ฉันมีความจิงบ้างอย่างเกี่ยวกับความรักของฉันที่อยากจะขอคำปรึกษาจากใครสักคนที่พอจะเข้าใจ ???
...............................................................
เรื่องมียุว่า ฉันกับแฟนเรารักกันมากเราคบกันได้ 2 จะ 3 ปีได้ ตอนนี้ฉันกำลังมีปัญหาคือ แฟนฉันนอกใจ ไปมีใครอีกคนที่ยุใกล้ตัวกว่าฉัน ที่ฉันต้องยุไกลกับเขาเพราะว่าเรา 2 คนยุกันคนละจังหวัด แต่ก่อนหน้านี้เราก็ยุด้วยกันไปๆมาๆบ่อยๆ เพราะเรียนมหาลัยที่ไม่ไกลกันมากและสามารถพบเจอกันได้บ่อย แต่พอมาระยะหลังๆฉันต้องกลับไปยุบ้านเพราะคืนหอไปแล้ว และไม่อยากรบกวนทางบ้านเขามาก อาศัยไปตามงานที่มหาลัยก็จะไปหาเขาทีนึง แต่ระยะหลังมานี้ฉันกับไปยุบ้านนานเป็นเดือนทำให้เขามีเวลายุกับเพื่อนๆได้เจอสิ่งใหม่ๆรอบตัวมากขึ้น อิสระมากขึ้น ทำให้ใจเขาคงเปลี่ยนไป แฟนฉันคนนี้เขาเป็นคนขยัน เรียนด้วย ทำงานด้วย และนี่คือต้นเหตุที่เราต้องทะเลาะกันบ่อยๆ คือเขาก็จะมีข้ออ้างที่ทำให้เราต้องมีปัญหากันตลอดเวลา ไม่ว่างบ้าง ไม่มาหาที่บ้านบ้าง บวกกับระยะทางที่ทำให้เราดูเหมือนไกลห่างกันออกไป ถึงตอนนี้ ฉันขึ้นมาหาเขา และก็ได้พบกับความจิงบางอย่างที่มันทำร้ายจิตใจฉันอย่างมาก คือเขานอกใจฉันจิงๆ เขามีคนอื่นอีกคนที่คุยกันบอกรักกัน รักมาก รักคนเดียว ... ฉันจับได้คาหนังคาเขา เขาปฏิเสธอะไรไม่ได้ และตอนนี้ ฉันทำบางสิ่งเขาห้ามไม่ให้ทำคือ ฉันตอบไลน์คนที่เขาคุยด้วย แบบอารมณ์ที่ไม่พอใจว่ามาคุยกับแฟนฉันทำไม เลิกคุยกับเขาเถอะ ไม่รุหรอว่าเขามีแฟนยุแล้ว อะไรประมาณนี้ และนั้นทำให้เขาโกรธฉันมาก แต่เขาก็ตั้งสติได้ในไม่ช้า และเราคุยกัน เขาบอกจะเลือกฉัน แต่เรื่องมันไม่จบง่ายขนาดนั้น เพราะตัวเขาเองได้มีความรุสึกดีๆให้พี่คนนั้นไปแล้ว ฉันรุว่าเขาพยายามทำให้ฉันรุสึกดีทั้งๆที่ตัวเขายังคิดไม่ตกว่าจะเลือกฉันคนที่มาก่อนหรือพี่เขาที่ตอนนี้กำลังมีความรุสึกดีด้วย และในที่สุดเขาก็เล่าให้ฉันฟังหลังจากที่ได้คุยกับพี่เค้าแล้ว และเขาบอกว่าเขาจะเลือกฉัน และจะเลิกคุยกับพี่คนนั้น แต่มีข้อแม้ว่าฉันจะต้องไม่ไปที่ทำงานเขาอีก และไม่ต้องยุ่งกับพี่คนนั้นด้วย (ก่อนหน้านี้เวลาเขาไปทำงานที่นี่แรกๆฉันจะไปนั่งเฝ้าเค้าดูเค้าทำงาน ไปเป็นเพื่อนเค้า แต่ตอนหลังต้องกลับบ้านเลยไม่ได้ไป) ฉันเชื่อใจเขาอีกครั้งแต่ตอบตกลง โดยมีข้อแม้ว่า เขาก็จะต้องไม่ยุ่งไม่คุยกับพี่คนนั้นอีก เพราะฉันรุว่าถ้าเขายิ่งพูดยิ่งคุยกันอีก จะทำให้เขายิ่งรุสึกดีขึ้นละเกิดรักพี่เขามาจิงๆฉันคงทำอะไรไม่ได้...
ณ ตอนนี้ฉันกำลังรอดูผลจากที่เราตกลงกัน ตอนนี้มันคือการเริ่มต้น ต้องรอดูกันต่อไป
...............................................................
ความรุสึกของฉันตอนนี้มันคืออะไร ?
ตอนนี้ฉันเหมือนรุสึกว่าตัวเองเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ดูไม่มีค่าไม่มีความหมายกับใครบางคน ซึ่งก่อนหน้านี้ฉันดูเป็นคนมีค่ามีความหมายกับคนๆนี้มาก แต่อะไรที่ทำให้เขาคนนั้นเปลี่ยนไป
เพราะฉันใช่ไหม?
หรือเพราะตัวเขาเองที่ไม่หนักแน่นมากพอ?
ฉันพยายามคิดทบทวนความรุสึกของตัวเองที่มี ณ ตอนนี้ว่ารุสึกอย่างไรแน่ ? และแล้วฉันก็ได้คำตอบ....
ฉันไม่ได้หมดรักเขาเพียงเพราะว่าเขาไปชอบใครอีกคน แต่ฉันกลับรุสึกได้ว่าตัวฉันมีส่วนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ฉันนึกโทษตัวฉันเองที่ทำให้เรื่องราวของเราสองคนเป็นแบบนี้ เพียงเพราะว่าฉันมีคำว่า "ไม่ว่าง" ให้เขาเช่นกัน เหมือนกับที่เขา "ไม่ว่าง" ฉันต้องโทษตัวฉันเอง ที่ทำให้เรามีช่องว่างซึ้งกันและกัน และช่องว่างตรงนี่แหละที่ทำให้เขา ได้มีโอกาสไปคุยกับอีกคน ฉันนี่มันแย่นะที่คอยนึกถึงแต่ตัวเองว่าทำไมเขาไม่ว่าง ไม่มาหา ไม่ค่อยโทร ไม่ค่อยทัก แต่ในส่วนลึกของความคิดเหล่านั้น ฉันรุยุแก่ใจว่าเพราะเขาต้องรียนต้องทำงานเลยไม่ค่อยว่างและเหนื่อยล้าบ้าง ฉันนึกหันกลับมามองตัวฉันเองก่อนที่อะไรๆมันจะสายไป ว่าฉันปกพร่องตรงไหนไป และฉันก็เจอคำตอบ ฉันเองที่ดูไม่ใส่ใจเขา ทั้งๆที่เขาใส่ใจ จนวันนึงสิ่งที่เค้าทำมันไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลยทำให้เขาต้องไปหาอีกคน ฉันคิดได้ตอนนี้แหละและพยายามทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม หวังว่ามันคงจะไม่สายเกินไป เพราะเขาบอกแล้วว่า "เลือกฉัน" ฉันจะเชื่อเขาและทำให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิมอย่างที่มันเคยเป็น
...............................................................
ฉันควรจะปล่อยเขาหรือเชื่อใจ ?
...............................................................
เรื่องมียุว่า ฉันกับแฟนเรารักกันมากเราคบกันได้ 2 จะ 3 ปีได้ ตอนนี้ฉันกำลังมีปัญหาคือ แฟนฉันนอกใจ ไปมีใครอีกคนที่ยุใกล้ตัวกว่าฉัน ที่ฉันต้องยุไกลกับเขาเพราะว่าเรา 2 คนยุกันคนละจังหวัด แต่ก่อนหน้านี้เราก็ยุด้วยกันไปๆมาๆบ่อยๆ เพราะเรียนมหาลัยที่ไม่ไกลกันมากและสามารถพบเจอกันได้บ่อย แต่พอมาระยะหลังๆฉันต้องกลับไปยุบ้านเพราะคืนหอไปแล้ว และไม่อยากรบกวนทางบ้านเขามาก อาศัยไปตามงานที่มหาลัยก็จะไปหาเขาทีนึง แต่ระยะหลังมานี้ฉันกับไปยุบ้านนานเป็นเดือนทำให้เขามีเวลายุกับเพื่อนๆได้เจอสิ่งใหม่ๆรอบตัวมากขึ้น อิสระมากขึ้น ทำให้ใจเขาคงเปลี่ยนไป แฟนฉันคนนี้เขาเป็นคนขยัน เรียนด้วย ทำงานด้วย และนี่คือต้นเหตุที่เราต้องทะเลาะกันบ่อยๆ คือเขาก็จะมีข้ออ้างที่ทำให้เราต้องมีปัญหากันตลอดเวลา ไม่ว่างบ้าง ไม่มาหาที่บ้านบ้าง บวกกับระยะทางที่ทำให้เราดูเหมือนไกลห่างกันออกไป ถึงตอนนี้ ฉันขึ้นมาหาเขา และก็ได้พบกับความจิงบางอย่างที่มันทำร้ายจิตใจฉันอย่างมาก คือเขานอกใจฉันจิงๆ เขามีคนอื่นอีกคนที่คุยกันบอกรักกัน รักมาก รักคนเดียว ... ฉันจับได้คาหนังคาเขา เขาปฏิเสธอะไรไม่ได้ และตอนนี้ ฉันทำบางสิ่งเขาห้ามไม่ให้ทำคือ ฉันตอบไลน์คนที่เขาคุยด้วย แบบอารมณ์ที่ไม่พอใจว่ามาคุยกับแฟนฉันทำไม เลิกคุยกับเขาเถอะ ไม่รุหรอว่าเขามีแฟนยุแล้ว อะไรประมาณนี้ และนั้นทำให้เขาโกรธฉันมาก แต่เขาก็ตั้งสติได้ในไม่ช้า และเราคุยกัน เขาบอกจะเลือกฉัน แต่เรื่องมันไม่จบง่ายขนาดนั้น เพราะตัวเขาเองได้มีความรุสึกดีๆให้พี่คนนั้นไปแล้ว ฉันรุว่าเขาพยายามทำให้ฉันรุสึกดีทั้งๆที่ตัวเขายังคิดไม่ตกว่าจะเลือกฉันคนที่มาก่อนหรือพี่เขาที่ตอนนี้กำลังมีความรุสึกดีด้วย และในที่สุดเขาก็เล่าให้ฉันฟังหลังจากที่ได้คุยกับพี่เค้าแล้ว และเขาบอกว่าเขาจะเลือกฉัน และจะเลิกคุยกับพี่คนนั้น แต่มีข้อแม้ว่าฉันจะต้องไม่ไปที่ทำงานเขาอีก และไม่ต้องยุ่งกับพี่คนนั้นด้วย (ก่อนหน้านี้เวลาเขาไปทำงานที่นี่แรกๆฉันจะไปนั่งเฝ้าเค้าดูเค้าทำงาน ไปเป็นเพื่อนเค้า แต่ตอนหลังต้องกลับบ้านเลยไม่ได้ไป) ฉันเชื่อใจเขาอีกครั้งแต่ตอบตกลง โดยมีข้อแม้ว่า เขาก็จะต้องไม่ยุ่งไม่คุยกับพี่คนนั้นอีก เพราะฉันรุว่าถ้าเขายิ่งพูดยิ่งคุยกันอีก จะทำให้เขายิ่งรุสึกดีขึ้นละเกิดรักพี่เขามาจิงๆฉันคงทำอะไรไม่ได้...
ณ ตอนนี้ฉันกำลังรอดูผลจากที่เราตกลงกัน ตอนนี้มันคือการเริ่มต้น ต้องรอดูกันต่อไป
...............................................................
ความรุสึกของฉันตอนนี้มันคืออะไร ?
ตอนนี้ฉันเหมือนรุสึกว่าตัวเองเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ดูไม่มีค่าไม่มีความหมายกับใครบางคน ซึ่งก่อนหน้านี้ฉันดูเป็นคนมีค่ามีความหมายกับคนๆนี้มาก แต่อะไรที่ทำให้เขาคนนั้นเปลี่ยนไป
เพราะฉันใช่ไหม?
หรือเพราะตัวเขาเองที่ไม่หนักแน่นมากพอ?
ฉันพยายามคิดทบทวนความรุสึกของตัวเองที่มี ณ ตอนนี้ว่ารุสึกอย่างไรแน่ ? และแล้วฉันก็ได้คำตอบ....
ฉันไม่ได้หมดรักเขาเพียงเพราะว่าเขาไปชอบใครอีกคน แต่ฉันกลับรุสึกได้ว่าตัวฉันมีส่วนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ฉันนึกโทษตัวฉันเองที่ทำให้เรื่องราวของเราสองคนเป็นแบบนี้ เพียงเพราะว่าฉันมีคำว่า "ไม่ว่าง" ให้เขาเช่นกัน เหมือนกับที่เขา "ไม่ว่าง" ฉันต้องโทษตัวฉันเอง ที่ทำให้เรามีช่องว่างซึ้งกันและกัน และช่องว่างตรงนี่แหละที่ทำให้เขา ได้มีโอกาสไปคุยกับอีกคน ฉันนี่มันแย่นะที่คอยนึกถึงแต่ตัวเองว่าทำไมเขาไม่ว่าง ไม่มาหา ไม่ค่อยโทร ไม่ค่อยทัก แต่ในส่วนลึกของความคิดเหล่านั้น ฉันรุยุแก่ใจว่าเพราะเขาต้องรียนต้องทำงานเลยไม่ค่อยว่างและเหนื่อยล้าบ้าง ฉันนึกหันกลับมามองตัวฉันเองก่อนที่อะไรๆมันจะสายไป ว่าฉันปกพร่องตรงไหนไป และฉันก็เจอคำตอบ ฉันเองที่ดูไม่ใส่ใจเขา ทั้งๆที่เขาใส่ใจ จนวันนึงสิ่งที่เค้าทำมันไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลยทำให้เขาต้องไปหาอีกคน ฉันคิดได้ตอนนี้แหละและพยายามทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม หวังว่ามันคงจะไม่สายเกินไป เพราะเขาบอกแล้วว่า "เลือกฉัน" ฉันจะเชื่อเขาและทำให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิมอย่างที่มันเคยเป็น
...............................................................