เข้าเรื่องเลยนะคะ. วันนี้ในไลน์กลุ่มเราก็คุยกับเพื่อนปกติค่ะเล้วมีเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาคำนึง เเล้วคำๆนั้นมันก็เป็นคำที่เเทงใจดำเรามากค่ะ มันเหมือนเป็นคำกระเเนะกระเเหน คือเรารุเเล้วล่ะว่าในเชิงทีเล่นนั้น มันมีทีจริงอยู่ด้วย. คือคำนั้นนี่จี้ตรงจุดมากเลยค่ะ คืออื่นอาจจะไมคิดมาก. เเต่กับเราไมใช่ เเล้วเรากับเพื่กเหมือนรุสึกตัวเองเลยค่ะว่านี่คือเรทะเลากันเเล้ว
เคยเป็นมั้ยคะ เเล้วเพื่อนคนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทเราด้วยนะคะ เเล้วเราก็ไม่คิดว่าเค้าจะพูดคำนี้ออกมา คือมันไม่ใช่คำรุนเเรงอะไเเต่เรานี่เจ็บมาก น้อยใจ หมดใจกับคำว่าเพื่อนลยค่ะ คือมันทำร้ายจิตใจเรามากเเละไม่ใช่เเค่ครั้งเดียว คือมัหลายครั้งเเล้ว. เราเคยโดยเพื่อนในกลุ่มพูดทำร้ายจิตใจเเบบนี้ด้วย. ครั้งนี้เราเลยทนไม่ค่ะ. เราอดทนมานาปล่อยผ่านไปคิดว่าสักวันคงดีขึ้น ไม่อยากมีเรื่องกันเพราะเรื่องเล็กน้อย  (เเต่กับเราถือเป็นเรื่องใหญ่นะคะ) เเตไม่เลยค่ะ รุเลยว่าไม่มีใครเข้าใจเราเทาตัวเรเอง.  วันนี้เราปรี๊ดเเตกเลยค่ะ. สับสน ไม่เข้าใจ เสียใจ น้อยใจว่านี่เค้าไม่เข้าใจเราเลยหรอ เราเลยโพสในเฟสถึงอารมณ์เราตอนนั้น (จริงๆเเล้วไม่ควรนะคะ) อารมณ์เราตอนนั้นคือ ถ้าเราเงียบเรายอมต่อไป มันก็จะจบลงตรงที่เราเป็นฝ่ายถูกเค้าทำร้ายจิตใจเเบบนี้ตลอด เรายอมไม่ได้เเล้ว ความอดทนหมดสิ้น ไม่หยาบคายนะคะ. เราทนมาหลายครั้งเเล้วค่ะกับเพื่อนกับเรื่องเเบบนี้ เวลาเราผิดพลาดเค้าซ้ำเติมเราค่ะ ไม่เคยให้กำลังใจ ไม่ก็ไม่สนใจเเละนำเรื่องของเราไปพูดต่อสนุกปาก คือเรารุเเต่เราเเค่ไม่พูดเพราะเราทน หลังจากที่โพสลงเฟส สักพักเค้าก็รุตัวเลยค่ะว่าเราหมายถึงเค้า  เเล้วโพสที่เค้าโพสหน้าวอของเค้าเองนั้น. ทำให้เรารุเลยว่าเพื่อนที่เราเคยให้ใจไปนั้นเเคร์เรามาก. วินาทีนั้นเราเจ็บมากค่ะ เค้าเคยพูดกับเราว่าบางครั้งก็ต้องการคนที่คอยรับฟังไม่ใช่มาซ้ำเติม เเต่วันนี้เค้ากลับมองข้ามความรุสึกเรา ทั้งๆที่เค้าก็เคยตกอยู่ในสุานการณ์นี้มาก่อน คือเราห่างกับเพื่อนกลุ่มมาสักระยะเเล้วค่ะ  เพราะเรายุ่งจากการเรียนเเละทำงานไปด้วย เเละเราไม่อยากเสียใจกับเพื่อนกลุ่มนี้อีกเเล้ว ออกมาอยู่คนเดียวคงจะสบายใจกว่า

คนเราเวลาพูดหรือทำไรนั้นมักไม่รุตัวว่าดีหรือไม่ดีเหมือนเส้นผมบังภูเขา เเต่ก็มีคนไม่น้อยเลยไม่ใช่หรอคะที่เค้ารู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่  สัจธรรมของชีวิตเราที่ได้จากคำว่าเพื่อนคือ เราไม่สามารถไว้ใจใครได้ เเละไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราเอง คนที่ช่วยเหลือเราจนถึงตอนสุดท้ายนั้นก็คือตัวเราเอง เพื่อนเเท้นั้นไม่เคยมีจริงสำหรับเรา

สถานะตอนนี้เราก็เพื่อนคนนั้นก็โกรธกันค่ะ เราเคยคิดว่าจะโทรไปปรับความเข้าใจ เเต่คิดไปคิดมา เค้าสิควรจะโทรมาพูดกับเรา เราเป็นคนที่เเคร์เเละคิดมากเรื่องคนรอบข้างมาก เราเคยดุเพื่อนเพราะเค้าทำไม่ถูกต้องเเต่เป็นเราซะเองที่คอยง้อเเละพูดกับเค้าก่อน มันเลยเหมือนเราไม่มีค่า เรายังไงก็ได้ จนคนอื่นไม่เเคร์ ไม่มีความเกรงใจ ไม่เห็นหัวเรา. เหมือนเราเป็นคนโง่ เราจึงอยู่เฉยๆ เพราะในเมื่อเค้าไม่เเคร์เราต่อไปเราก็จะไม่เเคร์เค้า ต่างคนต่างอยู่ คิดว่าเราทำดีที่สุดเเล้ว เราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วค่ะ อีกหน่อยเดี๋ยวเดวเราก็หายโกรธ เเต่ที่ยังไม่หายไปไหนนั้นก็คือ ความรุสึกดีๆที่มีต่อเพื่อนคนนี้ ตอนนี้เราคิดมากเเละกลายเป็นผวากับเพื่อนเลยค่ะ กลัวว่าให้ใจใครไปสุดท้ายมันจะจบเเบบนี้คนดีก็มีเยอะเเต่คนไม่ดีเยอะกว่าค่ะ

อยากจะบอกกับคนที่เป็นเเบบเพื่อนเรานะคะ คนที่เค้าเงียบ ไม่พูด ไม่ได้เเปลว่าเค้ายอม เค้าไม่รุสึกอะไร เเต่เพราะเค้ากำลังอดทนอยู่ เพื่อความรุสึกเเละความสัมพันธ์ที่ดี ไม่อยากทะเลาะให้มันเป็นเรื่องใหญ่  เเละบางคนอาจจะติดพูดเล่นกับเพื่อนหรือกับใคร เเต่รุมั้ยคะคำๆนั้นคนที่คุณพูดด้วย เค้าอาจจะไม่รุสึกเล่นๆเหมือนคุณก็ได้ บางทีคนเราก็ควรเเคร์คนรอบข้างบ้าง สังคมสมัยนี้ยิ่งหายากขึ้นทุกวัน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ