ขอคำแนะนำ คุณแม่มีบุตรยากค่ะ

สวัสดีค่ะ ดิฉัน อายุ 27 ปี  มีปัญหาภาวะมีบุตรยาก เนื่องจากท่อนำไข่ตัน 2 ข้าง  ข้างซ้ายคุณหมอบอกว่ามีผังผืดเกาะติดระหว่างลำไส้กับรังไข่ (ผลจากการอัลตราซาวน์ ไม่ได้ผ่าตัดส่องกล้อง) เนื่องจากเคยได้รับการผ่าตัดเย็บท่อนำไข่ด้านซ้าย จึงทำให้ท่อนำไข่ตัน ส่วนข้างขวาจากผลการฉีดสีคุณหมอก็แจ้งว่าตันแต่ไม่ได้อธิบายสาเหตุค่ะ ดิฉันและสามีเลยตัดสินใจทำ ICSI ที่โรงพยาบาลพญาไท 3 แต่รับยากระตุ้นไข่ที่ โรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง เนื่องจากคุณหมอทำงาน 2 ที่ และทำการเก็บไข่ + ใส่ตัวอ่อนที่ ที่โรงพยาบาลพญาไท 3 ค่ะ >>>> ผลคือได้ตัวอ่อน 3 ตัว ใส่ 2 ครั้ง ไม่ติดค่ะ
              ตอนที่ทำคุณหมอเจ้าของไข้ไม่ได้อธิบายให้ฟังว่าทำไมไข่ดิฉันจึงไม่ได้คุณภาพเท่าที่ควร ทั้งๆที่อายุยังไม่มาก >>>   แต่มาได้ฟังจากคุณหมออีกท่านนึงว่า เป็นเพราะผังผืดที่เกาะมดลูกจึงทำให้เลือดไปเลี้ยงไม่เพียงพอ ทำให้ได้ไข่ไม่สมบูรณ์ หรือได้ไข่อ่อนจำนวนมาก
              ก่อนที่จะทำได้พบคุณหมออีกท่านนึง ท่านอยากให้ดิฉันผ่าตัดส่องกล้องดูก่อนว่ามดลูกและท่อนำไข่เป็นอย่างไร  ซึ่งดิฉันและสามีไม่อยากผ่าเลยไปพบคุณหมออีกท่านคือคุณหมอเจ้าของไข้ ซึ่งท่านไม่ได้บอกให้ผ่าตัดส่องกล้อง เลยตัดสินใจทำกับคุณหมอท่านนี้เลย
              พอผลออกมาไม่ได้ ดิฉันไม่รู้จะเริ่มต้นกระตุ้นไข่อีกครั้งกับคุณหมอท่านเดิม  หรือไปเริ่มต้นตรวจความพร้อมของมดลูกใหม่ดี แต่ถ้าเริ่มใหม่ดิฉันคงจะไปทำที่ใหม่  ไม่ใช่คุณหมอท่านเดิมไม่ดี หรือไม่เก่งนะคะ  แต่ท่านไม่แนะนำให้ดิฉันตรวจใหม่ หรือผ่าตัดส่องกล้อง เพื่อเลาะผังผืดเพราะมีโอกาสที่จะเป็นผังผืดอีก ดังนั้นการผ่าตัดอาจไม่เกิดปประโยชน์อะไร เสียเวลา เสียค่าใช้จ่าย และเจ็บตัวฟรี ........ อันนี้ดิฉันก็เข้าใจค่ะ แต่การที่ดิฉันเริ่มกระตุ้นไข่ครั้งใหม่นี้ โอกาสที่จะได้ไข่ที่สมบูรณ์และมีคุณภาพก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเช่นกัน เสียค่าใช้จ่ายมากกว่า การไปตรวจใหม่ และการผ่าตัดส่องกล้อง แถมยังเจ็บตัวเหมือนกัน
               ดิฉันจึงอยากขอคำแนะนำทุกท่านที่มีปประสบการณ์ และความรู้เรื่องนี้ว่าดิฉันควรทำอย่างไรดี

1. เริ่มต้นกระตุ้นไข่อีกครั้งกับคุณหมอท่านเดิม >>>> โอกาสของความสำเร็จไม่ได้เพิ่มจากครั้งแรก  จากประสบการณ์ทำครั้งแรกทำให้ท้อมากๆค่ะ

2. เริ่มต้นตรวจใหม่ >>>> หากผลการตรวจบอกว่า ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ แม้จะผ่าตัดส่องกล้อง หรือเลาะผังผืด  ดิฉันก็จะหยุดทุกอย่าง ไม่ทำอีกต่อไป เพราะทำไปโอกาสที่จะสำเร็จมีน้อยมากๆ

              แต่ที่กล่าวมาดิฉันไม่ได้โทษหมอนะคะ เข้าใจดีค่ะว่าร่างกายเราไม่ดีเอง  โอกาสสำเร็จของแต่ละคนไม่เท่ากัน ..... แต่มันทั้งท้อ และเหนื่อยเหลือเกิน สับสน ไม่รู้จะสู้ต่อ หรือหยุด ยอมรับความจริง ..... เพราะคนเรามีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ แต่ก็กลัวว่าวันนึงจะนึกเสียดายว่าเราได้พยายามทำให้ถึงที่สุดหรือยัง  ช่วยแนะนำพวกเราทีค่ะ    ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่