๐ สายลมพรายใบอ้อล้อลมเล่น ไหวระเนนโน้มอ่อนร่อนดอกไหว พริ้วละอองล่องลิ่วปลิดปลิวไกล ไปหล่นไหนได้ก่อแตกกอพันธุ์ ๐ นกกู่ร้องก้องฟ้าเพรียกพาหมู่ กลับพร้อมคู่คืนคอนนอนสุขสันต์ ตะวันจวนจากฟ้าเพลาจันทร์ ส่อ

  ๏ เมื่อตะวันลับลาท้องฟ้าเศร้า ความเงียบเหงาจับจอง จนหมองหมาง เมื่อเธอลาจากไป อุ่นไอไม่จาง ใจฉันค้าง หวังเคียงแต่เพียงเธอ   ๏ รู้หรือไม่นัยน์ตาทั้งสองนั่น ผูกสัมพั

O หม่นมัวเงียบงันอยู่ ..ในตรู่สาง หยดน้ำวางตัวเกลื่อน..ทั่วเถื่อนหน ฟ้าสูง .. ภาพฝูงนก .. บินวก-วน เมื่อสูรย์พ้นสิขรคล้อย .. ขึ้นลอยดวง O หอมโกสุมกล่อมยาม .. เมื่อวามวับ- ดวงวันทอลออระยับขึ้นรับช่วง ล

เดียวดายที่...เชียงม่วน # มาเชียงม่วนชวนมาหาความรัก มิอาจหักอารมณ์ข่มใจไหว หนทางร้อยพันลี้ที่ยาวไกล งามอำไพคล้ายทองผ่องอำพัน # เหมือนเยื่อใยสายสัมพันธ์อันลึกซึ้ง ยังตราตรึงหัวใจชวนให้ฝัน เสน่ห์ล้ำธร

O ลดเลี้ยวทอดเบื้องหน้าต่อตานั้น ทั้งหม่นแสงม่านควันเหมือนกั้นขวาง เงียบงันทั้งเปล่าเปลี่ยวในเที่ยวทาง พาก้าวย่างทุกก้าว .. เหน็บหนาวนัก O คดเคี้ยวทอดลิบโล่งยึดโยงสู่- การรับรู้ .. บทกรรม-แล้วจำหลัก-