น มีอยู่ครั้งนึง เราถามเขาว่ายังคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหม Aก็บอกว่าไม่ค่อยได้คุย แต่ถึงคุยก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว
เรา : อยาก
A : ไม่นอยด์ดิ่ เราไม่ได้คิดอะไรแล้ว
มีอยู่วันนึง Aก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัว เราก็เลยแกล้งบอกไปเล่นๆว่า เอาของฝากมาฝากด้วยนะ แล้วเราก็คุยกันเรื่องอื่น จนสักพัก Aก็บอกว่า
A : เดี๋ยว A ทักไปนะ
เรา : ค่า
A : แบตจะหมดแล้ว
เรา :โอเคเราไปอาบน้ำก่อนล่ะ ถึงบ้านแล้วบอก
A : โอเค 55 ไว้คุยกัน
สัก2ชั่วโมง Aก็ถึงบ้าน A ก็ทักมาบอกจริงๆว่าถึงบ้านแล้วนะ คืนนั้นเราก็คุยกันอีก
คุยไปเรื่อยเปื่อยประมาณชั่วโมงนึง คุยไปคุยมาแล้วเราก็โดนปฏิเสธเป็นรอบที่2 เศร้า เช็ดน้ำตาแปป T_T
**โดนปฏิเสธรอบที่2**
เรา : ถึงไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ก็ไม่คิดอะไรกับเราอยู่ดี
A : .... เราขอโทษนะ จะไม่คุยกับเราก็ได้
เรา : เห้ย!ขอโทษอีกละ ไร้สาระ ขอโทษอะไรเยอะแยะ
A : เราขอโทษ
เรา : แกขอโทษแบบนี้กี่ครั้งละ? เรายังคุยเหมือนเดิมป่ะ?
A : ทำไมล่ะ จะไม่คุยกันเหรอ
เรา : คุยดิ่ แกบอกแต่ให้เราเลิกคุย
A : ขอโทษ
เรา : ขอโทษอะไรอีก อิดอกกกกกก! ตื้บซักทีดิ๊
แล้วบทสนทนาก็จบลงตรงนี้แล ..... เราก็คิดว่าจะตัดใจจากA จริงๆแล้ว
แต่และแล้ว Aก็ทำให้เราสับสนอีกครั้ง ภายใน1ชั่วโมงต่อมา เห้ออออออ!เป็นชะนีที่ขี้หวั่นไหวจริงๆเลยเรา - *-
เรา : เอาจริงๆเราคงไม่กล้าไปเจอแกแล้วล่ะ
A : ทำไม
เรา : ไม่รู้ดิ่ 555 แกไม่คิดว่าเราจะอายมั่งเหรอ
A : ทำไม (ตอนนั้นคิดในใจAเริ่มกวนประสาทละ เราเลยพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย )
เรา : เดินทางไกลไม่เหนื่อยหรือไง
A : เราไม่เข้าใจ
เรา : ไม่เข้าใจอะไร
A : ที่บอกไม่อยากเจอเรา (คิดในใจอีก อินี่ยังไม่จบเรื่องนี้อีก อุตส่าห์ชวนคุยเรื่องอื่นแล้วเชียว )
เรา : ไม่ได้ไม่อยากเจอ แต่ไม่กล้าเจอ
A : เพราะ......
เรา : แกอยากเจอเราเหรอ? (เราเริ่มกวนประสาทกลับละ 555)
A : เราแค่สงสัยว่าทำไมไม่อยากเจอเรา
เรา : บอกว่าไม่ได้ไม่อยากเจอไง แต่ไม่กล้าเจอ พูดไม่รู้เรื่อง ทุบเลย!
A : อืมไม่เป็นไรอุตส่าห์มีของฝาก
เรา : เดี๋ยวๆของฝากเหรอ *0* ใช่หนุ่มฝรั่งไหม 5555 (เราชอบเพ้อเรื่องหนุ่มฝรั่งในFBคือสเปคเราไรงี้อ่ะค่ะ)
A : ยังไม่เลิกเพ้อเจ้ออีก
เรา : สรุปซื้ออะไรมาฝาก
A : ..... (มันคือชื่อของกินชนิดนึงค่ะ ขอไม่บอกนะคะ)
เรา : เห้ยย!แกรู้ได้ไงว่าเราชอบกิน 5555 น่ารัก ว่าแต่จะให้เรายังไง
A : เก็บไว้นี่แหล่ะมีคนไม่อยากเจอเรา เดี๋ยวเรากินเอง (ทำไมพูดเหมือน จขกท. ผิดเลยวะ)
เรา : โอเคๆ แกกินไปเลยก็ได้
A : ทำไม ไม่อยากได้แล้วเหรอ (เอ้า!จะเอายังไงคะพ่อคุณทูนหัว ชะนีน้อย งงค่ะ)
เรา : ก็ไหนบอกจะกินเองไง เอาใจไม่ถูกแล้วนะ
A : เข้าใจความหมายที่เราพูดไหม ไม่น่าเข้าใจยากนะ .....
(ห๊ะ!หมายถึงอะไร ชะนีน้อยไม่เข้าใจจริงๆค่ะ ว่าAต้องการจะสื่ออะไร เมื่อชั่วโมงที่แล้วปฏิเสธเรา
มาตอนนี้คืออยากจะให้ออกไปเอาของฝากเนี่ยนะ? )
ณ จุดนี้ ชะนีเริ่มมโนอีกแล้วค่า ว่าเขาอาจจะมีใจให้เราบ้าง
(ได้ข่าวว่าชั่วโมงที่แล้วชะนีน้อยยังเสียใจที่พ่อหนุ่มปฏิเสธอยู่เลยไม่ใช่เหรอยะ)
แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกวนประสาทกันไปมาจนหลับไปทั้งคู่
คือตอนแรกเริ่มต้นด้วยดี แล้วมาเสียใจแล้วกลับมาพีคสุดๆอีกครั้ง ภายในเวลา6ชั่วโมง
โหยยยยยย อะไรจะหลายอารมณ์ขนาดนั้นวะ 55555 แล้วจากนั้นมาก็คุยกันดีๆกันมา3-4วันค่ะ อารมณ์เราดี๊ดีแฮปปี้ดีพร้อมกับชีวิตมากๆ
เราขอแปะคำถามก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวเราพิมพ์ต่อในคอมเม้นต่อค่ะ กลัวอ่านยาก
เรามีคำถามว่า
1. คนเรานี่มันทนการโดนปฏิเสธได้มากสุดกี่ครั้งกันคะ 55555
2. ถ้าเรายังคุยเรื่อยๆกับA มีแนวโน้มที่Aจะชอบเราบ้างไหมคะ
3. A นี่มันรู้สึกยังไงกันแน่คะ บางครั้งเวลาคุยก็เหมือนชอบเรา พอเราเขยิบเข้าใกล้ก็ถอยห่างออกไป พอเราเริ่มทำใจ Aก็ชอบพูดอะไรที่หวันไหวอยู่เรื่อย ทำไมต้องให้เราไปเจอ ทำไมต้องบอกว่ารู้สึกดีกับเราเหมือนกัน หรือว่าAเขากลัวอะไรอยู่หรือเปล่า
4. เราควรจะคุยกับAต่อไปไหมคะ หรือควรจะหยุดแค่นี้ดี ทั้งๆที่เราก็ชอบAมากนะคะ
ปล. ทำไม๊ทำไม Aมันไม่หวั่นไหวเหมือนเราบ้าง - -*