ดิฉันขอแชร์เรื่องเล่าของชีวิตของฉันที่ทำให้ฉันคิดย้อมกลับไปเมื่ออดีตที่ผ่านมาเสมอขอบครัวของฉันอยุ่ต่างจังหวัดซึ่งการทำอาหารกินสมัยนั้นก้คงไม่พ้นการฆ่าสัตย์มาทำเป้นอาหาร...เวลามีงานที่บ้านก้จะนำหมุเปนๆมาฆ่าที่บ้านเลย..ฆ่าไก่..ฆ่าปลา..และเมื่อตอนเด็กยายของฉันก้ทำของเล่นให้โดยการนำแมลงทับมาผูกเชื่อกที่คอของมันและปล่อยให้มันบินวนไปวนมา...ซึ่งความเป้นเราไม่รุ้เห้นว่าสนุกดี....และต่อมาที่บ้านของฉันนำสุนัขมาเลี้ยงและมันชอบมาขี้ในบ้านกัดร้องเท้า..ด้วยความโมโหฉันก้ชอบตบปากมันตีมันด้วยความโมโห...แต่ด้วยความรักที่อยสกสั่งสอนมันแตาผิดวิธี...จนวันนี้สิ่งเหล่ากำลังตามมาทวงคืนฉัน...คือฉันก้ต้องมาโดนทำร้ายโดยคนที่ฉันรักเช่นกัน...แต่ฉันคิดเสมอว่ามันคือกรรม...ดิฉันขอให้ทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้หันมามองเรื่องเวรกรรมและหยุดสร้างกรรม...และดิฉันขออโหสิกรรมให้คนที่ทำร้ายฉัน...และก็ได้แต่อธิฐานให้เจ้ากรรมนายอโหสิกรรมแก่ดิฉันด้วย...สาธุ