วันนี้ขณะกลับบ้าน  ฝนกำลังตก  ลมแรงมาก  มะม่วงที่อกร่องที่บ้านหล่น ลงมาจึงรีบเดินไปเก็บว่าจะทำข้าวเหนียวมะม่วงทานซะ

แต่แล้วภาพในวันวานของเราได้หวนคืนมา  สมัยเด็กตอนปิดเทอม ฝนกำลังจะลมพันแรง มะม่วงสุกและไม่สุกมันจะหล่นลงมา
เด็กๆบ้านนอกอย่างเรา ก็พากันไปเก็บ(ขโมย)มะม่วงของตาที่อยู่บ้านติดกัน   ตาแกก็เหมือนจะรู้นะ  คงได้ยินเสียงเด็กๆคุยกันด้วย
แหละ   แกวิ่งถือไม่เรียวมาเลยพร้อมตะโกนว่า  "เด็กน้อยซุมนิ  มาลักหมากม่วงอีกแล้ว"  มีหรือเราจะรอช้าอยู่ใยให้โดนไม้เรียวตีจ๊ะ
วิ่งลืมตาย  ลอดลวดหนาม  สะดุดกองขี้ควายไม่ล้ม   ส่วนตาแกก็วิ่งไล่ตามไม่ยอมลดละ  สุดท้ายแกก็มาเหยียบกองขี้ควายเหมือนเราแต่แกแก่แล้วจะล้ม  
พร้อมสบถ เด็กน้อยหมู่นิ เด็กน้อยผีปอบ"    ตอนเย็นกลับบ้านมาเจอแกนั่งอยู่บ้าน  แกมาบอกแม่เราว่าให้ดูลูกด้วยอย่าให้ไปขโมยมะม่วงแกอีก
แกกลับไป  แม่ใช้ไม้ก้านมะยมทำโทษเราอีก  พร้อมให้เรานั่งกินมะม่วงที่บ้านตัวเองอีกเป็นโลๆๆ  ถ้าไม่กินจะถูกไม้เรียวว่างั้น

นึกย้อนไปแล้วก็ได้แกขำ   เรื่องในวันนั้น  กลายเป็นเรื่องขำๆในวันนี้   หากตาแกมีชีวิตอยู่จะขอโทษแก  และถามแกว่า  คุณตาเพราะอะไรจึงจริงจังมากกับเรื่องมะม่วงหล่น  ทั้งที่อยู่บนต้นก็มีอีกเยอะ
และเราก็ขำตัวเองอีก  มะม่วงบ้านตัวเองก็มีอยู่แต่ดันไปขโมยมาทำไมมะม่วงหล่น   ทำไมทำเหมือนหิวมากมาย  

อันนี้ตั้งกระทู้ตาม สภาพอากาศไม่รู้จะแทกห้องไหนดี  เที่ยงแล้วไปทานข้าวเถอะค่ะ