ทำดีแค่ไหน ถ้ามันไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่
ผมทำอะไรๆให้คนๆนึง ช่วยเหลือ ดูแล ทำตัวไม่ให้เค้าลำบากใจ ทุกๆอย่างที่ผู้ชายคนนึงจะทำให้ผู้หญิงคนนึงสบายใจ
ทำให้คนๆนี้คนเดียวมาตลอดครึ่งปี ทั้งๆที่มีผู้หญิงเข้ามาหาผมเรื่อยๆ ผมไม่เคยใส่ใจ สนใจ ปฏิเสธไป ผมคิดว่าความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นเรื่อยๆ
คุยกันมากขึ้น พูดกันมากขึ้น เธอเหมือนจะทำดี ใกล้ชิดกับผมมากขึ้นๆ . . . .แต่แล้วความสัมพันธ์ก็ต้องหลุดไป เพียงเพราะ "ผมบอกรักเธอ"
เธอบอกไม่ให้ผมเสียน้ำใจว่า ผมเป็นคนดี ทำดีให้เธอทุกๆอย่าง แต่เธอไม่ได้ชอบผมมากขึ้นเลย เธอไม่ได้คิดถึงผมมากขึ้นเลย
เธอบอกให้ผมควรจะหยุดสานสัมพันธ์ระหว่างเราได้แล้ว เธออยากให้ผมเป็นแค่เพื่อน ไม่อยากให้ผมใกล้ชิดมากกว่านี้
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมคิดว่ามันกำลังจะไปได้สวย และแล้วหัวใจของผมก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อเธอบอกว่าไม่ได้ชอบผมเลย
เธอรู้สึกอึดอัด เธอฝื่นที่จะมาเจอกัน ฝื่นที่จะอยู่กับผม เพราะเกรงว่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของเราจะแย่ลง เธออยากให้ผมหยุด
ใจผมหยุดไม่ได้ ผมรักไปแล้ว ทุกคนคงจะบอกว่าเดียวเวลาคงทำให้ผมหยุดรักเธอได้ แต่ว่าผมไม่ได้สนใจใคร ไม่ได้มองใคร
เธอเป็นเหมือนกำลังใจเดียวที่ทำให้ผมสู้อะไรต่อไป ผมพยายามทุกๆอย่างที่ผ่านมา รู้สึกเหมือนสูญเปล่า ตอนนี้ผมเสียศุนย์ในตัวเองอย่างมาก
ผมก็อยากเข้มแข็งนะ แต่ผมไม่มีใครเลย เพื่อนๆผมก็ห่างๆกันไป มีแฟน มีครอบครัวกันหมด ผมอยากจะผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ แต่มรสุมเรื่องอื่น
ก็พัดเข้ามาพร้อมๆกัน ผมไม่รุ้ผมควรทำยังไง ไม่มีกำลังใจ เหมือนวิญญาณของผมหลุดลอยไป ตอนพิม น้ำตามันก็ปริ่มๆคลอเบ้าตา
ใครก็ได้ โปรดช่วยแนะนำผมที่ อะไรก็ได้ครับ
ความรัก ไม่ใช่ผลตอบแทนของความดี คำๆนี้ผมพึ่งรู้ซึ้งวันนี้
ผมทำอะไรๆให้คนๆนึง ช่วยเหลือ ดูแล ทำตัวไม่ให้เค้าลำบากใจ ทุกๆอย่างที่ผู้ชายคนนึงจะทำให้ผู้หญิงคนนึงสบายใจ
ทำให้คนๆนี้คนเดียวมาตลอดครึ่งปี ทั้งๆที่มีผู้หญิงเข้ามาหาผมเรื่อยๆ ผมไม่เคยใส่ใจ สนใจ ปฏิเสธไป ผมคิดว่าความสัมพันธ์ของเราดีขึ้นเรื่อยๆ
คุยกันมากขึ้น พูดกันมากขึ้น เธอเหมือนจะทำดี ใกล้ชิดกับผมมากขึ้นๆ . . . .แต่แล้วความสัมพันธ์ก็ต้องหลุดไป เพียงเพราะ "ผมบอกรักเธอ"
เธอบอกไม่ให้ผมเสียน้ำใจว่า ผมเป็นคนดี ทำดีให้เธอทุกๆอย่าง แต่เธอไม่ได้ชอบผมมากขึ้นเลย เธอไม่ได้คิดถึงผมมากขึ้นเลย
เธอบอกให้ผมควรจะหยุดสานสัมพันธ์ระหว่างเราได้แล้ว เธออยากให้ผมเป็นแค่เพื่อน ไม่อยากให้ผมใกล้ชิดมากกว่านี้
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมคิดว่ามันกำลังจะไปได้สวย และแล้วหัวใจของผมก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อเธอบอกว่าไม่ได้ชอบผมเลย
เธอรู้สึกอึดอัด เธอฝื่นที่จะมาเจอกัน ฝื่นที่จะอยู่กับผม เพราะเกรงว่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของเราจะแย่ลง เธออยากให้ผมหยุด
ใจผมหยุดไม่ได้ ผมรักไปแล้ว ทุกคนคงจะบอกว่าเดียวเวลาคงทำให้ผมหยุดรักเธอได้ แต่ว่าผมไม่ได้สนใจใคร ไม่ได้มองใคร
เธอเป็นเหมือนกำลังใจเดียวที่ทำให้ผมสู้อะไรต่อไป ผมพยายามทุกๆอย่างที่ผ่านมา รู้สึกเหมือนสูญเปล่า ตอนนี้ผมเสียศุนย์ในตัวเองอย่างมาก
ผมก็อยากเข้มแข็งนะ แต่ผมไม่มีใครเลย เพื่อนๆผมก็ห่างๆกันไป มีแฟน มีครอบครัวกันหมด ผมอยากจะผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ แต่มรสุมเรื่องอื่น
ก็พัดเข้ามาพร้อมๆกัน ผมไม่รุ้ผมควรทำยังไง ไม่มีกำลังใจ เหมือนวิญญาณของผมหลุดลอยไป ตอนพิม น้ำตามันก็ปริ่มๆคลอเบ้าตา
ใครก็ได้ โปรดช่วยแนะนำผมที่ อะไรก็ได้ครับ