ฉันทำงานอยู่ย่านปิ่นเกล้า ช่วง 3 - 4เดือนมานี้ถ้าว่างจากงานก็พยายามจะไปวิ่งที่สวนสราญรมย์ บางทีก็เดินจากเมเจอร์ปิ่นเกล้า ไปที่สวนสราญรมย์เลย เเต่บางวันก็จะนั่งรถเมล์ไป สาย 123
และเรื่องราวที่งง มากๆก็เกิดขึ้น เมื่อวันพฤหัสบดี ที่ 14 พฤษภาคม เวลาประมาณ 16.20 น. ฉันนั่งรอรถเมล์ปกติ จนรถเมล์ สาย124 - 12 มาถึงก่อน 123 และฉันเห็นว่า ไปสนามหลวง
ฉันก็ขึ้น ซึ่งฉันเตรียมเงินที่จะจ่ายค่าโดยสารอยู่ในมือเเล้วคือ เเบงก์ 20 บาทพอขึ้นไปได้ปุ้บ ก็นั่งตรงเบาะคู่ที่ติดกับประตูรถด้านหน้า พอนั่งปุ้บกระเป๋ารถเมล์ก็เดินมา ฉันก็ยื่นเเบงก์ 20 บาทให้ กระเป๋ารถเมล์ทำท่าจะหยิบและก็ไม่หยิบ ทำหน้าตาโมโหใส่ฉันเเละพูดว่า หาเหรียญมาเเบบตะคอก และเขาก็เดินไปเก็บคนอื่น ฉันก็เริ่มตะหงิดใจนิด ๆ ว่า อะไรวะ เเบงก์ 20 ก็ไม่มีทอน? ทั้ง ๆ ที่เสียงในกระเป๋าที่กระเป๋ารถเมล์คนนั้นถือ ก็มีเสียงเหรียญเยอะมาก
ฉันจึงหยิบกระเป๋าตังก์ขึ้นมาดูว่ามีเหรียญใหมในใจคิดว่า มีเหอะ ไม่อยากมีเรื่อง เเต่โชคไม่ช่วยไม่มีเหรียญเลยซักบาท พอกระเป๋ารถเมล์คันนั้น เดินกลับมาฉันจึงจำเป็นที่จะต้องยื่นแบงก์ 20 ใบเดิม ให้ไป เเละก็เหมือนเดิม ตะคอกกลับมาว่า ไม่มี ไม่มีทอน ฉันจึงเริ่มโมโห ตะคอกกลับไปเหมือนกันว่า ก็ไม่มีเหรียญเหมือนกัน กระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้น จึงเดินผ่านไปไม่เก็บค่าโดยสาร ฉันก็ถือเงินรอใว้ว่าถ้าเขามีตังก์ทอนเมือ่ไหร่ ก็ค่อยมาเก็บ
หลังจากนั้น ผ่านไปถึงป้าย พาต้า ปิ่นเกล้า กระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้นก็เดินมานั่งที่เบาะข้างหลังฉัน เเละพูดด่าอะไรยืดยาวมาก แต่ที่ฉันจำได้คือ
"อย่านะ อย่ามาเล่นกับกูนะ กูตบไม่ยั้งนะ กูนักมวยเก่าราชบุรี นะจะบอกให้" ฉันนั่งฟังอยู่เบาะหน้าก็ไม่ทำไรฟังเค้าด่า และเฉย ๆ จนด่าเสร็จ คนขับรถเมล์ก็เรียก กระเป๋ารถเมล์ ท่านน้นให้ไปนั่งข้าง ๆ เขา เเละถามว่า ไปนั่งตรงนั้นทำใม เเต่ก็ไม่มีอะไรต่อจากนั้น
จนถึงสนามหลวงฉันก็กดออดเพื่อจะลง โดยที่กระเป๋ารถเมล์ ก็ไมไ่ด้มาเก็บค่าโดยสารฉัน ไม่รู้ทำใมว่าฉันไปทำอะไรให้ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะขึ้นรถ เเละเเค่ยื่นเเบงก์ 20 ให้ไป ซึ่งก็ไม่น่าจะโมโห ถ้าเป็นเเบงก์ 500 แบงก์ 1000 ก็ว่าไปอย่าง พอกดออดปุ้บฉันไม่ร็ว่า ป้ายสนามหลวง ป้ายที่ 2 ปกติ เค้าไม่จอดกัน ฉันกดออดเพื่อจะลงเเละเดินต่อไป สวนสราญรมย์ พอกดปุ้บ มาเลยอีกระลอก กระเป๋ารถเมล์ ทำหน้ายักษ์ใส่ พูดในลำคอ ว่า "ไม่จอดนะ เบอร์ 12 ไม่จอดนะป้ายนี้อ้ะ ไม่จอดนะเว่ย" ฉันจึงหันกลับไปบอกว่า "พี่เป็นไร บ้าหรอ บ่นอยู่นั่นอ้ะ"
แต่คนขับรถ ก็จอดให้ฉันลงอย่างดี ๆ คนขับรถดูเป็นคนไม่รุนเเรง เเต่ทำใม กระเป๋ารถเมล์ ถึง บ้าดีเดือดขนาดนี้ ยังไม่จบ พอลงเเล้วฉันก็หันไปมองว่า กระเป๋ารถเมล์ จะมองฉันใหม เเละก็เป็นตามคาด มอง มองด้วยสายตาที่โกรธเเค้น เหมือนฉันไปหาเรื่องเขาอย่างนั้นแหละ พร้อมปากที่ขยับด่าอะไรก็ไม่รู้ เพราะฉันลงรถเเล้ว
ฉันจึงเห็นว่าพอลงรถเเล้วน่าจะปลอดภัยมากขึ้น จึงด่ากลับไปโดยไมไ่ด้ออกเสียง เเต่ทำปากให้รู้ว่าด่าอะไร เเละกระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้นก็ร็ว่าฉันสื่อสารอะไรออกไปจึง ชูนิ้วกลาง กลับมาจนรถเลี้ยวขวาไปทางวัดพระเเก้ว ฉันก็ไปวิ่ง ตามที่ตั้งเป้าไว้
มันเป็นเรื่องปกติ ของบ้านเมืองนี้ หรือที่จะต้องคอยให้ กระเป๋ารถเมล์ที่บ้า ดีเดือด มาลงอารมณ์กับผู้โดยสาร ฉันเเจ้งเรื่องไปที่ 1348 เขาว่าจะโทรกลับมา ผ่านมา 1 อาทิตย์ ก็ยังไม่เห็นมีวี่เเวว
ใครเคยนั่งรถเมล์ สาย 124-12 เจออะไรเเย่ ๆ เหมือนฉันใหม หรือฉันมันซวยเอง
ใครเคยนั่งรถเมล์ สาย 124-12 เจออะไรเเย่ ๆ เหมือนฉันใหม หรือฉันมันซวยเอง
และเรื่องราวที่งง มากๆก็เกิดขึ้น เมื่อวันพฤหัสบดี ที่ 14 พฤษภาคม เวลาประมาณ 16.20 น. ฉันนั่งรอรถเมล์ปกติ จนรถเมล์ สาย124 - 12 มาถึงก่อน 123 และฉันเห็นว่า ไปสนามหลวง
ฉันก็ขึ้น ซึ่งฉันเตรียมเงินที่จะจ่ายค่าโดยสารอยู่ในมือเเล้วคือ เเบงก์ 20 บาทพอขึ้นไปได้ปุ้บ ก็นั่งตรงเบาะคู่ที่ติดกับประตูรถด้านหน้า พอนั่งปุ้บกระเป๋ารถเมล์ก็เดินมา ฉันก็ยื่นเเบงก์ 20 บาทให้ กระเป๋ารถเมล์ทำท่าจะหยิบและก็ไม่หยิบ ทำหน้าตาโมโหใส่ฉันเเละพูดว่า หาเหรียญมาเเบบตะคอก และเขาก็เดินไปเก็บคนอื่น ฉันก็เริ่มตะหงิดใจนิด ๆ ว่า อะไรวะ เเบงก์ 20 ก็ไม่มีทอน? ทั้ง ๆ ที่เสียงในกระเป๋าที่กระเป๋ารถเมล์คนนั้นถือ ก็มีเสียงเหรียญเยอะมาก
ฉันจึงหยิบกระเป๋าตังก์ขึ้นมาดูว่ามีเหรียญใหมในใจคิดว่า มีเหอะ ไม่อยากมีเรื่อง เเต่โชคไม่ช่วยไม่มีเหรียญเลยซักบาท พอกระเป๋ารถเมล์คันนั้น เดินกลับมาฉันจึงจำเป็นที่จะต้องยื่นแบงก์ 20 ใบเดิม ให้ไป เเละก็เหมือนเดิม ตะคอกกลับมาว่า ไม่มี ไม่มีทอน ฉันจึงเริ่มโมโห ตะคอกกลับไปเหมือนกันว่า ก็ไม่มีเหรียญเหมือนกัน กระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้น จึงเดินผ่านไปไม่เก็บค่าโดยสาร ฉันก็ถือเงินรอใว้ว่าถ้าเขามีตังก์ทอนเมือ่ไหร่ ก็ค่อยมาเก็บ
หลังจากนั้น ผ่านไปถึงป้าย พาต้า ปิ่นเกล้า กระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้นก็เดินมานั่งที่เบาะข้างหลังฉัน เเละพูดด่าอะไรยืดยาวมาก แต่ที่ฉันจำได้คือ
"อย่านะ อย่ามาเล่นกับกูนะ กูตบไม่ยั้งนะ กูนักมวยเก่าราชบุรี นะจะบอกให้" ฉันนั่งฟังอยู่เบาะหน้าก็ไม่ทำไรฟังเค้าด่า และเฉย ๆ จนด่าเสร็จ คนขับรถเมล์ก็เรียก กระเป๋ารถเมล์ ท่านน้นให้ไปนั่งข้าง ๆ เขา เเละถามว่า ไปนั่งตรงนั้นทำใม เเต่ก็ไม่มีอะไรต่อจากนั้น
จนถึงสนามหลวงฉันก็กดออดเพื่อจะลง โดยที่กระเป๋ารถเมล์ ก็ไมไ่ด้มาเก็บค่าโดยสารฉัน ไม่รู้ทำใมว่าฉันไปทำอะไรให้ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะขึ้นรถ เเละเเค่ยื่นเเบงก์ 20 ให้ไป ซึ่งก็ไม่น่าจะโมโห ถ้าเป็นเเบงก์ 500 แบงก์ 1000 ก็ว่าไปอย่าง พอกดออดปุ้บฉันไม่ร็ว่า ป้ายสนามหลวง ป้ายที่ 2 ปกติ เค้าไม่จอดกัน ฉันกดออดเพื่อจะลงเเละเดินต่อไป สวนสราญรมย์ พอกดปุ้บ มาเลยอีกระลอก กระเป๋ารถเมล์ ทำหน้ายักษ์ใส่ พูดในลำคอ ว่า "ไม่จอดนะ เบอร์ 12 ไม่จอดนะป้ายนี้อ้ะ ไม่จอดนะเว่ย" ฉันจึงหันกลับไปบอกว่า "พี่เป็นไร บ้าหรอ บ่นอยู่นั่นอ้ะ"
แต่คนขับรถ ก็จอดให้ฉันลงอย่างดี ๆ คนขับรถดูเป็นคนไม่รุนเเรง เเต่ทำใม กระเป๋ารถเมล์ ถึง บ้าดีเดือดขนาดนี้ ยังไม่จบ พอลงเเล้วฉันก็หันไปมองว่า กระเป๋ารถเมล์ จะมองฉันใหม เเละก็เป็นตามคาด มอง มองด้วยสายตาที่โกรธเเค้น เหมือนฉันไปหาเรื่องเขาอย่างนั้นแหละ พร้อมปากที่ขยับด่าอะไรก็ไม่รู้ เพราะฉันลงรถเเล้ว
ฉันจึงเห็นว่าพอลงรถเเล้วน่าจะปลอดภัยมากขึ้น จึงด่ากลับไปโดยไมไ่ด้ออกเสียง เเต่ทำปากให้รู้ว่าด่าอะไร เเละกระเป๋ารถเมล์ ท่านนั้นก็ร็ว่าฉันสื่อสารอะไรออกไปจึง ชูนิ้วกลาง กลับมาจนรถเลี้ยวขวาไปทางวัดพระเเก้ว ฉันก็ไปวิ่ง ตามที่ตั้งเป้าไว้
มันเป็นเรื่องปกติ ของบ้านเมืองนี้ หรือที่จะต้องคอยให้ กระเป๋ารถเมล์ที่บ้า ดีเดือด มาลงอารมณ์กับผู้โดยสาร ฉันเเจ้งเรื่องไปที่ 1348 เขาว่าจะโทรกลับมา ผ่านมา 1 อาทิตย์ ก็ยังไม่เห็นมีวี่เเวว
ใครเคยนั่งรถเมล์ สาย 124-12 เจออะไรเเย่ ๆ เหมือนฉันใหม หรือฉันมันซวยเอง