.......เราเคยคิดนะ ที่พยายามตัดใจจากเค้าหลายครั้งมาก แต่มันก็ไม่เคยทำได้สักครั้งเลยจริง..... >< #เหนื่อยเนอะเวลาที่ชอบใครคนนึง (เชื่อมั้ยว่าเราคุยกับเค้าทางแชทมาเกือบ 7 เดือนได้ละ โดยที่เราคุยกันทางแชทและไลน์ตลอดดดดด )!!
เรื่องมันเกิดขึ้นเริ่มแรกก็ #วันลอยกระทงที่มหาลัยจัดขึ้นในมอนี่ละ วันนั้นเรากับเพื่อนกลับจากหน้ามอก็เลยแวะเที่ยวที่งาน และเราก็ไม่คาดคิดว่าเราจะเจอเค้า เค้าคนนั้น เป็นคนน่ารัก นิสัยดี เฟรนลี่ สภาพบุรุษมากจริงๆ เป็นเดือนคณะ ที่สำคัญเป็นน้องสาขาเราเองและเป็นเพื่อนกับน้องรหัสของเรา งั้นก็คงเป็นเรื่องธรรมดาใช่ป่ะล่ะที่จะมีคนมาชอบเค้าเยอะะะะ (ต่อดีกว่า)....ตอนนั้นที่เจอเค้า เราบอกเลยว่าตอนนั้นก้ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ วันนั้นเราก็ไปปล่อยโคมกับเค้า ตามปกตินี่ละ หลังจากวันนั้นสักสองวันได้ ตอนนั้นเราสนใจจะไปฟิตเนตกับเพื่อนพอดี แล้วพอดีกับที่เค้าไปฟิตเนตกับเพื่อน เราก็เลยถามข้อมูลฟิตเนตกับเค้าปต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจที่หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ได้คุยกับเค้ามาตลอดจนถึงวันนี้ ตอนแรกที่คุยกับเราก็ยังไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่า อื้ม..คุยกันสนุกๆไม่ได้เสียหายอะไรหรอกเนาะ ช่างมันเถอะ...พอเราคุยกัน เหมือนคุยกันตลอดกลางวัน -คืน แล้วเวลาเค้าไปไหน ทำอะไร เค้าก็จะแชทมาบอกไปนู้นนะ นี่นะ ส่งรูปมาให้ดูอะไรแบบนี้ ....และแล้ว ผ่านมาสักสามสี่อาทิตย์ได้ ใครจะไปรู้ละ ว่าวันนึงเราจะชอบเค้าโดยไม่รู้ตัว รู้อีกทีคือแบบ...อ้าวเห้ยชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ จากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนถึงช่วงสอบปลายภาคสอบเสร็จคณะเราก็จะมีบายเนียร์ ซึ่งเราไม่ได้อยู่ร่วมงาน แต่เค้าก็ไปงานกับเพื่อนเค้าและน้องรหัสเรา นี่ละจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราโครตเฟลเลยแหละ
คืนวันงาน เค้าไปผับต่อกับเพื่อนๆเค้า เราก็รู้ แต่หลังจากวันนั้นสักสามสี่วันได้ เราก็รู้มาว่าเค้าก็มี ผญ. อีกคนนึงที่เค้าคุยด้วยอยู่ ตอนที่รู้ยอมรับนะว่าเฟลมากกกกกกกก แต่เราก็ต้องกลับมาเตือนสติตัวเองอยู่เงียบ....เห้ย เราไม่ใช่แฟนเค้า เราไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้นป่ะว่ะ เค้ามีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้ที่ไม่ใช่เรา.... จากนั้นก็บอกแต่เองว่าเอาน่าอย่าเฟลอย่านอยด์เลยย #เคยป่ะแบบเฟลเองนอยด์เองแล้วก็หายเอง ตอนนั้นเราก็พยายามตัดใจแล้วนะ แต่ก็ทำไม่ได้ สงสัยเป็นเพราะเราคุยกับเค้าต่อมั้ง เราพยามที่จะไม่คิดอะไรต่อ แต่มันก็ยิ่งไปกันใหญ่ มันเหมือนเชือกที่เริ่มผูกแน่นขึ้นเรื่อยๆๆๆ สุดท้ายเราก็ยังคุยกับเค้าต่อตามปกติอยู่ดี หลังจากปีใหม่มาาาา...
เราก็ยังคุยอยู่ เค้าก็ยังคุย ยังไปไหนมาไหน ทำอะไร ก็ยังบอกเรา ส่งรูปนั้นนี่มาให้ดู แล้วมันก็ทำให้เรายิ่งชอบไปกันใหญ่อีก ช่วงนั้นเป็นเดือนมกราซึ่งตอนนั้นเค้าก็ต้องซ้อมการแสดง เพื่อไประกวดที่ ชลบุรี ต้องกลับหอดึกทุกวัน แถมเค้าไม่สบายเรานี่ยิ่งเป็นห่วงไปกันใหญ่ เค้าไม่ชอบกินยาเราก็ต้องคอยบอกให้เค้ากินยาประจำ พอถึงวันที่เค้าต้องไปชลบุรี วันนั้นเราก็ได้รู้ว่า อ้าว ผญ.คนนั้นเค้าก็ไปงานนี้ด้วย เอาเลยครัช ใจก็กลัว เฟลก็เฟลลลล พอถึงชล เค้าก็ยังรายงานตัวกับเราปกติ พอตกกลางคืนนี่สิ ทำเอาใจแป๋วเลย แชทก็หายเงียบบบ แล้ว ผญ.คนนั้นก็อัพสเตตัสเกี่ยวกับเค้า เราก็ยิ้มไปเห็นพอดี นี่ยิ่งไปกันใหญ่ เฟลไปอีกคะะะ แล้วเราก็ต้องมานั่งดึงสติตัวเองอยู่เงียบๆ ว่าเราไม่มีสิทธิ์หึงหวงเค้าน่ะเว้ย เราไม่ใช่แฟนเค้า พยายามเรียกสติตัวเองกลับมา พยายามไม่คิดเรื่องเค้ากับ ผญ.คนนั้น แต่ก็นะ มันก็ได้นิดนึงอ่ะ แล้วเรากับเค้าก็กลับมาคุยกันปกติเหมือนทุกวัน แต่เชื่อป่ะ ว่าในใจเรามีคำถามอยากจะถามเค้าโครตเยอะนะ ...เอาเถอะ ช่างมันเหอะ บางทีถ้าเรารู้คำตอบมันก็เฟลไปกันอีกเราก็เลยเลือกที่จะไม่ถามปล่อยไปตามยถากรรมมมมม แล้วเชื่อมั้ยละว่างานที่ชลบุรีนี่ละ ทำให้เรารู้ไปอีกว่า มี ผญ.อีก 1 คน มาชอบเค้าอีก เราก็คิดเลยโอ๊ย จะมาชอบอะไรกันนักหนา นี่ก็หล่อเหลือเกิน ฮอตเหลือเกินนนน หื้มมมม!!!! ต่อมา
ตอนนี้เป็นตอนที่โครตๆเจ็บ เฟล นอยด์เลยและ มันเป็นช่วงก่อนงานวันเกิดเค้า วันนั้นเค้าไปว่ายน้ำกับพวกเพื่อนเค้า แล้ว ผญ.คนนั้น(คนแรกอ่ะ) เอาเค้กมาเซอร์ไพร์วันเกิดเค้าที่สระว่ายน้ำ ไอ้เราก็ยิ้มตาดีไปเห็น ผญ.คนนั้น อัพตัสพอดี อื้มมมม เรานี่คิดไปต่างๆนาๆ อ้าวเห้ยเป็นแฟนกันหรอ ไปเป็นตอนไหนว่ะ ใจนี่หวิวๆไปเลยยยย เฟลไปทั้งวัน แล้ววันนั้นเค้าต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดพอดี แล้วเราก็เลยตัดสินใจถามเรื่อง ผญ. คนนั้นไป คิดในใจว่าถามไปเหอะ คำตอบเป็นงัยก็ยอมรับ เดี๋ยวก็ตัดใจไปเองแหละ เราก็ถาม....กับ ผญ.คนนั้นเป็นแฟนกนหรอ ทำไมมีเซอร์ไพร์วันเกิดด้วย แล้วเค้าก็ตอบกลับมา....บ้าหรอ ไม่ใช่แล้ว ไม่ได้เป็น ก็พี่เค้ามาชอบงัยก็เลยทำให้ เราก็...อื้ม โอเค แล้วก็บอกไป ถ้าแกมีแฟน เราก็คงไม่คุยกับแกแล้วแหละ (ใครจะไปหน้าด้านคุยต่อละถ้าเค้ามีแฟนอ่ะ ) แล้วเค้าตอบกลับมาบอกว่า ทำไมอ่ะ...ไม่เห็นเกี่ยวกันเลยยย #ใช่แกอาจะไม่เกี่ยวแต่เราอ่ะเกี่ยวแน่ๆเรื่องแบบนี้ใครจะทน แล้วจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกันตามปกติเหมือนทุกวันที่คุยกัน จนถึงวันเกิดเค้า วันเกิดเค้าเราไปที่เซนทรัล เราตั้งใจว่าจะไปซื้อนาฬิกามาให้เป็นของขวัญวันเกิด(ตอนนั้นนาฬิกากำลังลด 40%พอดี) ตอนแรกขวัญเรากะว่าจะเอาไปให้ทีหลัง แต่พอดีเพื่อนเราเค้าไปหอในพอดี เราก็เลยจะเอาของขวัญไปให้เค้านี่ล่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกเค้าล่วงหน้ากะว่าเดี๋ยวถึงค่อยบอกให้มาเอาของขวัญ พอถึงเรากับเพื่อนก็ไปนั่งคุยกันหน้าเฟรชมารช์ แล้วเชื่อมั้ยละ(เรื่องจริงนี่ยิ่งกว่าน้ำเน่า) เพื่อนเราอีกคนที่เราไปรออ่ะ ไปเห็นว่ามี ผญ. อีกคนเอาเค้กวันเกิดมาเซอร์ไพรฺเค้า เพื่อนเราก็มาบอกเรา เราก็เลยบอก จริงหรอ...พาไปดูหน่อย อื้มแล้วก็เห็นจริงๆอย่างที่เพื่อนเราบอก เจ็บโครต เฟลโครต ทั้งนอยด์แล้วก็หงุดหงิด เราก็เลยชวนเพื่อนกลับเหอะ พอละะด้วยความรู้สึกตอนนั้นของเราที่มันแย่มากๆๆ เราก็เลยเอานาฬิกาไปทิ้งถังขยะหน้าเฟรชมารช์ แล้วก็กลับมาสงบสติที่ห้อง แล้วเค้าก็ทักแชทมา เราก็เลยแกล้งถามว่าวันเกิดได้เค้กไปกี่ก้อนละ เราก็ถามไปงั้นแหละทั้งที่เราก็ไปเห็นมา แต่ก็ไม่พูดไม่ถามเค้าาาา เก็บไว้ในใจเงียบๆดีกว่าาา เห้ออออออออออออออออ เรื่องยังไม่จบจ้า ....
พอถึงวันวาเลนไทน์ วันนั้น เราไปผับกับพี่รหัสเรา ซื้อดอกกุหลาบสีขาวไปกะว่าจะไปให้เค้านี่ละ แล้วก็พอดีตอนนั้นเรายืนรอเพื่อนเราที่ประตู แล้วเค้าก็เข้ามาพอดี เราก็เลยตัดสินใจให้ดอกกุหลาบเค้าไป แล้วคนนั้น ผญ.คนนั้น(คนแรกอ่ะ) ก็ไปที่ผับด้วย ตอนที่เราให้ดอกกุหลาบเราก็ไม่แน่ใจว่า ผญ. เค้าจะเห็นรึป่าว แต่พอเราให้เค้า เค้าก็เลยให้ดอกกุหลาบเรากลับ เราไม่รู้หรอกนะว่าดอกกุหลาบเค้าดอกนั้นเค้าเตรียมมาให้ใครพิเศษรึป่าว...แต่ขอบใจนะที่ให้เรา แล้วเราก็เก็บดอกกุหลาบไว้อย่างดี จากนั้นเราก็ไปเต้นกับเพื่อนๆ จากคืนวาเลนไทน์ เรากับเค้าก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม แต่สิ่งที่มันทำให้เราแย่ไปทุกวันคือการที่เราเห็นเค้าเริ่มคุยกับคนอีกหลายคน(มั้ง) แถมด้วยการที่เป็นเห็น ผญ. ที่คุยกับเค้าอัพตัสน็นนี่นั่นถึงเค้า มันทำให้รู้ว่า อ้อ..เค้าทำกับเราเหมือนๆกับที่ทำให้ ผญ. อีกคนของเค้าเหมือนกัน แต่เรารู้สึกได้ว่า เหมือนเชือกมันยิ่งผูกแน่ไปทุกวัน ทุกวัน แล้วเราก็พยายามตัดใจอีกรอบ ทำได้สามวันเท่านั้นแหละ ไม่ไหว ยอมแพ้จริงๆๆๆ เราก็ยังคุยกับเค้าจนมาถึงสงกรานต์ ปกติดีทุกอย่าง แต่พอหลังจากสงกรานต์เท่านั้นแหละ เรากับเค้าก็เริ่มคุยกันน้อยลง เพราะมันมีปัจจัยหลายอย่าง เราก็เลย อื้มก็ดีนะ จะได้ใช้เวลานี้ตัดใจสักที แต่มันก็แปปเดียวเท่านั้นแหละ แล้วเค้าไปมาๆหายๆ เหมือนผีเลยแหละ แล้วมันก็ยิ่งทำให้เราตัดใจไม่ได้อีกไปกันใหญ่.... #จะเลิกคุยก็กลัวเหงา บวกกับตัวเราก็ทำไม่เคยได้ เห้อออออ
.....เหตุผลข้อนึงที่ทำให้เราพยายามตัดใจจากเค้าก็คือ... เรารู้มาว่าเค้ามีคนที่เค้าชอบอยู่แล้วนี่แหละ #ประเด็นสำคัญ !!!
สุดท้ายนี้ เราก็อยากขอบคุณเค้าในหลายๆเรื่อง
- ขอบคุนนะที่เข้ามาให้เราชอบบบบบ
- ขอบคุณนะที่คอยบอกให้เราสู้เวลาเจอปัญหา
- ขอบคุณนะที่คอยให้กำลังใจเราในทุกเรื่อง
- แล้วก็ขอบคุณในอีกหลายๆเรื่อง
......เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมพยายามตัดใจจากเค้าตั้งหลายครั้งแต่ทำไมตัดไม่ได้สักที ทั้งๆที่สิ่งที่เค้าทำให้เรา เค้าก็ทำให้ ผญ.คนอื่นๆเหมือนกัน แปลกนะ เรื่องแบบนี้กับ ผญ. บางคน มันเกินที่จะทนได้ แต่ทำไมเราถึงทนมาตั้งเกือบ 7 เดือน ตลอดเวลาเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันเป็นเพราะเค้าไม่ยอมปล่อย แฃหรือเรากันแน่ที่ไม่ยอมตัดใจจากเค้าาาาา สงสัยบวกกับตอนที่เค้าเข้ามาตอนที่เรากำลังเหงา ตอนที่เราไม่มีใครพอดีด้วยมั้ง เราเป็นคนขี้เหงา เราเคยกลัวว่าวันนึงถ้าเราเลิกคุยกับเค้าแล้วเราจะเหงาาา #ถ้าสมุติเค้าเข้ามาเห็นกระทู้นี้หลังจากนี้เราอาจจะไม่ได้คุยกันอีกก็ได้มั้ง....><
เคยพยายามที่จะตัดใจจากใครสักคน แต่ก็ไม่เคยทำได้สักครั้งเลยยยยย ><
เรื่องมันเกิดขึ้นเริ่มแรกก็ #วันลอยกระทงที่มหาลัยจัดขึ้นในมอนี่ละ วันนั้นเรากับเพื่อนกลับจากหน้ามอก็เลยแวะเที่ยวที่งาน และเราก็ไม่คาดคิดว่าเราจะเจอเค้า เค้าคนนั้น เป็นคนน่ารัก นิสัยดี เฟรนลี่ สภาพบุรุษมากจริงๆ เป็นเดือนคณะ ที่สำคัญเป็นน้องสาขาเราเองและเป็นเพื่อนกับน้องรหัสของเรา งั้นก็คงเป็นเรื่องธรรมดาใช่ป่ะล่ะที่จะมีคนมาชอบเค้าเยอะะะะ (ต่อดีกว่า)....ตอนนั้นที่เจอเค้า เราบอกเลยว่าตอนนั้นก้ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ วันนั้นเราก็ไปปล่อยโคมกับเค้า ตามปกตินี่ละ หลังจากวันนั้นสักสองวันได้ ตอนนั้นเราสนใจจะไปฟิตเนตกับเพื่อนพอดี แล้วพอดีกับที่เค้าไปฟิตเนตกับเพื่อน เราก็เลยถามข้อมูลฟิตเนตกับเค้าปต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจที่หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ได้คุยกับเค้ามาตลอดจนถึงวันนี้ ตอนแรกที่คุยกับเราก็ยังไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่า อื้ม..คุยกันสนุกๆไม่ได้เสียหายอะไรหรอกเนาะ ช่างมันเถอะ...พอเราคุยกัน เหมือนคุยกันตลอดกลางวัน -คืน แล้วเวลาเค้าไปไหน ทำอะไร เค้าก็จะแชทมาบอกไปนู้นนะ นี่นะ ส่งรูปมาให้ดูอะไรแบบนี้ ....และแล้ว ผ่านมาสักสามสี่อาทิตย์ได้ ใครจะไปรู้ละ ว่าวันนึงเราจะชอบเค้าโดยไม่รู้ตัว รู้อีกทีคือแบบ...อ้าวเห้ยชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ จากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ จนถึงช่วงสอบปลายภาคสอบเสร็จคณะเราก็จะมีบายเนียร์ ซึ่งเราไม่ได้อยู่ร่วมงาน แต่เค้าก็ไปงานกับเพื่อนเค้าและน้องรหัสเรา นี่ละจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราโครตเฟลเลยแหละ
คืนวันงาน เค้าไปผับต่อกับเพื่อนๆเค้า เราก็รู้ แต่หลังจากวันนั้นสักสามสี่วันได้ เราก็รู้มาว่าเค้าก็มี ผญ. อีกคนนึงที่เค้าคุยด้วยอยู่ ตอนที่รู้ยอมรับนะว่าเฟลมากกกกกกกก แต่เราก็ต้องกลับมาเตือนสติตัวเองอยู่เงียบ....เห้ย เราไม่ใช่แฟนเค้า เราไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้นป่ะว่ะ เค้ามีสิทธิ์ที่จะคุยกับใครก็ได้ที่ไม่ใช่เรา.... จากนั้นก็บอกแต่เองว่าเอาน่าอย่าเฟลอย่านอยด์เลยย #เคยป่ะแบบเฟลเองนอยด์เองแล้วก็หายเอง ตอนนั้นเราก็พยายามตัดใจแล้วนะ แต่ก็ทำไม่ได้ สงสัยเป็นเพราะเราคุยกับเค้าต่อมั้ง เราพยามที่จะไม่คิดอะไรต่อ แต่มันก็ยิ่งไปกันใหญ่ มันเหมือนเชือกที่เริ่มผูกแน่นขึ้นเรื่อยๆๆๆ สุดท้ายเราก็ยังคุยกับเค้าต่อตามปกติอยู่ดี หลังจากปีใหม่มาาาา...
เราก็ยังคุยอยู่ เค้าก็ยังคุย ยังไปไหนมาไหน ทำอะไร ก็ยังบอกเรา ส่งรูปนั้นนี่มาให้ดู แล้วมันก็ทำให้เรายิ่งชอบไปกันใหญ่อีก ช่วงนั้นเป็นเดือนมกราซึ่งตอนนั้นเค้าก็ต้องซ้อมการแสดง เพื่อไประกวดที่ ชลบุรี ต้องกลับหอดึกทุกวัน แถมเค้าไม่สบายเรานี่ยิ่งเป็นห่วงไปกันใหญ่ เค้าไม่ชอบกินยาเราก็ต้องคอยบอกให้เค้ากินยาประจำ พอถึงวันที่เค้าต้องไปชลบุรี วันนั้นเราก็ได้รู้ว่า อ้าว ผญ.คนนั้นเค้าก็ไปงานนี้ด้วย เอาเลยครัช ใจก็กลัว เฟลก็เฟลลลล พอถึงชล เค้าก็ยังรายงานตัวกับเราปกติ พอตกกลางคืนนี่สิ ทำเอาใจแป๋วเลย แชทก็หายเงียบบบ แล้ว ผญ.คนนั้นก็อัพสเตตัสเกี่ยวกับเค้า เราก็ยิ้มไปเห็นพอดี นี่ยิ่งไปกันใหญ่ เฟลไปอีกคะะะ แล้วเราก็ต้องมานั่งดึงสติตัวเองอยู่เงียบๆ ว่าเราไม่มีสิทธิ์หึงหวงเค้าน่ะเว้ย เราไม่ใช่แฟนเค้า พยายามเรียกสติตัวเองกลับมา พยายามไม่คิดเรื่องเค้ากับ ผญ.คนนั้น แต่ก็นะ มันก็ได้นิดนึงอ่ะ แล้วเรากับเค้าก็กลับมาคุยกันปกติเหมือนทุกวัน แต่เชื่อป่ะ ว่าในใจเรามีคำถามอยากจะถามเค้าโครตเยอะนะ ...เอาเถอะ ช่างมันเหอะ บางทีถ้าเรารู้คำตอบมันก็เฟลไปกันอีกเราก็เลยเลือกที่จะไม่ถามปล่อยไปตามยถากรรมมมมม แล้วเชื่อมั้ยละว่างานที่ชลบุรีนี่ละ ทำให้เรารู้ไปอีกว่า มี ผญ.อีก 1 คน มาชอบเค้าอีก เราก็คิดเลยโอ๊ย จะมาชอบอะไรกันนักหนา นี่ก็หล่อเหลือเกิน ฮอตเหลือเกินนนน หื้มมมม!!!! ต่อมา
ตอนนี้เป็นตอนที่โครตๆเจ็บ เฟล นอยด์เลยและ มันเป็นช่วงก่อนงานวันเกิดเค้า วันนั้นเค้าไปว่ายน้ำกับพวกเพื่อนเค้า แล้ว ผญ.คนนั้น(คนแรกอ่ะ) เอาเค้กมาเซอร์ไพร์วันเกิดเค้าที่สระว่ายน้ำ ไอ้เราก็ยิ้มตาดีไปเห็น ผญ.คนนั้น อัพตัสพอดี อื้มมมม เรานี่คิดไปต่างๆนาๆ อ้าวเห้ยเป็นแฟนกันหรอ ไปเป็นตอนไหนว่ะ ใจนี่หวิวๆไปเลยยยย เฟลไปทั้งวัน แล้ววันนั้นเค้าต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดพอดี แล้วเราก็เลยตัดสินใจถามเรื่อง ผญ. คนนั้นไป คิดในใจว่าถามไปเหอะ คำตอบเป็นงัยก็ยอมรับ เดี๋ยวก็ตัดใจไปเองแหละ เราก็ถาม....กับ ผญ.คนนั้นเป็นแฟนกนหรอ ทำไมมีเซอร์ไพร์วันเกิดด้วย แล้วเค้าก็ตอบกลับมา....บ้าหรอ ไม่ใช่แล้ว ไม่ได้เป็น ก็พี่เค้ามาชอบงัยก็เลยทำให้ เราก็...อื้ม โอเค แล้วก็บอกไป ถ้าแกมีแฟน เราก็คงไม่คุยกับแกแล้วแหละ (ใครจะไปหน้าด้านคุยต่อละถ้าเค้ามีแฟนอ่ะ ) แล้วเค้าตอบกลับมาบอกว่า ทำไมอ่ะ...ไม่เห็นเกี่ยวกันเลยยย #ใช่แกอาจะไม่เกี่ยวแต่เราอ่ะเกี่ยวแน่ๆเรื่องแบบนี้ใครจะทน แล้วจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกันตามปกติเหมือนทุกวันที่คุยกัน จนถึงวันเกิดเค้า วันเกิดเค้าเราไปที่เซนทรัล เราตั้งใจว่าจะไปซื้อนาฬิกามาให้เป็นของขวัญวันเกิด(ตอนนั้นนาฬิกากำลังลด 40%พอดี) ตอนแรกขวัญเรากะว่าจะเอาไปให้ทีหลัง แต่พอดีเพื่อนเราเค้าไปหอในพอดี เราก็เลยจะเอาของขวัญไปให้เค้านี่ล่ะ แต่ก็ไม่ได้บอกเค้าล่วงหน้ากะว่าเดี๋ยวถึงค่อยบอกให้มาเอาของขวัญ พอถึงเรากับเพื่อนก็ไปนั่งคุยกันหน้าเฟรชมารช์ แล้วเชื่อมั้ยละ(เรื่องจริงนี่ยิ่งกว่าน้ำเน่า) เพื่อนเราอีกคนที่เราไปรออ่ะ ไปเห็นว่ามี ผญ. อีกคนเอาเค้กวันเกิดมาเซอร์ไพรฺเค้า เพื่อนเราก็มาบอกเรา เราก็เลยบอก จริงหรอ...พาไปดูหน่อย อื้มแล้วก็เห็นจริงๆอย่างที่เพื่อนเราบอก เจ็บโครต เฟลโครต ทั้งนอยด์แล้วก็หงุดหงิด เราก็เลยชวนเพื่อนกลับเหอะ พอละะด้วยความรู้สึกตอนนั้นของเราที่มันแย่มากๆๆ เราก็เลยเอานาฬิกาไปทิ้งถังขยะหน้าเฟรชมารช์ แล้วก็กลับมาสงบสติที่ห้อง แล้วเค้าก็ทักแชทมา เราก็เลยแกล้งถามว่าวันเกิดได้เค้กไปกี่ก้อนละ เราก็ถามไปงั้นแหละทั้งที่เราก็ไปเห็นมา แต่ก็ไม่พูดไม่ถามเค้าาาา เก็บไว้ในใจเงียบๆดีกว่าาา เห้ออออออออออออออออ เรื่องยังไม่จบจ้า ....
พอถึงวันวาเลนไทน์ วันนั้น เราไปผับกับพี่รหัสเรา ซื้อดอกกุหลาบสีขาวไปกะว่าจะไปให้เค้านี่ละ แล้วก็พอดีตอนนั้นเรายืนรอเพื่อนเราที่ประตู แล้วเค้าก็เข้ามาพอดี เราก็เลยตัดสินใจให้ดอกกุหลาบเค้าไป แล้วคนนั้น ผญ.คนนั้น(คนแรกอ่ะ) ก็ไปที่ผับด้วย ตอนที่เราให้ดอกกุหลาบเราก็ไม่แน่ใจว่า ผญ. เค้าจะเห็นรึป่าว แต่พอเราให้เค้า เค้าก็เลยให้ดอกกุหลาบเรากลับ เราไม่รู้หรอกนะว่าดอกกุหลาบเค้าดอกนั้นเค้าเตรียมมาให้ใครพิเศษรึป่าว...แต่ขอบใจนะที่ให้เรา แล้วเราก็เก็บดอกกุหลาบไว้อย่างดี จากนั้นเราก็ไปเต้นกับเพื่อนๆ จากคืนวาเลนไทน์ เรากับเค้าก็ยังคุยกันปกติเหมือนเดิม แต่สิ่งที่มันทำให้เราแย่ไปทุกวันคือการที่เราเห็นเค้าเริ่มคุยกับคนอีกหลายคน(มั้ง) แถมด้วยการที่เป็นเห็น ผญ. ที่คุยกับเค้าอัพตัสน็นนี่นั่นถึงเค้า มันทำให้รู้ว่า อ้อ..เค้าทำกับเราเหมือนๆกับที่ทำให้ ผญ. อีกคนของเค้าเหมือนกัน แต่เรารู้สึกได้ว่า เหมือนเชือกมันยิ่งผูกแน่ไปทุกวัน ทุกวัน แล้วเราก็พยายามตัดใจอีกรอบ ทำได้สามวันเท่านั้นแหละ ไม่ไหว ยอมแพ้จริงๆๆๆ เราก็ยังคุยกับเค้าจนมาถึงสงกรานต์ ปกติดีทุกอย่าง แต่พอหลังจากสงกรานต์เท่านั้นแหละ เรากับเค้าก็เริ่มคุยกันน้อยลง เพราะมันมีปัจจัยหลายอย่าง เราก็เลย อื้มก็ดีนะ จะได้ใช้เวลานี้ตัดใจสักที แต่มันก็แปปเดียวเท่านั้นแหละ แล้วเค้าไปมาๆหายๆ เหมือนผีเลยแหละ แล้วมันก็ยิ่งทำให้เราตัดใจไม่ได้อีกไปกันใหญ่.... #จะเลิกคุยก็กลัวเหงา บวกกับตัวเราก็ทำไม่เคยได้ เห้อออออ
.....เหตุผลข้อนึงที่ทำให้เราพยายามตัดใจจากเค้าก็คือ... เรารู้มาว่าเค้ามีคนที่เค้าชอบอยู่แล้วนี่แหละ #ประเด็นสำคัญ !!!
สุดท้ายนี้ เราก็อยากขอบคุณเค้าในหลายๆเรื่อง
- ขอบคุนนะที่เข้ามาให้เราชอบบบบบ
- ขอบคุณนะที่คอยบอกให้เราสู้เวลาเจอปัญหา
- ขอบคุณนะที่คอยให้กำลังใจเราในทุกเรื่อง
- แล้วก็ขอบคุณในอีกหลายๆเรื่อง
......เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมพยายามตัดใจจากเค้าตั้งหลายครั้งแต่ทำไมตัดไม่ได้สักที ทั้งๆที่สิ่งที่เค้าทำให้เรา เค้าก็ทำให้ ผญ.คนอื่นๆเหมือนกัน แปลกนะ เรื่องแบบนี้กับ ผญ. บางคน มันเกินที่จะทนได้ แต่ทำไมเราถึงทนมาตั้งเกือบ 7 เดือน ตลอดเวลาเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มันเป็นเพราะเค้าไม่ยอมปล่อย แฃหรือเรากันแน่ที่ไม่ยอมตัดใจจากเค้าาาาา สงสัยบวกกับตอนที่เค้าเข้ามาตอนที่เรากำลังเหงา ตอนที่เราไม่มีใครพอดีด้วยมั้ง เราเป็นคนขี้เหงา เราเคยกลัวว่าวันนึงถ้าเราเลิกคุยกับเค้าแล้วเราจะเหงาาา #ถ้าสมุติเค้าเข้ามาเห็นกระทู้นี้หลังจากนี้เราอาจจะไม่ได้คุยกันอีกก็ได้มั้ง....><