คือ ผมกะว่าจะโพสท์ไปยัง facebook หรือ website ที่ตั๋วระบุไว้ แต่ website นั้น ขึ้นว่า ขายโดเมน จะโทรไปร้องเรียน หรือ ติชมผ่าน 1584 หรือ 1490 ก็เกรงว่าจะคุยกันลำบาก ก็เลยขออนุญาติคุยกันผ่าน Pantip นะครับ

ผมมีเรื่องจะเสนอแนะ ติเตียน แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับ บริษัท ศรีราชาทัวร์ จำกัด ครับ

กล่าวก่อนว่า เป็นบริษัทให้บริการด้านรถตู้ รถบัส ในการเดินทาง กทม - ชลบุรี แต่กรณีของผมนี่ที่สาขา บางแสนครับ

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 1 มิ.ย. 58 ที่ผ่านมา ผมได้ไปใช้บริการท่ารถตู้ดังกล่าว โดยที่ท่าดังกล่าว จะเปิดวินขายตั๋ว พร้อมขึ้นที่ที่ข้างห้างสรรพสินค้า แหลมทอง สาขาบางแสน จังหวัดชลบุรี โดยที่ปกติแล้ว ผมมักจะเดินทางไปที่นั่นช่วงวันเทศกาล Long weekend ทุกครั้งที่มีโอกาส เนื่องจากเพื่อนเดอะ แก๊งค์ ยังเรียนที่นั่น กรปรเพื่อนอีกคนที่ทำงานอยู่ละแวกเดียวกัน จะสะดวกมาเจอกันที่บางแสนมากกว่า และทุกครั้งที่ใช้บริการ ผมมักจะเลือกที่จะเดินทางในเที่ยยวสุดท้ายของวันทุกครั้ง (2 ทุ่ม) เพื่อมาลงสุดสายที่ ห้าง Century อนุเสาวรีย์ (จริงๆ มีไปที่อื่นด้วย คนเคยใช้บริการน่าจะทราบดี)

เข้าเรื่องจริงจัง คือ ณ วันนั้น ผมก็เข้าไปซื้อตั๋วในช่วงประมาณ 19.30 จำนวนที่นั่ง 1 ที่ แต่ พนง ขายตั๋วกลับพยายามบอกปัด หลีกเลี่ยงว่า ทำไมไม่ไปขึ้นที่หนองมน คิวรถตรงนี้หมดแล้ว ซึ่งในขณะนั้น ก็มีพี่สาวอีก 2 คน (แกลงที่บางนา) ที่หอบของมาด้วย แกก็ยืนงงๆ เนื่องจากเพิ่งมาถึง แล้วเจอคำพูดของ พนง ขายตั๋ว (ลักษณะของ พนง คนนี้ ก็เป็นผู้หญิง พูดจาเสียงดัง ท้วมๆ ผมหยิกๆ หน้าดุ ไม่รับแขก และ เจอแบบนี้ประจำทุกครั้งที่ผมมาใช้บริการ, ต่อไปนี้จะเรียกว่า นาง A) ที่พูดเหมือน blame ลูกค้าว่า จะมาทำไม รถหมดแล้ว ไม่มีคิวรถแล้ว ซึ่งขณะนั้น ก็ยังมีลูกค้าคนอื่นๆ เข้ามาเพื่อซื้อตั๋วด้วย เป็น ผู้ชายอีก 1 คน และ ผู้หญิงอีก 2 คน พนง คนเดิมนี้ก็พยายาม “ไล่” ลูกค้าว่า คิวหมดแล้ว รอขึ้นพรุ่งนี้เช้าได้มั้ย? (เช้าวันอังคารที่ 2 มิ.ย. 58) ซึ่งคงไม่มีใครอยากขึ้น เพราะต้องเตรียมตัวทำงานวันรุ่งขึ้น (ผมเดา รวมถึงตัวผมเองด้วย) ก็เจรจากันอยู่สักพัก ก็ที่ พนง อีกคนมา ดูแล้วน่าจะเป็น หัวหน้าสาขานั้น หรือ ผู้จัดการสาขา หรือ Auditor ผมไม่ทราบได้ แต่ พนง คนนี้ , (ต่อไปนี้จะเรียกว่า นาง B) ก็บอกว่า ให้ขายตั๋วซะ เพราะยังไม่ถึงเวลาปิดการให้บริการ (ณ ตอนนั้นก็ราว 19.45 ผมก็แอบใจชื้นมาหน่อย ที่ยังไม่ปล่อยลูกค้าลอยแพ) พนง ขายตั๋ว ก็ได้โทรไปหาคนขับรถ เค้าก็คุยดังๆให้ฟังว่า คนขับรถ (, ต่อไปนี้จะเรียกว่า นาย C ) ตอนนี้ “ล้างรถ” อยู่ แหลมฉบัง แล้ว นาง A ก็พยายามคุยให้ฟังดังๆว่า รอได้ก็รอ ถ้ารอไม่ได้ ก็ไปขึ้นที่อื่น กว่ารถจะมาก็ 3 ทุ่มโน่น แล้วก็ยัง Blame ลูกค้าต่อว่า “ทำไมไม่ไปขึ้นที่หนองมน ถ้าพี่ไป หนูจะได้กลับบ้านแล้ว ไม่งั้นหนูก็ต้องรอพี่อีก หนูจะไม่ขายตั๋วให้พี่ก็ได้ พรุ่งนี้หนูก็ไม่มา” ความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้ผมรู้สึกดูโง่งี่เง่ามาก มาง้อขอใช้บริการในธุรกิจที่เปิดขึ้นเพื่อการบริการ คนข้างๆ ที่มารอซื้อตั๋วก็เงียบ เหมือนพูดอะไรไม่ได้ และนาง A ก็พยายามพูดว่า “นาง B สั่งมานะ ให้ นาย C มาเดี๋ยวนี้นะ” ด้วยน้ำเสียงที่กร้าว และ เสียงดัง จากนั้น นาง A ก็ได้ส่งโทรศัพท์ให้กับ นาง B ได้คุยกับ นาย C (คนขับรถ) พยายามย้ำว่าให้มา ยังไงก็ต้องมา เพราะ ลูกค้ายังมี ยังไม่หมดเวลาขาย (ตรงนี้ ต้องขอชื่นชมที่ นาง B ยังปฏิบัติงานอย่างเคร่งครัด เรียกได้ว่า ไฟท์เพื่อผู้โดยสาร) จากนั้นก็วางสายไป พร้อมกับ นาง B ก็ได้กำชับว่า ให้ นาง A ขายตั๋วนะ

    หลังจากนั้น ทั้ง 2 คนก็คุยกันว่า มีใครอยู่ใกล้สุดบ้าง ก็พูดชื่อคนขับรถอีกคนนึง (นาย D) แต่คุยได้ซักแป๊บ เหมือนว่า นาย D ไม่ยอมมา บอกให้รันตามคิวไปสิ (อันนี้ก็เข้าใจว่า นาย D คงคิวเช้ารอบแรก วันอังคารที่ 2 มิถุนายน 58 และ ก็คงอยากพักผ่อนหลังจากวิ่งรถมา หรืออยากอยู่กับลูกเมีย หรือพ่ง เพื่อน ก็เป็นสิทธิ์ของเค้าที่จะปฏิเสธงาน แต่ก็แอบคิดนิดว่า ก็งานที่ต้องทำเปล่าวะ?) และก็เห็น นาง A กับ นาง B พยายามแก้ปัญหา และก็มีพูดกันประมาณว่า “รถฟิวเจอร์ (รังสิต) เสีย มีคันนึง ไปถ่ายผู้โดยสาร” สรุปคือ ก็ต้องรอ นาย C ที่ว่ากำลัง “ล้างรถ” อยู่ที่แหลมฉบัง และเคลมว่า จะมาถึง 3 ทุ่ม

    นาง A ก็ยินดีที่จะขายตั๋ว แต่ก็จะพูดทำนองว่า “หนูขายน่ะ ขายได้ แต่ซื้อแล้ว หนูไม่รับคืนนะ” ก็ยิ่งทำให้คนฟังรู้สึกว่า นี่กูโดนด่าอีกแล้ว ไปของ้อใช้บริการอีกแล้ว แต่ในเมื่อสถานการณ์เป็นแบบนั้น ผมก็นำหน้าและยืนยันว่า “ยังไง ผมก็ไป จะรอ” เพื่อแสดงให้เห็นจุดยืนว่า ก็ในเมื่อเรามาใช้บริการ และ ยังอยู่ภายในเวลาทำการไม่เกิน 2 ทุ่ม ยังไงซะ เราก็ต้องได้ใช้บริการสิ แล้วยิ่งเป็นงานบริการด้านการเดินทาง ในช่วงวันหยุดเทศกาลแล้ว ก็ควรจะจัดสรรคิวรถ เพื่อตระเตรียมรองรับการใช้บริการของลูกค้า และ วันหยุดยาวแบบนี้ คงไม่ใช่วันหยุดยาวครั้งแรกของคิวรถตู้ที่นี่แน่ๆ

    พอตอนจ่ายเงิน (ราคา 110 บาท) แกก็บอกว่า ไม่มีทอน ให้เตรียมเงินให้พอดี คือผมก็ไม่รู้ว่า แกตั้งใจปิดล็อคตู้เงินสด หรืออะไรก็ตาม แต่การแสดงพฤติกรรมแบบนี้ ก็เหมือนกัน “เล่นแง่” ซึ่งขณะนั้น ผมมีเงินในกระเป๋าอยู่ 1,000 เป็น แบงก์ 500 สองใบ โชคดีที่เพื่อนผมยังนั่งรอเป็นเพื่อน ก็เลยไปหยิบของมันมา 100 กับค้นเศษตังค์ในกระเป๋า อีก 10 บาท เพื่อไปจ่าย นาง A พนง ขายตั๋ว (จริงๆ พฤติกรรมการชำระเงินพอดี ผมพอเข้าใจ เพราะเจอมาหลายวินอยู่ แต่ลักษณะนี้ ผมมีความรู้สึกเหมือนกับเล่นแง่มากกว่า) พอทุกคนซื้อ ก็พยายาม blame ต่อว่า ถ้าไปขึ้นที่หนองมน ป่านนี้ก็ได้ขึ้นรถไปไหนแล้ว เบ็ดเสร็จ ออกตั๋วให้ราวๆ 2 ทุ่ม แต่พอผมจ่ายเงิน ผมก็ออกมานั่งคุยกับเพื่อนข้างนอก พร้อมเล่าให้เพื่อนฟัง และพยายามทำท่าทางให้ พนง ขายตั๋วคนนี้เห็นว่า “ผมไม่พอใจ”

    ระหว่างที่รออยู่นั้น นาง B ที่เป็น branch manager ก็พยายามโทรตามคนขับรถ นาย C และก็บ่นพลางไปว่า ไม่ยอมรับโทรศัพท์ (อาจจะขับรถอยู่ หรือ รำคาญการติดตามจากนาง B)แต่ก็พยายามเดินมาบอกกับผมว่า “รอหน่อยนะคะ ป้ากำลังตามให้อยู่” (คือ นาง B แกเรียกตัวเองแทนว่า ป้า) ผมก็ได้แต่ครับๆ ก็ยิ้มไป เพราะก็ยังรู้สึกอุ่นใจที่ว่า ยังมี พนง อีกคน ที่ยังพร้อมให้บริการอยู่

    ก็รอจนกระทั่งเกือบ 3 ทุ่ม ป้า B แกก็เดินมาฉีกหางตั๋ว พร้อมบอกว่า “รถจะถึงแล้ว” แต่ผู้โดยสาร หายไป 2 คน ถึงตรงนี้ ผมไม่แน่ใจว่า สองคนนั้น (เป็นน้องผู้หญิง 2 คน ที่มาทีหลัง) ได้ซื้อตั๋วไว้หรือเปล่า ก็ดูเค้ากระวนกระวายว่า ถ้ารถมา จะได้ออกกันเลย ผมก็เลยอาสาไปตาม น้องผู้หญิงทั้งสองคนนั้นที่บริเวณหน้าห้างแหลมทอง (เพราะมีตลาดนัดเล็กๆอยู่) แต่ก็ไม่เจอ พร้อมกลับมา ก็รถตู้มาถึงแล้ว ผู้โดยสารอื่นๆก็ขึ้นไปหมดแล้ว (จาก 7 คน เหลือ 5 คน รวมตัวผม)

    ปกติแล้ว ผมชอบเลือกที่จะนั่งข้างหน้า ข้างคนขับ เพราะ ผมตัวอ้วน นั่งเดี่ยวสบายกว่า แล้วนั่งทีไร คนขับรถก็ชอบชวนคุย ก็ดีซะอีก จะได้ช่วยดูทาง ช่วยเตือน (ก็มีบ้างที่ คนขับ ขับแล้วไม่ได้ดูข้างหน้าตลอด ผมต้องเตือน เบรก ไฟเขียวแล้ว เป็นต้น ไม่ใช่วินนี้ แต่วินอื่นๆ ผมไม่ขอกล่าวถึง) แต่ครั้งนี้ไม่กล้านั่ง และเดาว่า Fast and Furious แน่นอน บางแสน – กทม.

    เมื่อขึ้นมา ก้นั่งรอสักแป๊บ ปรากฏว่า น้องผู้หญิงสองคนนั้นก็ไม่มา แถมประเป๋าไม่อยู่ ก็เดาว่า น้องๆคงนั่งรถสองแถวหรือมอเตอร์ไซค์ไปหนองมนแล้วมั้ง (พี่วินบางแสนนี้ นักบิดทุกคัน ไม่รู้จะเอาจุดคุ้มค่าเครื่อง ค่าน้ำมันที่ไหน??) คนขับก็เลยออกรถ

    ระหว่างทาง คนขับก็คุยโทรศัพท์ตลอดทาง ก็แน่นอน พูดให้ผู้โดยสารได้ยินด้วย (ก็แหงล่ะ ผู้โดยสารนั่งเงียบกันหมด) ทำนองที่ว่า “สมพรปาก ผมก็ต้องกลับมาจนได้ ทีแรกก็แวะมาถามแล้วว่า รถพอมั้ย ไม่งั้นจะกลับแหลมฉบังแล้ว เค้าก็บอกว่า หมดคิวแล้ว (เค้าในที่นี่ เดาว่า นาง A พนงขายตั๋ว) ผมก็กลับ แล้วนี่อะไร ให้ผมตีรถมา คุ้มค่ารถหรือเปล่าไม่รู้ เห็นแกให้ค่าทางด่วนมา (กับบิลอะไรซักอย่าง) แล้วผมก็ขึ้นมาเลย ออกรถเลย ก็บอกแล้ว ถ้าตอนนี้ผู้โดยสารไปขึ้นรถที่หนองมนตั้งแต่ 2 ทุ่ม ป่านนี้ถึงบางนาไปแล้ว (ตอนนั้น 3 ทุ่มนิดๆ)” ลักษณะดังกล่าว ก็ทำนอง Blame ผู้โดยสารอีกเช่นเคย (แต่ก็รู้สึกว่า แกไม่ได้อะไรมาก เพราะก็รับรู้ได้ว่า แกก็แวะถามแล้ว ก่อนกลับแหลมฉบัง ก็น่าเห็นใจครับ เรียนตามตรง)

    ขับไปได้เกือบ 10 นาที ก็แวะจอดข้างทาง พร้อมนับผู้โดยสาร (ผมนั่งในส่วนรองแถวสุดท้าย) แกก็ถามว่า “ข้างหลังมีผู้โดยสารมั้ยครับ” ผมก็ตอบ “ไม่มีครับ” ก็ฟังแกคุยโทรศัพท์ต่อ ก็พบว่า มีผู้โดยสารตกรถ 2 คน (ก็เดาว่า น่าจะเป็นน้องผู้หญิง 2 คนนั้น แต่ไม่ทราบว่า น้องไปเดินตลาดนัดจนเพลิน หรือ ไปท่ารถหนองมน แต่กลับไม่มีรถหรือเปล่า อันนี้ไม่ทราบครับ) จริงๆมีเรื่องต่ออีกนิด แต่ผมว่า มันไม่ใช่สาระสำคัญแล้ว และคืนนั้น ก็ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ

สรุปประเด็นที่สำคัญ
1.    ที่ท่ารถตู้ตรงห้างสรรพสินค้าแหลมทอง สาขาบางแสน มีพนักงานที่ไม่มีความเป็นมืออาชีพในการให้บริการ (ถ้าเอาประเด็นการพบเจอลูกค้า อาจจะเจอลูกค้าขาเหวี่ยง ก็ว่ากันไป แต่หน้างานก็น่าจะบริการให้ดี ไปด่าลับหลังเอาก็ได้) มีการกล่าวโทษ (blame) ลูกค้าที่มาใช้บริการรถตู้ ณ ขณะนั้นที่ยังไม่หมดเวลา (2 ทุ่ม) ตามข้อมูลการให้บริการของสาขานี้

2.    การวางแผนคิวรถ จัดสรรคิวรถ เพื่อรองรับการเดินทาง ยิ่งในช่วง long weekend แล้วด้วยนั้น ปริมาณคนเดินทางจะเยอะกว่าปกติ ดังนั้น พนักงานที่สมัครใจมาทำงานดังกล่าวแล้ว ก็ควรจะจัดสรรให้ดี แม้ว่าถ้ามองในเรื่องของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่หน้าที่ และ สัมมาอาชีพ ก็ต้องพึงปฏิบัติให้เต็มที่ (นายจ้างก็ควรมีรางวัลให้ลูกจ้างที่ทำงานในส่วนนี้ให้ด้วย ให้สมกับที่พนักงานเหล่านั้น เสียสละเวลามา)

3.    ผมขออนุมานว่า คงมีลูกค้าเคยเจอลักษณะแบบนี้มาบ้าง หรือ เหตุการณ์ที่ใกล้เคียงกันในด้านการบริการ เนื่องจาก บางแสนเอง เป็นเมืองท่องเที่ยวเมืองหนึ่งของจังหวัดชลบุรี มีมหาวิทยาลัยบูรพา รวมทั้งผู้ที่มาประกอบอาชีพในเมืองท่องเที่ยวที่เยอะพอสมควร การเดินทางเป็นเรื่องจำเป็น และแม้จะมีจุดให้บริการ เช่น ห้างแหลมทองบางแสน, วินรถตู้ข้าง ม. บูรพา, วินรถที่หนองมน ฉะนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องการ บุคลากรที่มีใจรักงานบริการ มีบุคลากรที่สามารถจัดสรรคิวรถ และแก้ปัญหาจากหนักให้เป็นเบาได้ (เดาว่า อาจมีรถสำรองที่พอดี แต่มีเหตุให้ต้องไปแก้ปัญหาเฉพาะหน้า กระนั้น ผมก็คิดว่า มันพอดีไป หากไม่มีเหตุการณ์ ก็จะไม่เกิดเรื่องที่ผมเขียนมา)

4.    ผมยินดีที่จะให้ข้อมูลเพิ่มเติม หรือ เสนอแนะข้อแนะนำ หากว่าทางผู้รับผิดชอบ หน่วยงานรับเรื่องร้องเรียน ผู้บริหาร ผู้ให้บริการ ต้องการให้ร่วมแสดงความคิดเห็น เพื่อปรับปรุงการให้บริการโดยรวมให้ดีขึ้น ผมก็ยินดีครับ

และผมเชื่อว่า หากมีผู้เคยใช้บริการท่านอื่นผ่านมาเห็นกระทู้นี้ และ เสียเวลานั่งอ่าน ก็คงเข้าใจ และช่วยกันเสนอความคิดเห็นครับ

ขอบคุณครับ