กลับมาพบกับเรื่องเจ้าสาวแห่งทางสายไหมกันอีกเดือนนะครับ

ช่วงนี้เริ่มกลับมายุ่งอีกแล้ว เพราะงั้นไม่รู้ว่าจะเขียนได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า แต่ไหนๆ เป็นของตัวละครที่ผมอยากเห็นตอนใส่ชุดเจ้าสาวเป็นอันดับสองของเรื่องทั้งที ไม่เขียนถึงก็คงไม่ได้จริงๆ แฮะ

ว่าแล้วก็ไปชมกันเลยครับ





ภาพเปิดตอนนี้ ครอบครัวคาร์ลุคกับครอบครัวของปาริญานั่งล้อมวงกินข้าวกัน






โดยเนื้อเรื่องของตอนใหม่นี้เป็นเรื่องของ "เจ้าสาวลำดับที่ 5" ตามที่อ.โมริเผยโพยมาตั้งแต่คำโปรยปิดตอนที่แล้ว

ซึ่งก็คือน้องปาริญาคนนี้




เปิดตอนมาต่อจากตอน 35 ที่เมืองของพวกคาร์ลุคโดนกองกำลังผสมเผ่าเฮอร์กัลกับเผ่าบาดันโจมตี ผลจากการโจมตีครั้งนั้นทำให้บ้านของปาริญาโดนปืนใหญ่จนเสียหายทั้งหลัง ปาริญากับครอบครัวจึงต้องระเห็จออกจากบ้านมาอาศัยบ้านคาร์ลุคกับอามีร่าอยู่เป็นการชั่วคราว ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี

ทว่าแม้ปัญหาเรื่องที่อยู่กับอาหารการกินจะหมดไป แต่ก็ยังมีปัญหาใหญ่อีกเรื่องหนึ่ง นั่นคือเรื่องงานแต่งงานของปาริญานั่นเอง เนื่องจากข้าวของในบ้านปาริญาโดนระเบิดไปพร้อมกับบ้านจนเละเกือบหมด รวมทั้งข้าวของสำหรับทำพิธีส่งตัวเจ้าสาวที่เตรียมไว้ด้วย ดังนั้นปาริญากับครอบครัวจึงต้องมานั่งจัดเตรียมข้าวของกันใหม่ตั้งแต่ต้น

มิหนำซ้ำผลจากการสู้รบทำให้เมืองทั้งเมืองได้รับความเสียหายจำเป็นต้องซ่อมแซมโดยด่วน การจัดงานแต่งงานซึ่งเป็นงานรื่นเริงในภาวะเช่นนี้จึงถือว่าไม่เหมาะสม พ่อของปาริญาจึงตัดสินใจยืดเวลาแต่งงานของปาริญาออกไป จนกว่าจะเตรียมข้าวของสำหรับส่งตัวเจ้าสาวเสร็จ และเมืองทั้งเมืองได้รับการบูรณะจนกลับเป็นเหมือนเดิม

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้ปาริญาจิตตกขนาดหนัก ถึงขนาดมานั่งปรับทุกข์กับอามีร่าว่าชะตาตัวเองคงไม่มีวันได้เป็นเจ้าสาวไปตลอดชาติแล้วมั้ง (แถมจินตนาการเลยเถิดไปว่าต่อให้แคล้วคลาดได้จัดงานแต่งจริงก็คงเกิดเรื่องบ้าบออะไรสารพัดจนไม่ได้แต่งอีกนั่นแหละ) อามีร่าต้องค่อยๆ ปลอบว่าอย่าเพิ่งคิดอะไรเลยเถิดสิ แล้วเสนอว่าหาใครที่เก่งๆ และพอมีเวลาว่างมาช่วยเรื่องปักผ้าสำหรับเป็นสินเจ้าสาวด้วยดีกว่า


สภาพปาริญาขณะจิตตกเรื่องการแต่งงานจนเผลอคิดโน่นนี่เลยเถิด




มองไปมองมาเห็นทีเลเก้หลานคาร์ลุคนั่งปักผ้าอยู่ ก็เลยชวนกันมาช่วยปักผ้าให้ปาริญา แต่อย่างที่รู้กันว่าปาริญานั้นปักผ้าได้ห่วยแตกสุดๆ ลงเอยปักเท่าไหร่ก็ไปไม่รอดซักที


สีหน้าปาริญาขณะนั่งปักผ้า เห็นแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาเลยที่ดันคิดว่าน่ารักดี




ระหว่างนั้นก็มีตัดไปทางพ่อแม่คาร์ลุคกับพ่อแม่ปาริญามานั่งคุยกันเล็กน้อย โดยแม่ของปาริญาเล่าให้ฟังว่าบ้านตัวเองนั้นทำอาชีพปั้นเครื่องปั้นดินเผาขายมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นปาริญาจึงคลุกคลีอยู่กับดินเหนียวกับเตาเผามาแต่เล็ก เลยพาลสนใจแต่เรื่องงานปั้นไม่สนใจงานเย็บปักถักร้อยไป (มีบอกใบ้นิดนึงด้วยว่าที่ปาริญาทำขนมปังเก่งก็เพราะคลุกคลีกับงานปั้นมาแต่เด็กนั่นเอง...เนื่องจากโดขนมปังกับดินเหนียวมีส่วนคล้ายกัน)


ปาริญาตอนเด็ก




ตัดไปหาปาริญา ท้ายที่สุดเมื่อไม่รู้จะทำยังไง พวกปาริญาเลยต้องไปขอความช่วยเหลือจากแม่ใหญ่ของบ้านอย่างคุณย่าของคาร์ลุค ย่าของคาร์ลุคมาดูผ้าปักฝีมือไก่เขี่ยของปาริญาปุ๊บก็วิจารณ์โน่นนี่เป็นชุดๆ ทำเอาปาริญาถึงกับก้มหัวงุดด้วยความอาย ย่าคาร์ลุคเห็นปาริญาจิตตกแบบนั้นก็สอนว่า งานแบบนี้น่ะขืนทำแบบไม่เต็มใจก็ไม่มีทางได้งานดีๆ ออกมาหรอก ปาริญาแต่งงานไปเมื่อไหร่ก็ต้องรับหน้าที่ดูแลเรื่องเครื่องนุ่งห่มของคนในครอบครัว ดังนั้นจึงต้องทำโดยคิดว่าผ้าผืนนี้คือของที่ลูกที่จะเกิดมาในอนาคตต้องสวมใส่

คำสอนของท่านย่าทำเอาปาริญาถึงกับหน้าแดงอายม้วน เพราะไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลย ท่านย่าจึงบอกเคล็ดใหม่ว่า ถ้ายังนึกภาพลูกที่จะเกิดมาไม่ออก ก็ลองคิดถึงคนใกล้ตัวที่สนิทซักคนดูสิ แล้วจะทำออกมาได้ดีเอง

ได้ท่านย่าบอกเคล็ดให้แบบนั้น ปาริญาก็เลยลองเอามาใช้ดู แต่นึกเท่าไหร่ก็มีแต่ภาพดูไม่จืดไม่น่าจดจำผุดขึ้นมาในสมองทั้งนั้น


ตัวอย่างภาพความทรงจำถึงคนใกล้ตัวในสมองปาริญา...ไม่โดนด่าโดนจิกจนหูชาอย่างพ่อแม่ ก็เจิดจ้าแสบตาแบบอามีร่าจนพาลจิตตกเปล่าๆ ทั้งนั้น




ระหว่างที่กำลังสับสนว่าจะนึกภาพใครขณะปักผ้านั้นเอง ภาพของใครบางคนก็ผุดวาบขึ้นมาในสมองของปาริญาแบบปุบปับ เรียกสีแดงซ่านให้ผุดขึ้นเต็มหน้าของหญิงสาวอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะเริ่มปักผ้าต่อไปพร้อมกับความคิดคำนึงถึงคนผู้นั้น

หลังปักเสร็จก็ลองเอาผ้าไปให้ท่านย่าดู ท่านย่าก็ชมว่าทำได้ดีกว่าเมื่อกี้เยอะเลยนี่ พ่อแม่ของปาริญามาดูก็ถึงกับอึ้งในความสวยงามของลายปักฝีมือลูกสาว ไม่คิดว่าลูกสาวที่อ่อนเรื่องฝีมือปักผ้าจะปักผ้าออกมาได้สวยขนาดนี้ (หะแรกตาพ่อนึกว่าได้อามีร่ารึทีเลเก้ช่วยปักซะด้วยซ้ำ) ท่านย่าถึงกับออกปากแซวว่าที่เป็นแบบนี้แสดงว่าเคล็ด "ปักโดยนึกถึงคนใกล้ตัว" ใช้ได้ผลสินะ ทุกคนก็เข้ามาล้อมกรอบปาริญาถามว่าแล้วตกลงนึกถึงใครเหรอถึงได้ปักออกมาได้สวยขนาดนี้ ปาริญาก็ได้แต่หลบตาทำท่าอายจนหน้าแดงเท่านั้น




ซึ่งคนที่ปาริญาคิดถึงขณะปักผ้านั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หนุ่มว่าที่เจ้าบ่าวคนนี้นี่เอง (ในตอนนี้บอกชื่อแล้วว่าชื่อ "อูมาร์")




จากนั้นฉากก็ตัดไปยังไอ้หนุ่มอูมาร์ที่กำลังนั่งกุมเฮ้ดจิดงุ่นง่านเพราะงานแต่งงานต้องเลื่อนออกไป แถมยังไม่ได้เจอหน้าว่าที่เจ้าสาวตัวเองมาเป็นนานสองนานแล้ว

ฝ่ายพ่อไอ้หนุ่มเห็นลูกชายใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนั้นก็เสนอขึ้นมาว่า "งั้นไปเยี่ยมเค้ามั้ยล่ะ จะได้ช่วยเหลืออะไรได้ เห็นว่าทางนั้นกำลังลำบากกันน่าดูเลยด้วย"

ได้ยินพ่อเสนอขึ้นมาแบบนั้น ไอ้หนุ่มก็หน้าบ้านเป็นจานเชิงตอบตกลงทันควันเป็นอันจบตอนนี้




- จบตอน 45 -





ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากแฮะ แค่ได้ดูสีหน้าอันสุดแสนจะหลากหลายของน้องปาริญาในตอนนี้ก็คุ้มแสนคุ้มแล้ว

รอดูตอนหน้าไอ้หนุ่มมาหาผู้สาวโลด ว่างานนี้จะมีอะไรฮาๆ มาให้เห็นแบบคราวเจอกันครั้งแรกอีกมั้ย



EDIT: ขอแก้ชื่อไอ้หนุ่มจาก "อูมาล" เป็น "อูมาร์" แทนนะครับ คิดว่าชื่อหลังน่าจะเข้ากว่า