บอกก่อน สิ่งที่จะเขียนต่อไปนี้ ไม่มีอ้างอิงรองรับ เป็นมโนส่วนตัวล้วนๆ นั่งเทียนเขียนเองกับมือ จักขอบคุณยิ่ง หากอ่านจนครบ



ผ่านมานานจนจำไม่ได้กับตัวเลขขาดทุนในโครงการจำนำข้าว ที่หาตัวเลขสุดท้ายไม่เจอ  ปิดบัญชีไม่ลงตัว อาจจะด้วยวิธีคำนวนที่หลากหลาย อยากให้ขาดทุนเท่าไรก็หาตัวเลขมาใส่เข้าไป  หาข้อสรุปไม่ได้ ว่าขาดทุนได้ยังไง มีการโกงตรงไหน

รู้เพียงแค่ขาดทุน  ถ้าพิจารณาดูดีๆ ข้างลายจุด ทำไมทำได้ ซื้อตันละ 15000 บาท สามารถผลิตเป็นข้าวสารขายแบบมีกำไรได้ ทั้งๆที่ปริมาณน้อยกว่าต้นทุนการผลิตต่อหน่วยสูงกว่า ก็ยังทำให้มีกำไรได้  แต่เม็ดเงิน ในโครงการจำนำข้าวหายไปไหน

ที่ผ่านมาหลายกระทู้ หลายคอมเม้นท์ หลายล๊อคอิน มีการหาข้อมูล หาตัวเลข มาเสนอกันมากมาย ข้าวเปลือก 1 ตัน ได้ข้าวสารเท่าไร ได้อะไรมาบ้าง เป็นมูลค่าเท่าไร ซึ่ง ดูยังไงก็ไม่มีทางขาดทุน จริงไหม?

เอาเถอะ ตั้งกระทู้นี้มา ไม่ได้จะมาแก้ตัวเรื่องโครงการจำนำข้าว หรือจะมาด่าใคร อวยใครหลอก


พักฟังเพลงกันก่อน แล้วอ่านต่อ



กระทู้นี้อยากพูดถึง อนาคตของชาวนาไทย กับการจากไปของจำนำข้าว

โครงการจำนำข้าว ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ในการช่วยเหลือชาวนา แต่...มันเป็นเรื่องเร่งด่วน ที่ต้องทำ เปรียบเหมือนคนใกล้ตาย ต้องปั๊มหัวใจให้ฟื้นขึ้นมาก่อน แล้วถ้าเทียบกับประกันราคาข้าวล่ะ ต่างกันสิ้นเชิงครับ ประกันราคาจ่ายแล้วหมดไปเลยไม่หวนกลับ แต่จำนำข้าว จะมีเงินหมุนกลับมาในระบบ ลงเงินไปครั้งเดียวมันสามารถต่อยอด หมุนเวียนต่อไปได้เรื่อยๆ เหมือนกองทุนหมู่บ้าน  ใครจะแย้งว่าแล้วมันเป็นไปได้ไหมเงินในระบบจำนำข้าวหายไปไหน อันนี้ต้องเปิดประเด็นใหม่ครับ ไปสืบสวน สอบสวน ค้นหากันเอา ผมจะพูดแค่โครงสร้างครับ

เมื่อปั๊มหัวใจชาวนาด้วยจำนำข้าวแล้ว พอมีแรงขึ้น พอฟื้นตัวได้ ขั้นต่อไปก็ต้องทำให้ชาวนาช่วยเหลือตัวเองได้โดยที่ไม่ต้องมีใครมาอุ้มต่อไป จำนำข้าว เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้นเอง

ขั้นต่อไปก็คือพัฒนาขบวนการเพาะปลูก ลดต้นทุน เพิ่มผลผลิตแก้ไขปัญหาดินเสียและการใช้สารเคมี รวมถึงอำนาจการต่อรองราคา หรือเข้าไปมีบทบาทในตลาดข้าว


ผมไม่ได้พูดถึงโครงการจำนำข้าวเจ๊ง ข้าวไทยต่างหาก ที่เจ๊ง

น่าเสียดายยิ่งนัก การยกระดับชาวนาไทย ล้มเหลวไปตั้งแต่บันไดขั้นแรก




ปล.ทั้งหมดนี้ผมมโนเองทั้งสิ้น  ถ้ามีโอกาศจะมามโนเรื่องข้าวลายจุด