หากเปรียบรักดั่งคลื่นเรียวเกลียวกระทบ
สาดซัดจบพบผืนฝั่งถาถั่งโถม
ไหลเลาะพริ้วริ้วโลมทรายพรายโพยม
คล้ายรักโหมตะโบมใส่ยามใกล้กัน

แม้เมื่อยามคลื่นไหลหลากจากผืนฝั่ง
เกลียวหมุนรั้งกลับทะเลเทเหหัน
ซัดสาดหลากหลีกหลบลี้ หนีจากกัน
ดุจรักหันจากลาล้างห่างจากใจ...

อยากขอรักเธอนั้นเลี้ยวเหมือนเกลียวคลื่น
เฝ้าถาถั่งคืนซัดสาด มิวาดไหว
เปรียบรักหมุนเวียนวนซ้ำย้ำเรื่อยไป
เป็นคลื่นใจ เสน่ห์หา ค่ารักเคียง...

หากรักร้างล้าลาลับกับเกลียวคลื่น
ใจคงขื่นเมื่อรักขม ข่มส่งเสียง
สะอื้นไห้ในอกช้ำ รำพันเพียง
รักมาเลี่ยง เบี่ยงคลื่นหายคลายคืนเกลียว.....

                " เพ็ญพิชญา "