ของเราเคยขนาดที่ไม่เหลือเงินสักบาท ไม่มีอาหารไม่มีข้าว มีแต่มะละกอสุกที่ใกล้จะเน่า มีเชื้อราขึ้นและกล้วยที่เปลือกช้ำๆเป็นสีดำ ตอนนั้นนั่งมองแฟนคว้านมะละกอกินทั้งน้ำตา แต่ก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ทางบ้านเราเปิดร้านทอง ทางบ้านแฟนมีตึกให้เช่าครอบครัวค่อนข้างมีสตางค์แต่เราไม่อยากรบกวนครอบครัว ไม่อยากให้เค้ามองว่าเราไก่อ่อน ก็เลยต้องทนค่ะ ช่วงนั้นเป็นอะไรที่แย่มาก บางวันมีเงินติดตัวไม่ถึง 20 ก็ต้องซื้อมาม่ามาต้มแบ่งกินกับแฟน แต่โชคดีที่ยังมีบ้านมีที่นอนและมีเพื่อนบ้านที่ช่วยเหลือบ้าง หนักเข้าทนไม่ไหวก็มียืมเงินพี่ที่รู้จักมั่ง มากสุดไม่เกิน 200 บาท เพราะแม่เราสอนว่าอย่าเป็นหนี้ใคร เท่านี้แหล่ะค่ะชีวิต ปัจจุบันเราอายุ 23 ช่วงที่ไม่มีจะกินนี่น่าจะประมาน 17-19 ตอนนั้นขายของอยู่ทางภาคเหนือกับแฟน ขายไม่ดีก็ต้องทนไม่กล้าแบกหน้ากลับไปหาพ่อแม่กลัวเค้าจะว่าเอา แต่ปัจจุบันตอนนี้ชีวิตโอเคแล้วค่ะ