สวัสดีค่ะ เราอยากฟังความคิดเห็นจากคนอื่นในเรื่องของความรักที่ไม่รู้ว่าใช่รักจริงๆไหม ก่อนอื่นเลยมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตเรา เขาเข้ามาด้วยความจริงใจในการใช้คำพูดเล่าเรื่องที่ไม่ดีของเขาทุกอย่าง ไอ้เราก็ตกใจแต่รู้สึกว่าเห้ย! จริงใจดี ก็คิดสะว่าเรื่องที่ผ่านมานั้นคืออดีตสนใจแค่ปัจจุบันขอให้ดีก็พอ และเราก็คบหาดูใจกันในช่วงประมาณเดือนแรกเขาดีมาก แต่ก็มีไปเที่ยวผับเกือบทุกวันบางวันกลับมาก็เกือบเช้า แล้วเราก็ไม่ใช่สายบ่นก็เลยอาจจะเงียบนิ่งไป แต่ก็อาจจะมีพิมพ์ไปบ้างเพื่ออยากให้เขารู้ว่าเรารู้สึกยังไงว่าเพราะอะไร แล้วเราเป็นคนที่ให้ใจเพราะด้วยการที่เขาเป็นคนพูดดี รหัสฟงรหัสเฟสก็คือไม่มีโทรศัพท์ไม่เคยจับของกัน เทศกาลไม่เคยมีโมเม้นท์ดีๆ เหมือนคนอื่น เรายังเรียนไม่จบมหาลัย(ใกล้จบแล้ว)แต่ก็มีทำงานพาร์ทไทม์ ส-อา เขาทำงานเช้าตรู่ แต่เขาดีตรงที่ว่าเขากลัวว่าเราจะไม่ได้กิน เพราะเราเป็นคนกินน้อย เขาจะซับพอร์ตในเรื่องนี้ แต่สิ่งนี้คือเราไม่ได้ต้องการเลยเหมือนมันเป็นสิ่งที่ทดแทนของเขา คือเขาทำงานเช้ามากแล้วกลับมาช่วงบ่ายๆเขาก็จะไปหาเพื่อนแล้วกลับมาช่วง2 ทุ่ม ไอ้เราก็ติดเรียนหรือไม่ก็ทำงานก็กลัวเขาจะเบื่อไม่รู้จะให้เขาอยู่แต่ห้องจะห้ามไม่ให้เขาไปไหนทำไมสงสารเขา (เขาติดเพือน) ก็เลยไม่ได้บ่นจู้จี้ เพราะคิดว่ามันคือความสุขของเขา น้อยมากที่จะมีเวลาไปกินข้าวด้วยกันไปไหนด้วยกันเหมือนคนอื่น ชีวิตเราวนลูบ ตื่นเช้ามาเขาทำงาน บ่ทยไปหาเพื่อน กลับมาก็นอน เราก็น้อยใจ คือมันไม่มีเวลาแม่แต่จะนั่งคุยกัน กลับมาเขาก็นอนเลย เราก็นิสัยเสียชอบพิมพ์ไปในช่วงเวลาเขาทำงาน เหมือนเรียกร้องความรักจนมันทำให้เขาเหนื่อยและเขาอาจจะเบื่อ แต่เขาเป็นคนกะล่อนมาแต่ไหนแต่ไรตั้งแต่ที่ไม่รู้จักกัน เหมือนมี ผญ มากดรักอะไรให้ในเฟสแต่เราก็ไม่เคยไปถามอะไรเขา เหมือนความรู้สึกเขามีเรื่อง ผญ แต่เราแค่สงสัยไม่ได้หาเรื่องส่งเดช จนมาวันหนึ่งมีเพื่อนของเพื่อนทักมาบอกว่าเห็นแฟนเราเต้นคลอเคลียกับคนอื่นเห็นแล้วไม่โอเคแทนเรามาก ทีแรกเราก็ไม่เขื่อแต่มันคือความจริง แล้วก็มีปัญหากันแล้วเราก็พยายามให้อภัยแล้วเขาก็มี ผญ อีกคนอีกเราเห็นเขานอนยิ้มให้กับแชทๆหนึ่ง ก็มีปัญหาอีก ก็มีพูดถึงบ้างแต่ก็จบไป แล้วเหมือนความไว้ใจเรามันเริ่มลดๆ แต่เราก็ไม่เคยได้รับความรักความใส่ใจเรามีแฟนแต่เราเหงามาก เราไปไหนมาไหนคนเดียว เพื่อนเห็นแล้วถามทำไมมาคนเดียว หนูบอกอ่อแฟนไปหาเพื่อนเดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้วแหละ แต่ข้างในเรามันเจ็บมาก แล้วเราก็ได้แต่พิมพ์ๆไป เพราะเวลาจะคุยกันยังไม่มี เขาไม่เคยรับฟังเรื่องของเรา เหมือนเขาไม่อิน จนมาวันหนึ่งเรากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆไปซื้อน้ำแล้วนั่งลง มีแฟนของน้องคนหนึ่งทักมาว่าพี่ผมมีอะไรจะบอกแฟนพี่แอบคุยกับแฟนผม เขาก็แคปวิดีโอแชทส่งมา ซึ่งเราอ่านแล้วมันเจ็บมากๆ เขาพูดกับผู้หญิงคนนั้นแบบเรื่องกอดแล้วผู้หญิงถามว่าแฟนละ เขาตอบว่าไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน นอนกับพี่ชาย ทั้งๆที่นอนกับหนูทุกคืน หนูเสียใจมากมันเจ็บข้างในมาก เราเลยโทรไปหาเขาแล้วบอกเลิก แต่เขาก็ตามนะ เขาตามมากเลย แต่เรามีสิ่งหนึ่งที่คิดมาตลอดคือคนรักกันเขาคงไม่ทำกันแบบนี้ เราให้ใจเขามากแล้วความไว้ใจเราลด เขาง้อมากเกือบๆ 5 วัน เราก็ยังไม่ให้อภัย จนเขาเหนื่อย เขาจะไปจริง แล้วพอตอนเขาจะไปจริงๆเราเจ็บมาก จนเราให้อภัยเขาเอง แต่ก็ให้อภัยได้ไม่สุด เพราะเขาก็ยังไม่ดีขึ้น แต่เขาก็ให้รหัสเฟสรหัสโทรศัพท์ เเต่เขาก็ยังติดเพื่อนติดพี่กลับดึกกว่าเดิม เรื่องเก่าๆก็เลยพูดไม่หยุด แล้วเขาไปแอดไลน์ผู้หญิงคนหนึ่งไว้เราเห็นแต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรขนาดนั้น แต่เขาก็พยายามแหละเหมือนเอาใจใส่มากกว่าเดิม เเต่เราลืมไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยอยู่กับเราเลยสักวันหนึ่ง เหมือนเดิมกลับดึกเหมือนเดิม เราก็พิมพ์แล้วเขาเหนื่อยมากหายไปช่วงเย็นๆ แต่เราไม่ได้เอะใจอะไร พอผ่านมาสัก10 วันเราเหมือนมีอะไรดนใจทำให้เราเข้าไปดูโทรศัพท์เขาไปดูรูปที่เขาลบในไอโฟนในถังขยะ เราเห็นผู้หญิงคอแดงเช็คอินที่ รี.ส. เราอึ้งไปเลย ปล.ก่อนหน้านี้เราเห็นแชทเขาทีกหาผู้หญิงคนนี้ให้มาหาแล้วพูดว่าเราไล่หนีแล้วโดนผู้หญิงคนนี้ว่าเราไร้สาระ เเล้วเราก็เก็บเสื้อผ้าให้เขา แต่ก็เหมือนเดิมพอเขาจะไปจริงๆก็เสียใจมากๆ พยายามให้อภัยแต่เขาก็ไม่ดีขึ้น แล้วเราก็ได้พูดแต่เรื่องเดิมๆ จนถึงจุดแตกหัก เหมือนถ้าปล่อยก็ขาด เราปล่อยมือเขาเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน ทุกครั้งที่มีเรื่อง ผญ ไม่เคยซ้ำ ที่เล่ามาคือคนละคน แต่ทุกครั้งเขาตามตลอด และเราจะไปตลอด เราเลยมานั่งคิดว่าสิ่งที่เราทำมันถูกแล้วหรอทำไมเราถึงต้องมานั่งเสียใจขนาดนี้ ที่เราเลือกไปตลอดเพราะว่าเรามีสิ่งหนึ่งในใจคือคนรักกันเขาต้องไม่ทำแบบนี้ เลยสับสนว่าทำไมเราถึงไม่ให้อภัยเขาตั้งแต่แรกถ้าจะมานั่งเสียใจขนาดนี้หรือเราทำถูกแล้ว ปล.เรื่อง ผญ มีเยอะกว่านี้มากแต่ขอยกตัวอย่างเท่านี้ค่ะ เรื่องนี้ได้ปี1 แล้วค่ะแต่ยังคาใจ พิมพ์ยาวไปหน่อยก็ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ🙏🏻