เคยรักใครคนนึงมากๆจนสุดท้ายทั้งเราและเขาก็รักษากันไว้ไม่อยู่ ต้องจากกันไปอยู่ดี จนกลัวการมีความรัก กลัวการเริ่มต้นใหม่กับใครซักคน กลัวเจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก ถึงจะมีคนเข้ามาคุยด้วยก็พยายามเปิดใจแต่ก็ไม่ไหว เหมือนไม่อยากรับใครแล้ว มันเข็ด..หรือเพราะเรามัวแต่นึกถึงอดีต.. มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหมคะ แล้วรักษาแผลใจกันยังไง หายกลัวความรักที่ต้องเจอกันยังไง..
ภายนอกต้องทำเป็นเหมือนแฮปปี้มีความสุข ทั้งๆที่ในใจเจ็บสึด