เมื่อวานไปนั่งเรียนวิสุทธิมรรค ช่วงหนึ่ง พอจ.ท่านพูดว่า เมืองไทยเรานี่แปลกมาก คนที่จะมาทำกรรมฐาน เป็น สมถะกรรมฐาน หรือ วิปัสสนากรรมฐาน สามารถข้ามกระโดด ปฏิบัติกรรมฐานเรื่องนี้ได้เลย

ในขณะที่ พม่า หรือ ลังกา ผู้ปฏิบัติจะทำกรรมฐานดังว่าได้ต้องผ่าน ไตรสรณาคม ปริยัติ ว่าด้วย พระอภิธรรม หรือเรียนวิสุทธิมรรคมาก่อน แล้ววิปัสสนาจารย์ต้องเรียกมาสอบอารมณ์ก่อน ก่อนที่จะให้ลงมือปฏิบัติกรรมฐานได้

เมื่อมาพิจารณาวิปัสสนาจารย์ในประเทศไทยเรา พบว่าหลายแหล่งหลายที่(พอจ.พูด) ผ่านการปฏิบัติมาแต่ไม่มีปริยัติ(พระอภิธรรม หรือวิสุทธิมรรค)มากำกับ เวลาพิจารณาองค์ธรรมเมื่อเข้าถึงสภาวะที่ปรากฎเบื้องหน้า หรือปฏิปทาของผู้ปฏิบัติดูแกว่ง ๆ แล้วแก้กรรมฐานให้ไม่ถูกทาง

แล้ว พอจ.ย้อนมาเรื่องสถิติของพระภิกษุและสามเณร ในปัจจุบันว่า มีจำนวนประชากรรร่วม ๓ แสนรูป แต่ที่เรียนปริยัติจริง ๆ แทบไม่ถึง ๓ พันรูปเลย น่าเป็นห่วงอนาคตพุทธศาสนามากเลย ความอ่อนแอของแกนหลัก เสาหลักของพุทธศาสนา คือไม่ได้ศึกษาคำสอน แล้วนำคำสอนไปใช้ในชีวิตประจำวัน พระสัทธรรม(ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวช) ก็คลอนแคลน น่าเป็นห่วงอย่างยิ่ง

ฉะนั้น อยากแนะนำ จขกท. ว่า ในเมื่อสัทธาที่จะมาเส้นทางนี้ น่าจะไปเรียน พระอภิธรรม บาลี พระสูตร พระวินัย หรือ วิสุทธิมรรค เพิ่มเติม น่าจะแก้ปัญหาของอาการที่กำลังเป็นอยู่ได้ เพราะสิ่งที่ปรากฎอยู่นั้นเป็นเพียงปลายเหตุ