ของอาม่าเรา อายุ 80 กว่า ขวบแล้ว มีโรคประจำตัวคือ อัลไซเมอร์ (หลงๆ ลืมๆ บ้าง) เบาหวาน (น้ำตาลไม่สูงน่ากลัวเท่าไร ปกติอาม่าไม่ค่อยทานหวาน เลยไม่ต้องกังวลมาก) มีปวดท้อง อาจจะพวกระบบการย่อยมีปัญหาด้วย และเกี่ยวเนื่องกับเรื่องทานข้าวค่ะ

อาม่าจะไม่ยอมทานข้าว ถ้าคนในบ้านยังกลับมาไม่ครบ (ที่บ้านมี 6 คน) 5555+ รอกันสิ รอจนหิว จนปวดท้อง
ขนาดโทรมาบอกว่าทานก่อนได้เลยนะ ไม่ต้องรอ เพราะจะกลับช้านิดหน่อย (ที่บ้านต้องกลับไปทานข้าวทุกมื้อค่ะ ถ้าอาม่าอยู่ด้วย) บางครั้งพออาม่าหิวมากๆ แล้วทุกคนยังกลับไม่ครบ ก็จะไปชงโอวัลตินกินรองท้อง  (แนะนำโอวัลตินมาติดต่ออาม่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้เลยนะ เพราะอาม่ากินโอวัลตินรองท้องเวลาไม่กินข้าวมาตั้งแต่สาวๆ แล้ว เพราะต้องทำงานตลอด) เลยทำให้ปวดท้องบ่อยๆ

หรือต่อให้กลับมาครบนั่งกินด้วยกัน อาม่าจะชอบทำ ซีอิ๊วผสมพริกป่น กินกับข้าวทุกมื้อ (จนเราและพี่กะน้องต้องเอาไปซ่อนเวลากินข้าว)
และจะไม่ค่อยตักเนื้อสัตว์ หรือแทบจะไม่ตักกับข้าวเลยด้วยซ้ำ (ยกเว้นซีอิ๊ว+พริกป่นยังชีพนั้นแหละ) ทำให้บางวันอาม่าจะเพลียมากๆ เหมือนอาหารไม่ถึง 55555

จนหลังๆ พวกเราเริ่มรู้เทคนิค คือชวนอาม่าคุยเรื่องขำๆ ระหว่างทานข้าว พอเพลินๆ ก็ตักกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะทั้งหมด ทยอยตักใส่จานข้าวทั้งของอาม่าและของตัวเอง พออาม่าหันมาก็จะตกใจว่าทำไมกับข้าวเยอะ แล้วจะต้องตักออกเพื่อให้คนอื่นทานด้วย เราก็จะยกจานข้าวหนีกัน แล้วจะบอกว่าทุกคนมีหมดแล้วนะ อย่ามาตักเพิ่ม ถ้าอาม่าตักออกเนี่ย อาม่าทานน้อยกว่าคนอื่นนะ ไม่ยอมๆ (ว่าไปแล้วแต่จะสรรหาคำมาพูด)

โดยนิสัยอาม่าจะเสียดายของกินค่ะ (ลำบากมาก่อน) ดังนั้นถ้าอาหารเหลือเยอะโดยเฉพาะในจานอาม่าเอง ก็จะเสียดาย และจะพยายามกินให้หมด พวกเราเห็นว่าอาม่าทานไม่หมด แต่ทานได้เยอะกว่าปกติ มากกว่าข้าว+ซีอิ๊วผสมพริกป่น ก็ดีใจมากแล้วค่ะ ถ้าวันไหนมีเรื่องคุยเยอะ อาม่าก็จะเพลินๆ ทานได้เยอะด้วย ถึงขนาดบ่นๆ ว่า อิ่มเกินไปด้วยซ้ำ

ลองปรับๆ ดูนะคะ ดูว่าอาม่าชอบอะไร แล้วจะไม่ชอบอะไร แล้วเอามาเป็นเทคนิคดู เราต้องใช้เวลา 2-3 ปี กว่าจะจับกันได้ว่าต้องทำแบบนี้ถึงจะยอมกิน