มองท้องฟ้า ล่องลอยไป ใจคิดถึง
ยังคนึง ถึงวันเยาว์ เราสดใส
มีชีวิต เพื่อตนเอง ไม่เกรงใคร
วันพรุ่งนี้ เป็นเช่นไร ไม่ห่วงเลย

อีกไม่เคย ได้ยินใคร เอ่ยให้เศร้า
จวบจนวัน พบนงเยาว์ รักเร้าเผย
คอยเคียงข้าง อยู่แนบนาง ไม่ห่างเลย
อยากจะอยู่ คู่ชิดเชย ตลอดไป

เพียงไม่นาน เธอเปลี่ยนไป เผยใจแท้
รักร้างรา มาผันแปร แลเฉไฉ
เธอทอดทิ้ง ให้เอกา ร้างลาไกล
ผู้พ่ายแพ้ ต้องปราชัย ไปอีกครา

ดวงอุรา ต้องแตกร้าว ถึงคราวแย่
ดังล้มตึง ถึงหงายแผ่ แก้ไงหนา
จะมีใคร ประสานให้ ใจกลับมา
ดั่งดวงเดิม อีกสักครา หาไม่เจอ

เหมือนละเมอ เพ้อไป ให้ใจเศร้า
ชะตาเรา เหมือนขีดไว้ มิใช่เผลอ
กำหนดแล้ว แก้ไม่ได้ ด้วยนะเออ
ทำได้แต่ นั่งละเมอ เพ้อเรื่อยไป

หยุดตะวัน ร้อนดั่งไฟ ได้ไหมเล่า
ควบคุมฝน ตกหนักเบา ทำได้ไหม
หยุดโลกหมุน ให้ใครทำ ได้อย่างไร
ทั้งหมดนี้ ต้องเป็นไป ไร้คนทาน….