อายุ 35 ทั้งคู่ค่ะ
ปกติ เวลาสามีโดนกดดัน เขาจะหงุดหงิดค่ะ เราก็จะหยุด
เพราะถ้าไม่หยุด เขาจะควบคุมอารมณืตัวเองไม่ค่อยได้ บางครั้งหลุดคำหยาบ  ปิดประตูเสียงดัง แล้วเดินออกจากบ้านไป

สามีดีค่ะ เวลาปกติ ทำอะไรตามสบาย แล้วแต่อารมณ์
ตัวเราเอง เป็นคนชอบวางแผนอนาคต ทำอะไรเร็วและตัดสินใจเร็ว

ครั้งนี้ ทะเลาะกันเรื่องปัญหาการใช้จ่ายภายในบ้านค่ะ (ขออนุญาตไม่ลงรายละเอียด)
เห็นเขากำลังเดือด ก็เลยเงียบๆไปก่อน เขาหายไปนอนบ้านพ่อเขาค่ะ

วันรุ่งขึ้นเห็นว่า น่าจะเย็นลงแล้ว เลยส่งข้อความไปอธิบายว่า เขาเข้าใจเราผิด ประเด็นคืออะไร และไม่ได้อยากเลิกกับเขาเลย
แต่เขายังโกรธ และส่งข้อความมาเป็นชุด เหมือนไม่รับรู้อะไรที่เรากำลังอธิบาย พอเราเงียบ
ประโยคต่อมา บาดหัวใจมากค่ะ เขาส่งมาว่า "เราเลิกกันเถอะ"  
เราก็นึกว่าเหมือนทุกครั้งที่ทะเลาะ คือเขาจะชอบบอกเลิกแบบนี้ แต่ก็มาขอโทษทุกที
แล้วเขาก็บอกซ้ำๆว่าจะเลิกๆ พร้อมพูดเรื่องเงินในบ้านไม่หยุด พยายามจะต่อว่าเรา เราอ่านอย่างเดียวไม่ตอบอะไร รู้ว่าเขากำลังโมโห
ส่งมาอย่างนั้นเยอะมากๆ แต่ละคำเราเสียใจมากและอยากให้เขาเลิกส่งมาสักที อยากให้สงบสติอารมณ์ เลยตอบไปว่า อยากเลิกมากเหรอ ได้ แล้วก็โอนเงินกลับไปแบ่งครึ่งกัน (เงินที่ช่วยกันหามาด้วยความลำบาก) โอนเพื่อให้เขาเห็นว่า เราไม่ได้รักเขาเพราะเงินหรือเอาเปรียบเรื่องเงินเลย

เขายังต่อว่าเรามาเรื่อยๆ เราเลยหยุดตอบ
และคิด(เอาเอง) อีกครั้งว่า ทิ้งไว้อีกสักคืน เผื่อให้เขาคิดและเย็นลง

สรุปวันนี้ เขาไม่ติดต่อมา และลบเราจากเฟสบุ๊คค่ะ
เราเสียใจมาก เราหมดแรง และไม่รู้จะต้องทำยังไง ถ้าง้อเขาจะเสียนิสัยแบบนี้อีก เราเลยไม่อยากง้ออีกแล้ว
เคว้งค่ะ บอกตรงๆ พยายามอยู่คนเดียวให้ได้ (ไม่มีลูกค่ะ)  และกำลังคิดว่าต่อไปจะอยู่ยังไง

เราคิดว่า คนรักทะเลาะกันไม่ควรมาโทษว่าใครผิด มันผิดทั้งคู่ ข้ามวันแล้วก็ยังต่อว่าเรา และมาบอกเลิก มาตัดขาดเราทุกอย่าง
ตอนนี้ เราทั้งมึน อึ้ง งง และหมดแรงค่ะ เสียใจคงไม่ต้องบอกว่าเสียใจขนาดไหน

ผู้ชายงอน เรารับได้ แต่งอนแบบนี้ เราก็ไม่ไหวค่ะ มันดูเยอะไป ต้องตัดใจ และเดินต่อใช่มั้ยคะ
ชีวิตคู่มันก็ดีนะคะ แต่เจอแบบนี้บ่อยๆ เราเหนื่อยค่ะ และเริ่มคิดว่าอยู่คนเดียวจะดีกว่าหรือเปล่า..