ก่อนอื่นแนะนำตัวเลยนะคะ เราเป็นตัวเล็กผิวสีแทน มีสิวที่หน้านิดหน่อย แถมหน้าดำคล้ำอีกต่างหากเอาง่ายๆคือเราไม่สวยค่ะ
เริ่มเล่าเรื่องเลยแล้วกัน.........................
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะ คุยสนุกเฮฮาและสวยกว่าเรา มันก็มีสิวเหมือนกันค่ะแต่มันขาวโครงหน้าดีกว่าเราค่ะ แถมยังมีหนุ่มมาจีบเยอะ
ต่างกับเราที่ได้แต่แอบชอบเขาเพราะเราไม่สวยไม่กล้าคบใคร แอบอิจฉาเบาๆ 555 แต่เรามีดีกว่ามันคือเราเรียนเก่งค่ะ แต่ก็รักมันค่ะเพราะอยู่กับมันทำให้เราหัวเราะได้
อยู่มาวันนึงหลังจากเลิกเรียน เราก็นั่งเล่นด้วยกัน แบ้วคุยกันนั้นนี้เฮฮาปกติ
เรา : เฮ้ย จะเข้าชุมนุมอะไร ?
เพื่อน : มันมีชุมนุมอะไรบ้างอ่ะ
เรา : เยอะอ่ะ นาฏศิลป์ กีฬา ภาษา อยากเข้าชุมนุมอะไรล่ะ
เพื่อน : ไม่รู้ว่ะ ภาษากูก็ไม่ได้ รำก็ไม่เป็น กีฬาเล่นไม่ได้กูอ่อนแอเกิน แต่กูว่าน่าจะเข้าอันนี้หว่ะ
เรา : อะไร!? กูอยากเข้านาฏศิลป์นะ
เพื่อน : (มันเบ้ปากเหมือนดูถูกเรา) กูว่าต้องวุธิศักดิ์ ไปทำหน้าก่อน 555555
เรา : (ยิ้มเจื่อนๆ รู้สึกเสียใจปนโกรธ)  555 อย่างกูไปถึงอาจารย์ลากแขนไปแต่งตัวเลยค่ะ

นั้นคือดอกแรกค่ะ  วันต่อมาเรากำลังเดินไปรอรถที่หน้าโรงเรียน แล้วมีกลุ่มรุ่นเดินผ่านมาแล้วพูดว่า "นางฟ้าชัดๆ"
เราก็ยิ้มค่ะ แต่ก็รู้เขาไม่ได้หมายถึงเราแต่หมายถึงเพื่อนเรา  เราก็เลยพูดตลกๆ
เรา : กูว่าเขาหมายถึงกูแน่เลย 555555
เพื่อน : หรอออออ (มันเบ้ปากเหมือนเมื่อวาน) ไม่ใช่เขาหมายถึงกูหรอ
เรา : ไม่รู้ กูรู้ว่ากูสวย (เราพูดเอาฮาไม่จริงจัง เพราะรู้ว่าความจริงไม่เป็นแบบนั้น)
เพื่อน : หน้าอย่างนี้หรอสวย ถ้าอย่างสวยโลกนี้ไม่มีใครขี้เหล่แล้วแหละ5555555
ดอกที่สอง เราก็ยิ้มกลบเกลื่อน อายก็อาย คำพูดมันเป็นแรงผลักดันว่าสักวันกูนี่แหละจะกลับมาพูดคำนี้กับแทน !!!
ทุกคนคิดว่ายังไงคะ เราควรทำยังไงดี ?