กลับมาพบกับเรื่องเจ้าสาวแห่งทางสายไหมกันอีกเดือนนะครับ
งวดนี้ลงช้าไปเกือบปลายเดือนพอดีเลยแฮะ เพราะช่วงกลางเดือนที่ผ่านมาผมโดนงานรุมเละเทะจนกระดิกตัวแทบไม่ออกเลย (ทำได้แต่พวกรายสัปดาห์ที่ตามเรื่อยๆ เท่านั้น) เพิ่งจะได้ฤกษ์กลับมาเขียนก็วันนี้เอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
โดยหลังจากแพนกล้องไปทางท่านพี่อาเซลกับผองเพื่อนและเผ่าเฮอร์กัลที่เหลือรอดในตอนก่อนแล้ว เนื้อเรื่องก็ย้ายกลับมาทางฝั่งปาริญาอีกครั้ง
โดยพูดถึงความลำบากที่หนักหนาที่สุดในการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของปาริญา นั่นคือ...การปักผ้าสำหรับเป็นสินเจ้าสาว
ซึ่งผ้าปักสำหรับเป็นสินเจ้าสาวนี้คือบรรดางานฝีมือผ้าปักที่เจ้าสาวแต่ละคนต้องนำติดตัวไปยังบ้านเจ้าบ่าวเมื่อออกเรือนไป โดยงานฝีมือผ้าปักนี้ถือเป็นส่วนสำคัญที่สุดในงานแต่งงาน เพราะจะมีการนำผ้าปักเหล่านี้มาตั้งโชว์ให้แขกเหรื่อได้เห็นระหว่างพิธีแต่งงานด้วยเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสามารถของเจ้าสาว ดังนั้นเจ้าสาวแต่ละคนจำเป็นต้องใช้ผ้าปักสินเจ้าสาวนี้เป็นจำนวนมาก ชนิดที่ว่าต้องใช้เวลาเป็นแรมปีเลยทีเดียวกว่าจะทำเสร็จ
และนี่เองคือปัญหาใหญ่สุดสำหรับปาริญาในการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว เนื่องจากบ้านของปาริญายังมาพังเละเทะเนื่องจากโดนปืนใหญ่ของเผ่าบาดันยิงใส่เมื่อครั้งเผ่าบาดันกับเผ่าเฮอร์กัลรวมกำลังมาตีเมือง ทำให้อุปกรณ์สำหรับเตรียมงานแต่งรวมทั้งผ้าปักที่สู้อดทนทำมาหลายปีไหม้ไฟหมดสิ้น เหลือรอดมาแค่ไม่กี่ผืนเท่านั้น อะไรไม่ร้ายเท่าปาริญานั้นไม่เก่งเรื่องการปักผ้าเอาเสียเลย (ผ้าปักส่วนใหญ่ยังปักเสร็จด้วยความช่วยเหลือจากแม่อีกต่างหาก) ด้วยเหตุนี้ปาริญาจึงต้องมานั่งปักผ้าใหม่ตั้งแต่ต้น ทั้งๆ ที่ไม่เก่งเรื่องปักผ้าด้วยประการฉะนี้แล
และน่ากลัวกว่านั้นก็คือ ปาริญาต้องปักผ้าเป็นจำนวนถึง 40 ชิ้น ใช้ผ้ารวมกันกว่า 100 ผืน ซึ่งไม่ใช่จำนวนที่คนปักผ้าไม่เก่งอย่างปาริญาจะทำเสร็จได้ง่ายๆ เลย (ขนาดคนทำเป็น อย่างเบาะๆ ก็ต้องใช้เวลาถึง 3 หรือ 4 ปีกว่าจะเสร็จหมด ต่อให้เร่งปั่นก็เถอะ) งานนี้ปาริญาเลยต้องมานั่งกังวลโน่นนี่สารพัด กลัวว่าไอ้หนุ่มคู่หมายจะไม่รอบ้าง กลัวว่าเกิดไอ้หนุ่มคู่หมายไม่รอขึ้นมา ตัวเองจะขึ้นคานหาเจ้าบ่าวคนใหม่ไม่ได้เพราะอายุมากขึ้นบ้าง อามีร่าต้องค่อยๆ พูดค่อยๆ ปลอบ ถึงค่อยใจเย็นลงบ้าง
พออารมณ์เย็นลงแล้ว อามีร่าก็หันไปดูๆ กองวัตถุดิบที่ปาริญาจะเอามาใช้ปักผ้าอยู่พักหนึ่งก็ถามขึ้นมาว่าไม่มีหนังเหรอ ทำเอาทุกคนงงเต็กว่าหนังสัตว์เอามาใช้ทำผ้าปักได้ด้วยเหรอ อามีร่าก็บอกว่าได้สิ อย่างเอามาใช้ทำพวกที่ใส่ของ เช่น กระเป๋าเก็บหวี อะไรเทือกนั้น พวกผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ส่ายหน้าบอกว่าแถวนี้ไม่มีใครเอาหนังมาทำงานผ้าปักกันหรอก
กระเป๋าใส่ของทำจากหนังปักลายผ้าของอามีร่า
คุยไปคุยมา อามีร่าเลยเอาที่พวกกระเป๋าผ้าปักทำจากหนังของตัวเองมาให้พวกผู้หญิงในบ้านดูกัน ปาริญาเห็นดังนั้นก็เลยได้แรงบันดาลใจขึ้นมาบ้าง โดยตั้งใจว่าจะเริ่มลองทำของเล็กๆ ง่ายๆ อย่างกระเป๋าเก็บหวีก่อน โดยระหว่างที่ปักผ้าอยู่นั้น อามีร่าก็แวะเข้ามาคุยด้วยเป็นระยะๆ
ระหว่างที่คุยกันเรื่องจะปักลายอะไรให้กระเป๋าเก็บหวีนั้นเอง อยู่ๆ แม่ใหญ่ของบ้านไอฮานก็โผล่พรวดมาจากไหนไม่รู้ เดินไปหยิบเอากระเป๋าผ้าปักลายวิจิตรในหีบของอามีร่าใบหนึ่งมายื่นให้ปาริญาแล้วบอกว่าลองปักลายนี้ดูสิ ปาริญาเห็นความซับซ้อนของลายเข้าก็โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวันบอกว่าลายยากขนาดนี้ทำไม่ไหวหรอก เลยโดนแม่ใหญ่สอนเข้าให้ว่าเจอเรื่องยากเข้าหน่อยก็ท้อซะแล้วแบบนี้ทำอะไรก็ไม่สำเร็จหรอกนะ และบอกว่าตัวเองเชื่อว่าลายระดับนี้ปาริญาน่าจะปักได้แน่ ก็เลยเลือกมา ปาริญาเลยจำใจต้องรับลายนั้นมาปักแต่โดยดี
โดยระหว่างเริ่มทำงาน ตัวขี้เกียจในหัวก็โผล่มาล่อลวงให้เลิกแล้วไปปักลายง่ายๆ ซะเป็นระยะๆ แต่ด้วยแรงไซโคฯ ของแม่ใหญ่ที่โผล่มาเป็นระยะๆ กำลังใจจากอามีร่า บวกกับพลังจิ้นส่วนตัวของปาริญายามนึกภาพเจ้าบ่าวชมตัวเองที่ปักผ้าเก่ง ทำให้ปาริญาทู่ซี้ปักต่อจนได้
พลังจิ้นของปาริญายามนึกถึงหน้าไอ้หนุ่ม เห็นภาพแล้วแอบจี้นิดๆ แฮะ
ฝีเข็มของปาริญาขณะลงเข็มปักผ้า วาดออกมาได้ละเมียดจริงๆ
และนี่คือกระเป๋าเก็บหวีที่ปาริญาปักออกมาจนเสร็จสมบูรณ์ได้ในตอนนี้ ลายสวยไม่เบาเลยแฮะ
ซึ่งพอเอากระเป๋าที่ปักเสร็จไปให้แม่ใหญ่ดู แม่ใหญ่ก็ถึงกับชมเปาะไม่ขาดปากว่าทำออกมาได้สวยจริงๆ
แต่ถึงแม้จะได้รับคำชมจากแม่ใหญ๋ของบ้าน ปาริญาก็ยังออกอาการจ๋อยหู่พอนึกได้ว่ามีผ้าต้องปักเหลืออยู่อีกเป็นภูเขาเลากา แม่ใหญ่ก็ให้กำลังใจว่าของแบบนี้ยากแค่ตอนปักชิ้นแรกเท่านั้นแหละ พอเริ่มชิ้นที่สองที่สามก็จะเริ่มชินมือจนปักได้ชิลๆ ไปเอง
และคำสอนของแม่ใหญ่นั้นก็ทำให้ปาริญามีกำลังใจจะทำผ้าปักสินเจ้าสาวต่อให้เสร็จ เพื่อวันแต่งงานที่จะมาถึงในอนาคต (อันไม่ค่อยจะใกล้) ในที่สุด
- จบตอน 47 -
เนื้อเรื่องตอนนี้ไม่มีอะไรเท่าไหร่แฮะ นอกจากเรื่องความทรมานทรกรรมในการทำงานผ้าปักของปาริญาในตอนนี้
แอบชอบช่วงท้ายๆ นิดหน่อยแฮะ ตรงที่แม่ใหญ่บอกว่าทำเสร็จชิ้นแรกแล้วชิ้นต่อๆ มาจะค่อยๆ ทำได้ดีขึ้นเองนั่น
อนึ่ง สำหรับใครที่ยังคิดถึงคู่คาร์ลุคกับอามีร่า เรามีฉากหวานปนขำเล็กๆ ให้ท่านเห็นในตอนนี้เล็กน้อย
เป็นฉากอามีร่าถักแผงคอม้าของคาร์ลุคเป็นเปียอุยกูร์แบบเดียวกับปาริญาครับ ดูแล้วแอบน่ารักไปอีกแบบจริงๆ
SPOILER!!! เจ้าสาวแห่งทางสายไหม ตอนที่ 47 - กระเป๋าเก็บหวี
งวดนี้ลงช้าไปเกือบปลายเดือนพอดีเลยแฮะ เพราะช่วงกลางเดือนที่ผ่านมาผมโดนงานรุมเละเทะจนกระดิกตัวแทบไม่ออกเลย (ทำได้แต่พวกรายสัปดาห์ที่ตามเรื่อยๆ เท่านั้น) เพิ่งจะได้ฤกษ์กลับมาเขียนก็วันนี้เอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
โดยหลังจากแพนกล้องไปทางท่านพี่อาเซลกับผองเพื่อนและเผ่าเฮอร์กัลที่เหลือรอดในตอนก่อนแล้ว เนื้อเรื่องก็ย้ายกลับมาทางฝั่งปาริญาอีกครั้ง
โดยพูดถึงความลำบากที่หนักหนาที่สุดในการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของปาริญา นั่นคือ...การปักผ้าสำหรับเป็นสินเจ้าสาว
ซึ่งผ้าปักสำหรับเป็นสินเจ้าสาวนี้คือบรรดางานฝีมือผ้าปักที่เจ้าสาวแต่ละคนต้องนำติดตัวไปยังบ้านเจ้าบ่าวเมื่อออกเรือนไป โดยงานฝีมือผ้าปักนี้ถือเป็นส่วนสำคัญที่สุดในงานแต่งงาน เพราะจะมีการนำผ้าปักเหล่านี้มาตั้งโชว์ให้แขกเหรื่อได้เห็นระหว่างพิธีแต่งงานด้วยเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสามารถของเจ้าสาว ดังนั้นเจ้าสาวแต่ละคนจำเป็นต้องใช้ผ้าปักสินเจ้าสาวนี้เป็นจำนวนมาก ชนิดที่ว่าต้องใช้เวลาเป็นแรมปีเลยทีเดียวกว่าจะทำเสร็จ
และนี่เองคือปัญหาใหญ่สุดสำหรับปาริญาในการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว เนื่องจากบ้านของปาริญายังมาพังเละเทะเนื่องจากโดนปืนใหญ่ของเผ่าบาดันยิงใส่เมื่อครั้งเผ่าบาดันกับเผ่าเฮอร์กัลรวมกำลังมาตีเมือง ทำให้อุปกรณ์สำหรับเตรียมงานแต่งรวมทั้งผ้าปักที่สู้อดทนทำมาหลายปีไหม้ไฟหมดสิ้น เหลือรอดมาแค่ไม่กี่ผืนเท่านั้น อะไรไม่ร้ายเท่าปาริญานั้นไม่เก่งเรื่องการปักผ้าเอาเสียเลย (ผ้าปักส่วนใหญ่ยังปักเสร็จด้วยความช่วยเหลือจากแม่อีกต่างหาก) ด้วยเหตุนี้ปาริญาจึงต้องมานั่งปักผ้าใหม่ตั้งแต่ต้น ทั้งๆ ที่ไม่เก่งเรื่องปักผ้าด้วยประการฉะนี้แล
และน่ากลัวกว่านั้นก็คือ ปาริญาต้องปักผ้าเป็นจำนวนถึง 40 ชิ้น ใช้ผ้ารวมกันกว่า 100 ผืน ซึ่งไม่ใช่จำนวนที่คนปักผ้าไม่เก่งอย่างปาริญาจะทำเสร็จได้ง่ายๆ เลย (ขนาดคนทำเป็น อย่างเบาะๆ ก็ต้องใช้เวลาถึง 3 หรือ 4 ปีกว่าจะเสร็จหมด ต่อให้เร่งปั่นก็เถอะ) งานนี้ปาริญาเลยต้องมานั่งกังวลโน่นนี่สารพัด กลัวว่าไอ้หนุ่มคู่หมายจะไม่รอบ้าง กลัวว่าเกิดไอ้หนุ่มคู่หมายไม่รอขึ้นมา ตัวเองจะขึ้นคานหาเจ้าบ่าวคนใหม่ไม่ได้เพราะอายุมากขึ้นบ้าง อามีร่าต้องค่อยๆ พูดค่อยๆ ปลอบ ถึงค่อยใจเย็นลงบ้าง
พออารมณ์เย็นลงแล้ว อามีร่าก็หันไปดูๆ กองวัตถุดิบที่ปาริญาจะเอามาใช้ปักผ้าอยู่พักหนึ่งก็ถามขึ้นมาว่าไม่มีหนังเหรอ ทำเอาทุกคนงงเต็กว่าหนังสัตว์เอามาใช้ทำผ้าปักได้ด้วยเหรอ อามีร่าก็บอกว่าได้สิ อย่างเอามาใช้ทำพวกที่ใส่ของ เช่น กระเป๋าเก็บหวี อะไรเทือกนั้น พวกผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ส่ายหน้าบอกว่าแถวนี้ไม่มีใครเอาหนังมาทำงานผ้าปักกันหรอก
กระเป๋าใส่ของทำจากหนังปักลายผ้าของอามีร่า
คุยไปคุยมา อามีร่าเลยเอาที่พวกกระเป๋าผ้าปักทำจากหนังของตัวเองมาให้พวกผู้หญิงในบ้านดูกัน ปาริญาเห็นดังนั้นก็เลยได้แรงบันดาลใจขึ้นมาบ้าง โดยตั้งใจว่าจะเริ่มลองทำของเล็กๆ ง่ายๆ อย่างกระเป๋าเก็บหวีก่อน โดยระหว่างที่ปักผ้าอยู่นั้น อามีร่าก็แวะเข้ามาคุยด้วยเป็นระยะๆ
ระหว่างที่คุยกันเรื่องจะปักลายอะไรให้กระเป๋าเก็บหวีนั้นเอง อยู่ๆ แม่ใหญ่ของบ้านไอฮานก็โผล่พรวดมาจากไหนไม่รู้ เดินไปหยิบเอากระเป๋าผ้าปักลายวิจิตรในหีบของอามีร่าใบหนึ่งมายื่นให้ปาริญาแล้วบอกว่าลองปักลายนี้ดูสิ ปาริญาเห็นความซับซ้อนของลายเข้าก็โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวันบอกว่าลายยากขนาดนี้ทำไม่ไหวหรอก เลยโดนแม่ใหญ่สอนเข้าให้ว่าเจอเรื่องยากเข้าหน่อยก็ท้อซะแล้วแบบนี้ทำอะไรก็ไม่สำเร็จหรอกนะ และบอกว่าตัวเองเชื่อว่าลายระดับนี้ปาริญาน่าจะปักได้แน่ ก็เลยเลือกมา ปาริญาเลยจำใจต้องรับลายนั้นมาปักแต่โดยดี
โดยระหว่างเริ่มทำงาน ตัวขี้เกียจในหัวก็โผล่มาล่อลวงให้เลิกแล้วไปปักลายง่ายๆ ซะเป็นระยะๆ แต่ด้วยแรงไซโคฯ ของแม่ใหญ่ที่โผล่มาเป็นระยะๆ กำลังใจจากอามีร่า บวกกับพลังจิ้นส่วนตัวของปาริญายามนึกภาพเจ้าบ่าวชมตัวเองที่ปักผ้าเก่ง ทำให้ปาริญาทู่ซี้ปักต่อจนได้
พลังจิ้นของปาริญายามนึกถึงหน้าไอ้หนุ่ม เห็นภาพแล้วแอบจี้นิดๆ แฮะ
ฝีเข็มของปาริญาขณะลงเข็มปักผ้า วาดออกมาได้ละเมียดจริงๆ
และนี่คือกระเป๋าเก็บหวีที่ปาริญาปักออกมาจนเสร็จสมบูรณ์ได้ในตอนนี้ ลายสวยไม่เบาเลยแฮะ
ซึ่งพอเอากระเป๋าที่ปักเสร็จไปให้แม่ใหญ่ดู แม่ใหญ่ก็ถึงกับชมเปาะไม่ขาดปากว่าทำออกมาได้สวยจริงๆ
แต่ถึงแม้จะได้รับคำชมจากแม่ใหญ๋ของบ้าน ปาริญาก็ยังออกอาการจ๋อยหู่พอนึกได้ว่ามีผ้าต้องปักเหลืออยู่อีกเป็นภูเขาเลากา แม่ใหญ่ก็ให้กำลังใจว่าของแบบนี้ยากแค่ตอนปักชิ้นแรกเท่านั้นแหละ พอเริ่มชิ้นที่สองที่สามก็จะเริ่มชินมือจนปักได้ชิลๆ ไปเอง
และคำสอนของแม่ใหญ่นั้นก็ทำให้ปาริญามีกำลังใจจะทำผ้าปักสินเจ้าสาวต่อให้เสร็จ เพื่อวันแต่งงานที่จะมาถึงในอนาคต (อันไม่ค่อยจะใกล้) ในที่สุด
- จบตอน 47 -
เนื้อเรื่องตอนนี้ไม่มีอะไรเท่าไหร่แฮะ นอกจากเรื่องความทรมานทรกรรมในการทำงานผ้าปักของปาริญาในตอนนี้
แอบชอบช่วงท้ายๆ นิดหน่อยแฮะ ตรงที่แม่ใหญ่บอกว่าทำเสร็จชิ้นแรกแล้วชิ้นต่อๆ มาจะค่อยๆ ทำได้ดีขึ้นเองนั่น
อนึ่ง สำหรับใครที่ยังคิดถึงคู่คาร์ลุคกับอามีร่า เรามีฉากหวานปนขำเล็กๆ ให้ท่านเห็นในตอนนี้เล็กน้อย
เป็นฉากอามีร่าถักแผงคอม้าของคาร์ลุคเป็นเปียอุยกูร์แบบเดียวกับปาริญาครับ ดูแล้วแอบน่ารักไปอีกแบบจริงๆ