เถียงกันไม่สิ้นสุดเกี่ยวกับเรื่องสิทธิ์เท่าหรือไม่เท่ากันของคนในชาติ

จากการถกเถีรยงเรื่องนี้แหละที่ลามไปถกเถียงเรื่องอื่นๆ ที่ไม่มีวันยอมรับกันได่

เพราะอะไร ?

ประชาชนส่วนหนึ่ง เชื่อตามปฏิญญาสากลว่าด้วย สิทธิมนุษย์ชนตาม
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนได้ถือกำเนิดขึ้นโดยการรับรองของที่ประชุมสมัชชาสหประชาชาติ สำหรับเป็นหลักประกันสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานของมนุษย์ทุกคน โดยไม่มีการแบ่งแยกหรือเลือกปฏิบัติทางใดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นด้านเชื้อชาติ สีผิว เพศ อายุ สถานะทางสังคม ศาสนาและวัฒนธรรม

ประชาชนอีกกลุ่มหนึ่ง เอ้า จะเรียกว่ากลุ่มมวลมหาประชาชนเขาไม่ได้เชื่อตามปฏิญญาสากลข้างต้น

เขาไม่เชื่อว่า ประชาชนหรือคนทุกคนเท่าเทียมกัน  ไม่ว่าด้านการเป็นอยู่ ด้านกำเนิด ด้านการศึกษา  ด้านการเสียภาษี ด้านความสูงส่งศักดิ์ศรี  ด้านรายได้  ฯลฯ
ดังนั้น เขายืนยันว่าคนแต่ละคนจึงไม่ควรมีสิทธิ์  มีเสียงที่เท่ากัน  เมื่อ เชื่อว่าสิทธิเสียงไม่ควรเท่ากัน  ดังนั้นการปฏิบัติของรัฐต่อประชา  ชนแต่ละคนจะต้องไม่เท่าเทียมกัน  ฯลฯ

ก็ในเมื่อแต่ละกลุ่มมีแนวคิด หรือความเชื่อที่ไม่เหมือนกัน  แล้วมันจะมีทางตกลงกันได้หรือ  ?

เพื่อแก้ปัญหาง่ายๆ  รัฐบาลประกาศออกมาเลย  เพราะรัฐบาลเชื่อในความเป็นมนุษย์ของคนไทย มันไม่เท่าเทียมกัน  ดังนั้นจะมาเรียกร้องให้กฏหมายก็ดี  การปกครองก็ดี  การปฏิบัติต่อประชาชนแต่ละคนก็ดีให้เหมือนกัน  มันคงยาก

ประกาศแค่นี้จริงๆ ประชาชนเขาจะได้สำนึกตัวเองละว่า จะมาเรียกร้องหาอะไรนักหนา

เอ้า  ทีนี้หากยังมีแตกแยกความเห็นเรื่องนี้อีก

รัฐบาลก็เลือกตัดสินสิ

จะตัดสินตามความเชื่อ หรือแนวคิดของ มวลมหาประชาชนดี  หรือ แนวคิดอีกแบบ

ก็เลือกเอาสิ จะให้ลงประชามติไหม  ถ้าลงจะเลือกยึดเอาเสียงข้างไหน


ก็ง่ายอีกสำหรับรัฐบาล  ประกาศออกมาก่อนเลย  จะขอยึดเอาเสียงข้างน้อยเป็นตัวกำหนดนโยบายปฏิบัติของรัฐบาล

แค่นี้ก็จบจริง