คือ เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันคลอดที่ต่างจังหวัดทางภาคเหนือ คลอดโดยหมอตำแยเพราะบ้านอยู่ห่างอำเภอ แล้วพอดิฉันพ้นชายผ้าถุงแม่ออกมายังไม่ตัดสายสะดือแม่ก็ขาดใจ สว่นพ่อก็บวชหน้าไฟให้แม่ และญาติพี่น้องของทั้งสองฝ่ายก็ตัดสินใจยกดิฉันให้ผู้อื่นรับเอาไปเลี้ยง ซึ่งคือพ่อแม่ปัจจุบันค่ะ ดิฉันอายุได้ 7 ขวบจึงทราบความจริงจากปากของป้า พี่สาวของพ่อ และญาติๆทางพ่อไม่ชอบดิฉันเลย เกลียดดิฉันมาตลอด แต่ดิฉันก็ไม่เคยรู้เลยว่าทำไมท่านจึงเกลียดเรานักทั้งที่ดิฉันเป็นเด็กดี ไม่ได้เหลวใหลอะไรเลย ช่วยเหลือพ่อแม่ เลี้ยงน้อง รับจ้างหาเงินในวันเสาร์ อาทิตย์ มาถึงวันนี้ดิฉันไม่เคยหยุดหรือเพิกเฉยต่อการเลี้ยงดูพ่อแม่เลยแม้แต่วันเดียว ส่งเสียเลี้ยงดูทุกอย่าง ยามเจ็บป่วยก็ช่วยดูแลท่าน ออกเงินทุกบาททุกสตางค์ค่ารักษา ดิฉันทำทุกอน้่งเท่าที่ลูกคนหนึ่งจักพึงทำได้ค่ะ
เรื่องญาติๆที่รังเกียจนั้นดิฉันมารู้ตอนหลังเพราะพวกญาติๆไม่อยากให้เอาดิฉันมาเลี้ยง เพราะแม่ตาย เป็นเด็ก กาลกินี จะทำให้โชคไม่ดีเอามาเลี้ยงไม่ได้ซวย หลายเหตุผลแต่พ่อกับแม่ไม่ฟังใคร พวกญาติจึงพาลเกลียดดิฉันอย่างมากหาทางกลั่นแกล้งเสมอๆ แต่ปัจจุบันหลายๆท่านก็เสียชีวิตไปแล้ว ดิฉันก็ได้อโหสิต่อท่านเหล่านั้นหมดแล้วในเรื่องเลวร้ายๆที่พวกท่านทำไว้กับดิฉัน เพราะพ่อกับแม่ดิฉัน ท่านรักดิฉันมาก มากกว่าน้องอีกสองคนที่เป็นลูกแท้ๆของท่านเสียอีกจึงอยากตอบแทนพระคุณท่านทั้งสอง ดิฉันสร้างแต่ความดีนับแต่จำความได้ ดิฉันชอบทำบุญ ทำทาน มีจิตใจเมตตาต่อคนและสัตว์ทั้งหลาย มันเกิดขึ้นเองจากจิตไต้สำนึกว่าต้องทำดีเยอะๆจะได้ไม้ต้องตกนรกอีก ทำไมคิดเช่นนั้นก็ไม่ทราบ คิดแบบนี้ตั้งแต่ 3-5 ขวบก็ชอบเล่าเรื่อง นรก สวรรค์ ให้คนอื่นฟังเสมอๆ เมื่อไม่นานมานี้ ดิฉันเคยขอพ่อแม่ปัจจุบันว่า ดิฉันอยากขอพบพ่อแม้ๆสักครั้งจะได้หรือไม่ ? อยากขออโหสิกรรมต่อท่าน แต่พ่อแม่ไม่ยอม ร้องให้ เสียใจว่าดิฉันทำไมจึงอยากจะกลับไปค้นหารากเหง้าของตัวเอง ท่านทั้งสองรักดิฉันมากมาย ยังไม่พออีกหรือ ดิฉันเห็นน้ำตาท่านแล้วก็รู้สึกผิด จึงเลิกล้มความคิดนั้น แต่ก็ยังมีบางอย่างติดค้างในใจตลอดมา และได้ทราบจากเพื่อนพ่อว่า พ่อแท้ๆได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อสองปีที่แล้ว ความหวังที่จะได้เจอ ก็จบไป
เมนของเรื่องตอนนี้คือ ดิฉันอยากทราบว่า ดิฉันเกิดมาแล้วทำให้แม่ตายเช่นนี้ จะเป็นบาป เป็นกรรม มากมั้ยคะ และดิฉันควรทำอย่างไรจึงจะขออโหสิกรรมต่อพ่อแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วได้ เพราะรู้สึกผิดตลอดมาค่ะ ดิฉันเป็นกาลกินีจริงหรือแม่จึงได้ตาย ?
อยากทราบว่า เมื่อแรกเกิดแล้วแม่เสียชีวิต เพราะรกไม่ออก เราบาปหนักมั้ยคt?
เรื่องญาติๆที่รังเกียจนั้นดิฉันมารู้ตอนหลังเพราะพวกญาติๆไม่อยากให้เอาดิฉันมาเลี้ยง เพราะแม่ตาย เป็นเด็ก กาลกินี จะทำให้โชคไม่ดีเอามาเลี้ยงไม่ได้ซวย หลายเหตุผลแต่พ่อกับแม่ไม่ฟังใคร พวกญาติจึงพาลเกลียดดิฉันอย่างมากหาทางกลั่นแกล้งเสมอๆ แต่ปัจจุบันหลายๆท่านก็เสียชีวิตไปแล้ว ดิฉันก็ได้อโหสิต่อท่านเหล่านั้นหมดแล้วในเรื่องเลวร้ายๆที่พวกท่านทำไว้กับดิฉัน เพราะพ่อกับแม่ดิฉัน ท่านรักดิฉันมาก มากกว่าน้องอีกสองคนที่เป็นลูกแท้ๆของท่านเสียอีกจึงอยากตอบแทนพระคุณท่านทั้งสอง ดิฉันสร้างแต่ความดีนับแต่จำความได้ ดิฉันชอบทำบุญ ทำทาน มีจิตใจเมตตาต่อคนและสัตว์ทั้งหลาย มันเกิดขึ้นเองจากจิตไต้สำนึกว่าต้องทำดีเยอะๆจะได้ไม้ต้องตกนรกอีก ทำไมคิดเช่นนั้นก็ไม่ทราบ คิดแบบนี้ตั้งแต่ 3-5 ขวบก็ชอบเล่าเรื่อง นรก สวรรค์ ให้คนอื่นฟังเสมอๆ เมื่อไม่นานมานี้ ดิฉันเคยขอพ่อแม่ปัจจุบันว่า ดิฉันอยากขอพบพ่อแม้ๆสักครั้งจะได้หรือไม่ ? อยากขออโหสิกรรมต่อท่าน แต่พ่อแม่ไม่ยอม ร้องให้ เสียใจว่าดิฉันทำไมจึงอยากจะกลับไปค้นหารากเหง้าของตัวเอง ท่านทั้งสองรักดิฉันมากมาย ยังไม่พออีกหรือ ดิฉันเห็นน้ำตาท่านแล้วก็รู้สึกผิด จึงเลิกล้มความคิดนั้น แต่ก็ยังมีบางอย่างติดค้างในใจตลอดมา และได้ทราบจากเพื่อนพ่อว่า พ่อแท้ๆได้เสียชีวิตไปแล้ว เมื่อสองปีที่แล้ว ความหวังที่จะได้เจอ ก็จบไป
เมนของเรื่องตอนนี้คือ ดิฉันอยากทราบว่า ดิฉันเกิดมาแล้วทำให้แม่ตายเช่นนี้ จะเป็นบาป เป็นกรรม มากมั้ยคะ และดิฉันควรทำอย่างไรจึงจะขออโหสิกรรมต่อพ่อแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วได้ เพราะรู้สึกผิดตลอดมาค่ะ ดิฉันเป็นกาลกินีจริงหรือแม่จึงได้ตาย ?