สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้มีเรื่องไม่สบายใจอยากจะปรึกษา
คือว่าถ้าเราได้คุยกับคนๆนึง ทุกๆวัน มีเรื่องอะไรก็เล่าให้ฟังตลอด เขาเป็นคนน่ารัก ชอบกวน
เวลาเราเหนื่อยๆก็จะมีเขานี่แหละที่ให้กำลังใจ ที่ทำให้มีแรงขึ้นมา เขาทำให้เรายิ้มได้เสมอ เราคุยกันทุกวันตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเวลานอนหลับ
เริ่มมีการนัดเจอกันบ้าง ไปเดินเล่นกันอะไรทำนองนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แต่ความรู้สึกมันเพิ่มขึ้นมาตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน จนกลายเป็นว่าเราขาดเขาไม่ได้ไปแล้ว เขาเป็นคนตอบไว ไปไหนทำอะไรก็จะบอกจะถ่ายรูปให้ดู เวลาเขามีเรื่องเครียดเรื่องไม่สบายใจเราก็จะให้กำลังใจ จะปลอบเขา แม้จะผ่านตัวหนังสือก็ตาม บางทีเราก็คิดมากตามเขาอีกบางครั้งก็ถึงกับร้องไห้ กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร เราก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น ก็กลายเป็นใกล้ชิดขึ้น ก็เห็นข้อเสียของเขานะ เหมือนความใกล้ชิดมันจะมากไปมั้ง เขาก็เลยอยากยุติความสัมพันธ์นี้ แต่เราก็รั้งเขาไว้เอง เพราะคิดว่าตัวเราต้องไม่โอเคแน่ๆ เพราะเขากลายเป็นทุกๆวันของเราไปแล้ว
ก็เลยขอให้ยังคุยกันเหมือนเดิม เขาก็รับปากว่าได้ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาค่ะ แต่คุยๆไปสักพักเราก็เริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่เหมือนเดิมนะ เราเองก็พยายามจะยื้อบทสนทนาให้มันยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่มันยากเหลือเกินค่ะ บางทีเขาหายไปไหนนานๆก็ไม่บอกกัน เราเองก็คิดมาก ชอบมีเรื่องให้เราเป็นห่วงอยู่เสมอ
ตอนนี้ก็เลยลังเลค่ะ ว่าจะตัด หรือจะต่อ พอคิดว่าจะตัดเราก็ทำไม่ได้อีก เพราะยังเป็นห่วง ยังรู้สึกผูกพันธ์ เพราะเราคุยกันมา7เดือนแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าเขาคุยกับใครบ้าง
แต่บางทีก็คิดว่าทนไหว พยายามให้เขาเห็นว่าเราแคร์เขามากแค่ไหน เผื่อวันนึงเขาจะใจอ่อน บางทีเราก็คิดว่าเขาจะเหงามั้ยนะเวลานี้ เขาจะทำอะไรที่ไหนกับใครอยู่ คิดถึงเขาทุกวันจนฝันทุกคืน
เคยคิดว่าจะลองหายไปแล้วกลับมาคุยกันใหม่ เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นมา คิดเยอะมากค่ะ
ตัดไม่ขาด แต่ต่อไม่ติด
คือว่าถ้าเราได้คุยกับคนๆนึง ทุกๆวัน มีเรื่องอะไรก็เล่าให้ฟังตลอด เขาเป็นคนน่ารัก ชอบกวน
เวลาเราเหนื่อยๆก็จะมีเขานี่แหละที่ให้กำลังใจ ที่ทำให้มีแรงขึ้นมา เขาทำให้เรายิ้มได้เสมอ เราคุยกันทุกวันตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเวลานอนหลับ
เริ่มมีการนัดเจอกันบ้าง ไปเดินเล่นกันอะไรทำนองนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แต่ความรู้สึกมันเพิ่มขึ้นมาตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน จนกลายเป็นว่าเราขาดเขาไม่ได้ไปแล้ว เขาเป็นคนตอบไว ไปไหนทำอะไรก็จะบอกจะถ่ายรูปให้ดู เวลาเขามีเรื่องเครียดเรื่องไม่สบายใจเราก็จะให้กำลังใจ จะปลอบเขา แม้จะผ่านตัวหนังสือก็ตาม บางทีเราก็คิดมากตามเขาอีกบางครั้งก็ถึงกับร้องไห้ กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร เราก็เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น ก็กลายเป็นใกล้ชิดขึ้น ก็เห็นข้อเสียของเขานะ เหมือนความใกล้ชิดมันจะมากไปมั้ง เขาก็เลยอยากยุติความสัมพันธ์นี้ แต่เราก็รั้งเขาไว้เอง เพราะคิดว่าตัวเราต้องไม่โอเคแน่ๆ เพราะเขากลายเป็นทุกๆวันของเราไปแล้ว
ก็เลยขอให้ยังคุยกันเหมือนเดิม เขาก็รับปากว่าได้ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาค่ะ แต่คุยๆไปสักพักเราก็เริ่มรู้สึกแล้วว่ามันไม่เหมือนเดิมนะ เราเองก็พยายามจะยื้อบทสนทนาให้มันยาวที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่มันยากเหลือเกินค่ะ บางทีเขาหายไปไหนนานๆก็ไม่บอกกัน เราเองก็คิดมาก ชอบมีเรื่องให้เราเป็นห่วงอยู่เสมอ
ตอนนี้ก็เลยลังเลค่ะ ว่าจะตัด หรือจะต่อ พอคิดว่าจะตัดเราก็ทำไม่ได้อีก เพราะยังเป็นห่วง ยังรู้สึกผูกพันธ์ เพราะเราคุยกันมา7เดือนแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าเขาคุยกับใครบ้าง
แต่บางทีก็คิดว่าทนไหว พยายามให้เขาเห็นว่าเราแคร์เขามากแค่ไหน เผื่อวันนึงเขาจะใจอ่อน บางทีเราก็คิดว่าเขาจะเหงามั้ยนะเวลานี้ เขาจะทำอะไรที่ไหนกับใครอยู่ คิดถึงเขาทุกวันจนฝันทุกคืน
เคยคิดว่าจะลองหายไปแล้วกลับมาคุยกันใหม่ เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นมา คิดเยอะมากค่ะ