^__^เมื่อใครคนหนึ่งได้ออกเดินทาง
เมื่อมันคือการเดินทางที่โคตรพิเศษ
เมื่อเขามีเรื่องราวมากมายอยากเล่าให้ฟัง
เมื่อมันกำลังเริ่มต้นขึ้น

สวัสดีมิตรรักแฟนเพลง…เฮ้ยนั่นมันนักร้องป่ะ ตื่นเต้นอ่ะเริ่มไงดีวะ เอาเป็นว่า
สวัสดีผู้ (แอบ) อ่านทุก ๆ คน...นะคะ
เมื่อหลายร้อยชั่วโมงที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสเดินทางไปสัมผัสเมืองที่เขาว่ากันว่า
“เวลามันจะเดินช้าลง” (จริงหรอ?)

+++อย่าเรียกมันว่า “รีวิว” เพราะมันไม่ใช่.........เราเขียนรีวิวไม่เป็น!!!
ไม่เรียกรีวิวแล้วจะให้เรียกอะไร เออ…นั่นดิ! ช่างมันเถอะ
สำหรับเรามันคงเป็น “บันทึกการเดินทาง”
=>เพื่อบอกเล่าประสบการณ์และบันทึกเรื่องราว
=>เพื่อแทนคำขอบคุณ pantip ที่ให้ข้อมูลสารพัดนึก กินไม่ได้ ขี้ไม่ออก นอนไม่หลับก็อ่านจากที่นี่
=>สุดท้ายเพื่อมาย้ำคนที่ยังมีความลังเลในใจที่จะออกเดินทาง(คนเดียว) ได้ตัดสินใจง่ายขึ้น555+

อย่าเชื่อในสิ่งที่เราเขียน นอกจากคุณจะได้ไปสัมผัสมันด้วยตัวเอง!!!!
    


>>>เมื่อวันหยุดกำลังจะมา เราคงทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยมันให้เดินผ่านเราไปแบบหน้าตาเฉย
ความรู้สึกตอนนั้นรู้แค่ “อยากนั่งรถไฟไปที่ไหนสักแห่ง” แล้วจะไปไหนดีล่ะ???
ภาคเหนือก็ยังไม่ใช่ ทะเลก็ยังไม่โดน เอาวะไปมันที่นี่แหละ!!!
เริ่มหาข้อมูลอย่างจริงจัง ไปสังขละต้องกินอะไร เที่ยวจุดไหน และเดินทางยังไง
อ่านเป็นสิบๆกระทู้ไม่รู้จะให้เครดิตใครดีเอาเป็นว่าขอบคุณทุกๆรีวิว
ที่ทำให้การเดินทางที่(เกือบจะ)ไม่ได้ลุยเดี่ยวของเรามันโคตรสนุกและโคตรตื่นเต้นเลยว่ะ

*__*ลองเปิดจอและเปิดใจอ่านมันหน่อย เรามีหลากหลายเรื่องราวที่อยากเล่าและสาธยายให้ฟัง‼!



เมื่อทริปนี้เกือบจะได้ลุยเดี่ยว เพราะเพื่อนร่วมทางโผล่มาแบบงงๆ (และจากเราไปแบบงงๆ)
ไม่กี่นาทีหลังจากลงรูปสัมภารกในโลกโซเชี่ยล Inbox ก็เด้งขึ้น “ไปด้วย” อ่าๆ ไปก็ไป
เก็บกระเป๋าแล้วเจอกันเจ็ดโมงที่สถานีรถไฟธนบุรีนะ จากนั้นก็แยกย้ายกัน (คือคิดในใจจะไปจริงหรอวะ!!!)

ตั้งปลุกตีสาม ตื่นจริงตีสี่(เรื่องปกติ555) อาบน้ำแต่งตัวแบบใส่เกียร์หมา เพราะตอนนั้นยังไม่รู้จะเดินทางไปสถานีที่ว่ายังไง?

ตีห้าออกมารอรลเมลล์สายไหนมาก่อนก็ขึ้น เย้ๆๆ ปอ. 40 มาแล้ว
“พี่คะจะไปสถานีรถไฟธนบุรี ต้องลงตรงไหนคะ” สถานีนั้นเคยไม่มีรถไฟวิ่งแล้วนะหนู (ความมั่นใจตรูหายไป 50%)
แต่ในเน็ตเขาบอกให้ขึ้นที่สถานีธนบุรี มันอยู่แถวซอยจรัญฯ39 งั้นพี่ช่วยบอกหน่อยว่าลงตรงไหน.
หลับไปสองตื่น เฮ้ย!ทำไมเพิ่งถึงเยาวราช
ก้มดูนาฬิกาขณะนี้เวลาหกนาฬิกาสิบห้านาที 06.15
"พี่ๆ ใกล้ถึงจรัญหรือยังคะ"
"อีกหลายป้ายหนู แต่รถไม่ติดน่าจะไม่ถึงชั่วโมง"
.....อะไร? คือไม่ถึงชั่วโมง!!!   อยากลงแล้วโบกวินแต่ท่องไว้ประหยัดๆ ระหว่างรอก็นั่งคิดแผนสำรองไปเรื่อย
ถ้าพลาดรถไฟ? ทำไงดี? ทำไงดี?......

/// ถึงแล้วจรัญฯ39 พี่คนขับให้เราลงตรงทางรถไฟ (ไม่มีป้ายจอด) ลงแล้ว แล้วไปไงต่อ เดินข้ามถนนก่อนละกัน
ลองถามคนแถวนี้ดูน่าจะรู้จักนะแค่สถานีรถไฟ สามคนผ่านไปคำตอบที่ได้
คือ.............
“ส่ายหน้า”
เราลงผิดที่หรือสามคนนั้นอาจจะไม่ใช่คนแถวนี้ อ่ะลองถามอีกสักคนคราวนี้เลือก “วัยลุง” น่าจะมีประสบการณ์พอสมควร
ลุงคะรู้จักสถานีธนบุรีมั้ยคะ มันไปยังไง?
"รู้จักสิ" (โอ้ววว สวรรค์) นั่งวินมอไซค์ไปได้ไม่ไกลมาก ยืนรอตรงนี้เดี๋ยวเขาก็จะมาจอด // ขอบคุณค่ะลุง แล้วแกก็เดินจากไป...

+++คิดว่ารอวินแล้วจะจบที่ไหนได้+++
พี่ๆไปสถานีรถไฟธนบุรี // พี่วินมองหน้างงๆ มันอยู่ตรงไหนครับ //
อ้าว! เล่นกรูละไง วินไม่รู้แล้วใครจะรู้วะ (คิดในใจ)
เราก็พยายามอธิบายว่าเป็นสถานีรถไฟที่เขาไปลงแถวๆกาญ/ภาคใต้อ่ะค่ะ ชื่อสถานีธนบุรี เมื่อกี้ถามไปหลายคนไม่มีใครรู้จัก คนแถวนี้เขาเรียกว่าอะไรคะ "น่าจะรถไฟตรงนี้แหละมาๆขึ้นเลย"
พาแว๊นด้วยความเร็วสูงพามาจอดหน้าป้ายที่เขียนว่า “สถานีธนบุรี”
แล้วเมื่อห้านาทีที่แล้วพี่จะทำหน้างงแล้วบอกว่าไม่รู้จักทำไม (วะ) คะ
คือ........
พี่วิ่งรับส่งผู้โดยสารทุกวันป่ะ ไม่อ่านป้ายบ้างหรือไง๊‼! อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาฝรั่งเศส