แม่ไม่เคยโทษตัวเอง ไม่เคยโทษการเลี้ยงดูของตัวเอง
พอดีเราได้ทำบริษัทเอกชนต่างชาติ เงินเดือน หลายหมื่น แต่ญาติแม่มีลูกที่รับราชการ แล้วแม่ก็พูดว่า "ดูลูกเขาสิ ทำรัชกาล พ่อแม่ได้สวัสดีการ ดี๊ดี เค้าทำอะไรคิดถึงพ่อแม่นะเนี่ย ดีจัง มีแม่ลูกกูเนี่ยละ ไม่ได้เรื่องสักคน " เราเลยตอบว่า เงินเดือนเราก็เยอะอยู่ แถมเรา มีธุรกิจเล็ก ๆ ด้วย และมีแผนจะเรียนเรือสำราญ และตอนนี้เราก็สัมภาษณ์ แอร์โฮสเตสสายแขก เงินเดือนหลักแสน และ เรามั่นใจว่าสักวันเราต้องเป็นให้ได้ ไม่ใช่ว่าเผ้อฝัน แต่เราผ่านเข้ารอบลึก ๆ มาหลายที่แล้ว เราคิดแค่ว่าตอนนี้ทำอะไรที่มันได้เงินเยอะ และ เก็บเงินให้เยอะที่สุด
ถึงแม้เงินเราจะเยอะกว่าทำราชการมาก เราทำเดือนเดียว รวมธุรกิจ เกือบแสนต่อเดือน แต่มันไม่เคยดีพอสำหรับแม่ แม่ชอบส่งงานราชการ ทหาร ตำรวจมาให้เราสมัคร แต่เราบอกว่า เราอยากทำงานที่เราชอบ และ ได้เงินเยอะ แม่เลยบอกว่า "กูรู้อยู่แล้ว ว่าทำไม่ได้" เราเลยบอกว่า เราอาจจะทำได้ก็ได้ แต่แค่ไม่อยากทำ ทำไมคนเป็นแม่ถึงดูถูกลูกขนาดนี้ แม่บอก "กูดูถูกตรงไหนกูแค่บอกว่า ทำไม่ได้ ก็เพราะไม่ชอบไง" เราเลลยบอกว่า คิดว่าไม่ได้ดูถูกจริง ๆ อ๋อ ที่พูดแบบนี้ มันต้องพูดว่า "ไม่อยากทำไม่ใช่หรอ ถึงฟังเหมือนกัน แต่มันคนละความหมายเลยนะ " และเค้าก็พูดยำ้ ๆ ก็ทำไม่ได้ไง เราเลยบอก ถ้าไม่ได้ดูถูก ก็ไม่เห็นต้องใช้คำนั้นเลย
แม่ก็บอกถึงกูพูดยังไง ก็ไม่มีสิทธิมาสั่ง เป็นลูก ยังไงก็ผิด
คือเราไม่รู้ว่าเราคิดมากไปหรือเปล่า และ การที่เรามีแม่ที่เป็นแบบนี้มาตลอด เราไม่รู้ว่าเราผิด หรือแม่ผิด เราไม่เคยกล้าตัดสินใจอะไรในชีวิตเลยแต่หลังจากที่เราโตขึ้นมา ได้เจอเพื่อน เจอคนอื่น ๆ มากขึ้น มันทำให้เรารู้ว่า วิธีการเลี้ยงดูลูกหลาย ๆ อย่างของแม่ มันไม่เหมือนกับคนอื่น และ บางที มันทำให้เราไม่กล้าโชว์ศักยภาพ ที่มีอยู่ได้เต็มที่ เหมือนเราเลือกทำตามที่คำให้เราทำเกินไป จนขาดความเป็นตัวเอง และสุดท้ายต้องทนเจ็บปวดทุกครั้งที่ตัวเองไม่สามารถยืนหยัดเพื่อตัวเองในอดีตได้
แม่ไม่เคยโทษตัวเอง
พอดีเราได้ทำบริษัทเอกชนต่างชาติ เงินเดือน หลายหมื่น แต่ญาติแม่มีลูกที่รับราชการ แล้วแม่ก็พูดว่า "ดูลูกเขาสิ ทำรัชกาล พ่อแม่ได้สวัสดีการ ดี๊ดี เค้าทำอะไรคิดถึงพ่อแม่นะเนี่ย ดีจัง มีแม่ลูกกูเนี่ยละ ไม่ได้เรื่องสักคน " เราเลยตอบว่า เงินเดือนเราก็เยอะอยู่ แถมเรา มีธุรกิจเล็ก ๆ ด้วย และมีแผนจะเรียนเรือสำราญ และตอนนี้เราก็สัมภาษณ์ แอร์โฮสเตสสายแขก เงินเดือนหลักแสน และ เรามั่นใจว่าสักวันเราต้องเป็นให้ได้ ไม่ใช่ว่าเผ้อฝัน แต่เราผ่านเข้ารอบลึก ๆ มาหลายที่แล้ว เราคิดแค่ว่าตอนนี้ทำอะไรที่มันได้เงินเยอะ และ เก็บเงินให้เยอะที่สุด
ถึงแม้เงินเราจะเยอะกว่าทำราชการมาก เราทำเดือนเดียว รวมธุรกิจ เกือบแสนต่อเดือน แต่มันไม่เคยดีพอสำหรับแม่ แม่ชอบส่งงานราชการ ทหาร ตำรวจมาให้เราสมัคร แต่เราบอกว่า เราอยากทำงานที่เราชอบ และ ได้เงินเยอะ แม่เลยบอกว่า "กูรู้อยู่แล้ว ว่าทำไม่ได้" เราเลยบอกว่า เราอาจจะทำได้ก็ได้ แต่แค่ไม่อยากทำ ทำไมคนเป็นแม่ถึงดูถูกลูกขนาดนี้ แม่บอก "กูดูถูกตรงไหนกูแค่บอกว่า ทำไม่ได้ ก็เพราะไม่ชอบไง" เราเลลยบอกว่า คิดว่าไม่ได้ดูถูกจริง ๆ อ๋อ ที่พูดแบบนี้ มันต้องพูดว่า "ไม่อยากทำไม่ใช่หรอ ถึงฟังเหมือนกัน แต่มันคนละความหมายเลยนะ " และเค้าก็พูดยำ้ ๆ ก็ทำไม่ได้ไง เราเลยบอก ถ้าไม่ได้ดูถูก ก็ไม่เห็นต้องใช้คำนั้นเลย
แม่ก็บอกถึงกูพูดยังไง ก็ไม่มีสิทธิมาสั่ง เป็นลูก ยังไงก็ผิด
คือเราไม่รู้ว่าเราคิดมากไปหรือเปล่า และ การที่เรามีแม่ที่เป็นแบบนี้มาตลอด เราไม่รู้ว่าเราผิด หรือแม่ผิด เราไม่เคยกล้าตัดสินใจอะไรในชีวิตเลยแต่หลังจากที่เราโตขึ้นมา ได้เจอเพื่อน เจอคนอื่น ๆ มากขึ้น มันทำให้เรารู้ว่า วิธีการเลี้ยงดูลูกหลาย ๆ อย่างของแม่ มันไม่เหมือนกับคนอื่น และ บางที มันทำให้เราไม่กล้าโชว์ศักยภาพ ที่มีอยู่ได้เต็มที่ เหมือนเราเลือกทำตามที่คำให้เราทำเกินไป จนขาดความเป็นตัวเอง และสุดท้ายต้องทนเจ็บปวดทุกครั้งที่ตัวเองไม่สามารถยืนหยัดเพื่อตัวเองในอดีตได้