ไม่รู้ว่าจะเกริ่นยังไง แต่ว่าช่วงนี้เราลำบากใจมากค่ะ คือเราเบื่อนิสัยตัวเองอย่างนึงคือเราเป็นคนที่ไม่กล้าพูดความจริงในทางลบกับเพื่อน คล้ายๆกับว่าจะเป็นพวกยกยอ แต่จริงๆคือไม่ใช่นะ เราแค่ไม่ชอบทำร้ายจิตใจคนอื่น เราเลยชอบพูดชื่นชมเพื่อน เช่น สวยแล้ว ดีแล้ว เริ่ดจ้าาาา คือเราไม่กล้าพูดอะไรนอกเหนือจากนี้จริงๆ เราไม่อยากให้เขาต้องรู้สึกไม่ดีหรือไม่มีความมั่นใจ ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้มาตลอด จนมาระยะหลังๆเพื่อนเริ่มหลงตัวเอง มโน และคิดว่าทุกสิ่งของตัวเองนั้นดีงามจนเราเริ่มจะรับไม่ได้แล้วค่ะ แต่ป่วยการที่จะไปห้ามปรามอะไรเขา พอเราลองพูดความจริงเขาก็จะแบบโกรธๆ หรือไม่เชื่อ เพราะเขาจะบอกว่าแม่เขายังบอกว่าดีเลย อะไรแบบนี้ เราว่าสาเหตุที่เราต้องทำแบบนี้ส่วนหนึ่งมาจากที่เราเคยเห็นเพื่อนโดนคนอื่นวิจารณ์เสียๆหายๆแล้วเราสงสาร เราเลยไม่กล้าคิดที่จะพูดอะไรทำร้ายจิตใจเขาก็เป็นได้ เฮ้ออออ แต่ก็นะอึดอัดใจจัง