1 เรื่องโอปปาติกะ
จริงๆผมจะยกมา แต่เห็นคุณ traf ยกมาครบถ้วนแล้วในกระทู้ http://ppantip.com/topic/33588546
ดังนั้นผมไม่ต้องเสียเวลายกมาใหม่ ถ้าคุณสุมาอี้มีคำถามอยากถามผม ให้ถามที่กระทู้นี้ต่อได้เลย

2 เรื่องความเห็นอ.เสถียร ต่อ พระอภิธรรม
จริงๆแล้วผมเป็นผู้นำคห อ.เสถียร ต่อพระอภิธรรมมาแสดงไว้ในกระทู้ของผมเองเมื่อปีที่แล้ว
จากบทความเรื่อง ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับพระอภิธรรม ๔ สมัย เสถียร โพธินันทะ
http://ppantip.com/topic/30113081

อ.เสถียรแต่กลับย้ำด้วยซ้ำว่า ในยุคแรกที่พระอภิธรรมอยู่ปะปนรวมกับพระสูตรนั้น
แน่นอนเหลือเกิน ที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงเป็นผู้ให้กำเนิดพระอภิธรรม
โดยได้แสดงหลักฐานว่าในพระสุตันตปิฏกตอนนี้ก็ยังหลงเหลือเค้าโครงของพระอภิธรรมที่แยกออกมาเป็นปิฏกอีกชุดนึง

ซ้ำยังย้ำในตอนท้ายว่า
พระอภิธรรมมีลักษณะพิเศษ ประกอบด้วยทฤษฎี และกฎเกณฑ์ทางสภาวธรรมอย่างพิสดาร
เป็นวิทยาศาสตร์ทั้งด้านนามและด้านรูป และเป็นอภิปรัชญา ซึ่งไม่มีในคัมภีร์ของศาสนาอื่นใด
พระอภิธรรม จึงต้องศึกษาด้วยการถ่ายทอดทำความเข้าใจเป็นพิเศษจากอาจารย์

ก็ผู้ที่จำทรงในพระอภิธรรมได้ ข้าพเจ้ารับรองได้ว่า ผู้นั้นจะไม่เป็นมิจฉาทิฏฐิ
จักทวีศรัทธาปสาทะในพระพุทธศาสนายิ่งขึ้น
บัดนี้ วงการปริยัติศึกษาของเรา ได้สนใจเล่าเรียนพระอภิธรรมแพร่หลาย
จึงนับเป็นลาภอันประเสริฐแห่งพุทธบริษัทผู้ใคร่ในการศึกษาทั้งหลายโดยแท้


3 เรื่องกถาวัตถุ
ที่คุณสุมาอี้ถามว่า กถาวัตถุเป็นผลงานพระโมคคัลลีบุตรติสสะเถระ จะเป็นพุทธพจน์ได้อย่างไร
ผมตอบว่า กถาวัตถุทีปรากฏในพระสูตรของพระพุทธเจ้าโกนาคม และพระอรหันตเจ้าหลายๆท่านนั้น
ไม่ได้หมายถึงกถาวัตถุที่เป็นการถามตอบของพระโมคคัลลีบุตรติสสะ กับพระนิกายอื่น
แต่หมายถึงกถาวัตถุ 10 อันเป็นพุทธพจน์นั่นเอง
ผมลงรูปไม่ได้ ดูรูปใน link นี้แล้วกัน

http://image.ohozaa.com/view2/yjrEalyiCwElSZYn


4 เรื่องว่าพระอภิธรรมปิฏกเป็นสาวกภาษิต เป็นความเห็นของนิกายเถรวาท
โดยอ้างว่า

_{3.1 นิกาย วิภัชชวาท เช่น เถรวาท(เดิม) สังกันติกวาท  นิกายสุตตวาท มหิสาสกวาท ธรรมคุตตวาท วัชชิปุตตกวาท ฯลฯ ระบุว่า อภิธรรมปิฎก เป็นเถรภาษิตของท่านพระสารีบุตร และท่านพระมหากัจจานะ หลักฐานก็คือ คัมภีร์สารีปุตตาภิธรรม ซึ่งถูกแปลเป็นภาษาจีน นักวิชาการระบุว่า มีลักษณะอย่างเดียวกันกับ คัมภีร์วิภังคปกรณ์}

จริงๆแล้ว ผมไม่ชอบการตีขลุมแล้วอ้างว่าเป็นหลักฐานของท่านสุมาอี้เลย
ท่านมีหลักฐานชิ้นไหนระบุว่า เถรวาท เห็นว่าพระอภิธรรมเป็นภาษิตพระสารีบุตรครับ?
การอ้างว่า สังกันติกวาท  นิกายสุตตวาท มหิสาสกวาท ธรรมคุตตวาท etc เห็นว่า พระอภิธรรมเป็นภาษิตพระสารีบุตร
และอ้างว่านิกายเหล่านี้แยกตัวออกมาจากเถรวาท
ไม่ได้แปลว่าเถรวาทต้องมีความเห็นเช่นเดียวกับนิกายเหล่านี้

ต่างกันด้วยซ้ำคือ ถ้าท่านอ่านกถาวัตถุของพระโมคคัลลีบุตรติสสะ  ก็ระบุชัดเจนอยู่แล้วว่านิกายเหล่านี้ไม่ใช่เถรวาท และได้แยกตัวออกไปแล้ว
และจุดประสงค์ของกถาวัตถุคือแยกนิกายเหล่านี้ให้ชัดเจน ไม่ให้ปลอมบวชอยู่ในนิกายเถรวาทนั่นเอง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=37&i=1
พระยสเถระผู้เป็นบุตรของพราหมณ์ ชื่อว่ากากัณฑกะ ฟังวัตถุ ๑๐ ประการนั้นแล้ว ได้ถือเอาพระเจ้าอโศกราชผู้เป็นโอรสของพระเจ้าสุสุนาคะ ให้เป็นพระสหาย แล้วคัดเลือกพระเถระ ๗๐๐ รูปในจำนวนภิกษุ ๑,๒๐๐,๐๐๐ รูป คือ ๑๒ แสน ย่ำยีวัตถุ ๑๐ ประการเหล่านั้นแล้วก็ยกสรีระ คือพระธรรมวินัยขึ้นสังคายนา.
               ก็ภิกษุวัชชีบุตรมีประมาณ ๑๐,๐๐๐ รูป ถูกพระธรรมสังคาหกเถระทั้งหลายข่มขู่แล้ว คือติเตียนแล้ว จึงแสวงหาพวก ครั้นได้พวกที่เป็นทุพพลวะ อันสมควรแก่ตนก็จัดตั้งสำนักตระกูลอาจารย์ใหม่ ชื่อว่ามหาสังฆิกะ แปลว่าพวกมาก ตระกูลอาจารย์ ๒ พวกอื่นอีกเกิดขึ้น คือโคกุลิกะและเอกัพโยหาริกะ ซึ่งแตกแยกมาจากตระกูลอาจารย์มหาสังฆิกะนั้น. ตระกูลอาจารย์ ๒ พวกอื่นอีก คือบัญญัตติวาทะและพหุลิยะ ซึ่งมีชื่ออีกอย่างหนึ่งว่า พหุสสุติกะ แตกแยกมาจากนิกายโคกุลิกะ. อาจริยวาทอื่นอีกชื่อว่าเจติยวาท เกิดขึ้นแล้วในระหว่างนิกายพหุลิยะนั้น นั่นแหละ. ในร้อยแห่งปีที่ ๒ คือ ภายในพระพุทธศักราช ๒๐๐ ปี ตระกูลอาจารย์ทั้ง ๕ ตระกูลเกิดขึ้นจากตระกูลอาจารย์มหาสังฆิกะด้วยประการฉะนี้. ตระกูลอาจารย์ทั้ง ๕ เหล่านั้น รวมกับมหาสังฆิกะเดิม ๑ ก็เป็น ๖ ตระกูลด้วยกัน.
               ในร้อยแห่งปีที่ ๒ นั้นนั่นแหละ อาจริยวาททั้ง ๒ คือมหิสาสกะและวัชชีปุตตกะเกิดขึ้น แตกแยกมาจากเถรวาท. ในบรรดาอาจริยวาททั้ง ๒ นั้น อาจริยวาททั้ง ๔ คือ :-
               ธัมมุตตริยะ ๑ ภัทรยานิกะ ๑ ฉันนาคาริกะ ๑ สมิติยะ ๑ เกิดขึ้นเพราะแตกแยกมาจากนิกายวัชชีปุตตกะ.
               ในร้อยแห่งปีที่ ๒ นั้นนั่นแหละ อาจริยวาท ๒ พวก คือ :-
               สัพพัตถิกวาทะและธัมมคุตติกะ เกิดขึ้นเพราะการแตกแยกมาจากตระกูลอาจารย์มหิสาสกะอีก. นิกายชื่อว่ากัสสปิกะ เกิดขึ้นเพราะแตกแยกจากตระกูล สัพพัตถิกวาทะอีก. เมื่อนิกายกัสสปิกะทั้งหลายแตกกันแล้วก็เป็นเหตุให้นิกายชื่อว่า สังกันติกะอื่นอีกเกิดขึ้น เมื่อนิกายสังกันติกะทั้งหลายแตกกันแล้ว นิกายชื่อว่าสุตตวาทะ ก็เกิดขึ้น. อาจริยวาท ๑๑ นิกายเหล่านี้เกิดขึ้นแล้ว เพราะแตกแยกมาจากเถรวาทอย่างนี้ ด้วยประการฉะนี้. อาจริยวาท ๑๑ นิกายเหล่านี้รวมกับเถรวาทเดิมก็เป็น ๑๒ นิกาย.
               ในร้อยแห่งปีที่ ๒ คือ ภายในพระพุทธศักราช ๒๐๐ ปี อาจริยวาทคือลัทธิแห่งอาจารย์ ทั้งหมดรวม ๑๘ นิกาย คือ ๑๒ นิกายที่แยกมาจากเถรวาทเหล่านี้ และนิกายอาจริยวาท ๖ ที่แตกแยกมาจากตระกูลอาจารย์มหาสังฆิกะทั้งหลาย ฉะนี้แล.
               คำว่า นิกาย ๑๘ นิกายก็ดี ตระกูลอาจารย์ ๑๘ ตระกูลก็ดี เป็นชื่อของนิกายที่กล่าวมาแล้วเหล่านั้น นั่นแหละ. อนึ่งบรรดานิกาย ๑๘ นิกายเหล่านั้น ๑๗ นิกาย บัณฑิตพึงทราบว่า เป็นนิกายที่แตกแยกกันมา ส่วนเถรวาท บัณฑิตพึงทราบว่า เป็นนิกายที่ไม่แตกกัน.
               (โปรดดูแผนผังความเป็นมา ดังต่อไปนี้
               ๑. ภิกษุผู้ลามกทั้งหลาย ผู้เป็นชาววัชชีบุตรผู้เป็นอธรรมวาที ถูกพระเถระผู้เป็นธรรมวาทีทั้งหลายขับออกแล้ว ได้พวกอื่นจึงตั้งคณาขารย์ใหม่.
              ......
               ๒๕. นิกายที่เหลือ คือนอกจากเถรวาท เกิดขึ้นแล้วเป็นดุจกาฝากเกิดอยู่ที่ต้นไม้ นิกายที่แตกแยกกันมาทั้ง ๑๗ นิกายนี้ ไม่มีในร้อยปีแรก แต่ในระหว่างร้อยปี

คัมภีร์สารีปุตตาภิธรรมก็ไม่ใช่คัมภีร์ของเถรวาทแม้แต่น้อย
ท่านจะเอามาใช้อ้างอิงว่าเป็นความเห็นของเถรวาทได้อย่างไร


สรุป
เรื่องโอปปาติกะ ที่คุณเหลิมมีคห ว่า ผีก็เป็นโอปปาติกะประเภทหนึ่ง ถูกต้องแล้ว
เรื่องคห อ.เสถียร ท่านมั่วนิ่ม
เรื่องกถาวัตถุ ท่านเข้าใจผิด
เรื่องพระอภิธรรมเป็นสาวกภาษิต ท่านก็มั่วนิ่มอีก

ชัดเจนนะครับ