รู้สึกอึดอัดมากค่ะไม่รู้จะระบายที่ไหนกับใครกลัวคนอื่นเค้ามาว่าอีกว่าเราเป็นลูกไม่รักดีทำไมคิดกับบุพการีอย่างนี้ บลาๆๆ คือเรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่เรากลับมาทำงานที่บ้านเกิดด้วยสายอาชีพเราเวลาเลิกงานไม่ค่อยแน่นอนค่ะบางทีก็มีเข้าเวรอีกเดี๋ยวก็ประชุมเดี๋ยวก็นู่นเดี๋ยวก็นี่ฯลฯเอาแค่งานก็เครียดแล้วค่ะ ที่ย้ายมาทำที่นี่เพราะก็อยากกลับมาอยู่บ้านคิดถึงบ้าน แต่แม่เราเค้าอาจจะไม่เข้าใจตรงที่เลิกงานดึกพอสักประมาณทุ่มกว่าๆไปจนถึงสองสามทุ่มจะเริ่มโทรจิกโทรตามแล้วค่ะ แรกๆเราก็บอกไปว่ายังไม่เลิกงานแม่นอนก่อนเลยไม่ต้องรอข้าวก็จะซื้ออาหารตามสั่งเข้าไปกินเองนะ มีครั้งนึงโทรหาเราแล้วไม่ได้รับแม่เลยโทรเข้าเบอร์ที่ทำงานคราวนี้ยุ่งเลยค่ะ มีคนเดินตามหาเราเพื่อที่จะบอกว่าแม่โทรมาให้เราโทรกลับเราก็คิดว่าต้องมีเรื่องอะไรหรือเปล่าพอโทรไปก็ถามเราว่าเมื่อไหร่ถึงจะเลิกงาน?! อารมณ์ตอนนั้นเราบอกไม่ถูกเลย คนที่ทำงานก็ถามว่าที่บ้านเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า เราก็บอกว่าไม่มีอะไร หลังจากนั้นพอเรามีแววว่าวันนี้จะเลิกงานดึกอีกเราจะโทรไปบอกแม่ก่อนเพราะกลัวว่าเค้าจะโทรมาแบบนั้นอีก แต่กลายเป็นว่าแม่โทรจิกเราหนักกว่าเดิม เฮ้อ แล้วก็ตอนงานเลี้ยงรุ่นเราก็ไปกับเพื่อนสนิทสมัยเรียน งานนี้เลิกดึกค่ะ แน่นอนว่าเราบอกแม่แล้วว่าไปงานเลี้ยงรุ่นและเลิกดึก พอถึงสามทุ่มงานก็ยังไม่เลิกทุกคนกำลังสนุกได้มาเจอมาเม้ามอยกับเพื่อนเก่าดูท่าจะอีกยาวค่ะ(แต่เราไม่กินแอลนะเน้นมาเม้ามอยสนุกๆ) เราโทรไปบอกแม่ว่างานยังไม่เลิกนะ แม่ก็มีเสียงบ่นๆพึมพำๆแล้ววางสายไป สักพักสิบนาทีโทรมาอีกค่ะแล้วก็วนอยู่อย่างงี้สามสี่รอบ เราเริ่มไม่รับสายคราวนี้แม่เราเลยโทรเข้าเบอร์มือถือเพื่อน บอกเลยค่ะว่าทำงานกร่อยไปเลย เฮ้อ
แล้วพอวันหยุดเราก็จะชอบอยู่บ้านนอนตื่นสายหน่อยพักผ่อนเต็มที่ดูหนังอ่านหนังสือไม่อยากออกไปไหน นานๆทีถึงจะออกไปหาเพื่อนบ้างแต่ก็นับครั้งได้ค่ะเพราะเพื่อนเราคงเข็ดที่แม่โทรตามแล้วทำงานกร่อย T^T พอแม่มาเห็นเราหมกตัวอยู่แต่ในบ้านก็จะบ่นๆๆว่าไม่ออกไปข้างนอกบ้าง ใจจริงเราก็อยากออกค่ะแต่ถ้าออกไปแล้วเจอโทรตามโทรจิกไปไหนอยู่ไหนไปกับใครกลับกี่โมงนี่ก็คงไม่ใช้การพักผ่อนแล้วอ่ะค่ะ