มันคงเป็นความรัก

ย้อนอดีตไป เมื่อ 3 ปีที่แล้ว  ตั้งแต่ ปี 1  ธรรมดาเด็กปี 1 ( เรียนเสาร์ - อาทิตย์ ) เข้ามาเรียนใหม่ก็จะไม่มีเพื่อนมาก่อน อาจารย์ก็จะให้แนะนำตัว ใหม่ ชื่อ ชื่อเล่น จบจากที่ไหน ทำงานอะไร เพื่อนๆพี่ๆ ทุกคนก้อแนะนำตัวไป เกือบหมดห้องล่ะ แต่ทันใดนั้น มีมนุษย์หัวฟู หน้าหนวด มีเครา เหมือนคนบ้าที่ไหนก้อไม่รู้หลุดมาจากโรงพยาบาลบ้า หรือ ป่าว ( คิดในใจ ) ^^ ขออนุญาติเข้าห้องครับ ( เสียงหล่อเชี่ยว )   อาจารย์เลยบอกว่า มาที่หลังน่ะ แนะนำตัวซิ นายน่ะ  >>> ผมนาย ....น...... (พิมพ์ออกชื่อไม่ได้ ) ชื่อเล่น ....ต...  จบจากโรงเรียน กัลยา...  ผมเป็นคนส่งพิซซ่าครับ (ทำงานที่พิซซ๋า )  @...@"
พอทุกคนแนะนำตัวเสร็จ  อาจารย์ก็เลยแนะนำการเรียน โน้นนี่นั้น *>>>**" สุดท้ายอาจารย์เลย ให้นักศึกษา จับกลุ่ม 10 คน เราก้อเลยจับกัน กับรุ่นพี่ และเวลานั้นก้อได้ยินเสียง นายหน้าหนวดดังขึ้นมา พูดกับรุ่นพี่คนหนึ่งว่า แม่ๆๆผมขออยู่กลุ่มด้วยหน่อย รุ่นพี่คนหนึ่งเลยบอกให้เราเขียนชื่อ นายหนวดลงไปด้วย จากนั้นเป็นต้นมาเราทั้งสองก้อได้สนิทกัน เวลาจับกลุ่มทำงานก้อมีชื่อนายหน้าหนวดอยู่ในกลุ่มทุกครั้ง เวลาไม่มาเรียนหรือมีงานอะไรเราก้อทำให้ตลอด แบบที่ว่าแค่มาเรียน งานกลุ่ม แบบฝึกหัด เราจะจัดการให้ทุกอย่าง ความใกล้ชิด ความกวนหน้าตาของเค้า ความเป็นผู้ใหญ่สามมารถดูแล แม่ที่ป่วย ได้ ทำงานเก็บตัง จนกระทั้งชื้อบ้านได้ ทำให้หัวใจของเรา หลงรัก นายหน้าหนวดโดย ไม่รู้ตัว แต่ความสุขของเราก้อแค่ เสาร์ - อาทิตย์ แค่นั้น ที่ได้เจอกัน และอีกอย่าง ที่สำคัญที่สุด นายหน้าหนวดเค้ามีแฟนนแล้ว ขีดเส้นใต้แห่งความเจ็บปวด ไอ้หน้าหนวดมีแฟนแล้วววววว T . T คบกันได้ 5 - 6 ปีแล้วด้วย เศร้าแป๊บบ  แต่เราก้อยังทามหน้าที่เพื่อนที่ดีต่อไปโดยการช่วยเหลือเรื่องเกี่ยวกับการเรียน แต่ก้อแอบมีบ้างที่นายหน้าหนวดทำให้เราเสียใจโดยที่นายหน้าหนวดไม่รู้ตัว คือ รูปลงเฟสคู่กับแฟน จนเเราไม่กล้าทักเฟสไป ทักไลน์ไป  ให้นายหน้าหนวดติดต่อกลับมาเอง แต่เรากับนายหน้าหนวดก้อคุยกันบางแต่ไม่บ่อยนานครั้ง เวลามีงานก้อจะไลน์หา ให้มาเรียนบ้าง คุยเรื่องอื่นๆบ้าง แต่เราก้อดีใจทุกๆครั้งที่เรากับนายได้คุยกัน และเมื่อไม่นานมานี้เราได้ยินข่าวมันก้อถือเป็นข่าวดีของเราน่ะ เพราะว่านายหน้าหนวดเค้าได้เลิกกับแฟนแล้ว แต่เรากลับไม่ดีใจเพราะเหมือนกับว่าถ้าเราสองคนเป็นเเฟนกันเราคงเอานายไม่อยู่หรอก เราอยากอยู่แบบนี้เป็นเพื่อนแบบนี้ดีกว่า  จนถึง ปีที่ 4 ช่วงปี4 เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเพราะเรา ได้ลงฝึกงาน เป็นเวลา 2-3 เดือน สนิทกันมากขึ้นคุยกันเยอะขึ้นโทรหากันบ้าง เหมือนนายหน้าหนวดใส่ใจ แคร์ความรู้สึกเรา มากกว่าเดิมมาก จนมีวันหนึ่งเราสัมมนากัน โดนอาจารย์บ่น มากถึงมากที่สุด กลุ่มเราเลยอารมร์เสียหงุดหงิด ซีเรียสกันทุกคน  ทันใดนั้นช่วงเวลาเย็นๆ มีเสียงไลน์ ดังขึ้นมา พอเปิดอ่าน เอ้านายหน้าหนวดส่งข้อความมา.....^^
นายหน้าหนวด : สู้ๆ
เรา : รัยสู้คร้า งง
นายหน้าหนวด  : อาจารย์บ่น
เรา  อ่อคร้าคุณชาย
นายหน้าหนวด  อิอิ
นายหน้าหนวด หายป่วยยัง
เรา  หายแล้วคร้า
นายหน้าหนวด แอร๊ยยยย
นายหน้าหนวด  ไม่มีแกคงไม่จบ
เรา มาแปลกโว๊ย
นายหน้าหนวด   5555
นายหน้าหนวด   เห็นเราเงียบๆเราก้อคิดอยู่
เรา   เราน่ะทำได้ทุกอย่างเพื่อนายอยู่แล้ว มีเรื่องไหนไหมที่เราทำไหมได้ คริๆ
นายหน้าหนวด แอร๊ยยยย
                >>>>  มันเป็นการสนทนาที่ทำให้เรารู้ว่าอย่างน้อยนายหน้าหนวดก้อแคร์ความรู้สึกเราอยู่ยังนึกและคิดถึงเราตลอด แอบเขินและดีใจทุกครั้งที่เราได้คุยกัน เรารู้สึกดีทุกครั้ง มันเป็นความสุขที่ได้มาโดยไม่ต้องครอบครองตัวเค้า ถึงในบางครั้ง นายหน้าหนวดทำให้เราเจ็บ ผิดหวัง ท้อ แต่เราไม่เคย ถอย เพราะความสุขของเรานั้นคือทำทุกอย่างให้นายหน้าหนวดมีความสุขก้อพอ เห็นนายยิ้มหัวเราะ เราก้อรู้สึกดี เหมือนกับเพลงที่ว่า มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้ มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน ไม่ยอมหยุดเสียที แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้
                  
            
                                                          รักเพื่อน ไอ้หน้าหนวด  C & T
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่