ไม่เกี่ยวกับพี่ตูนนะครับ(ผมขอยื้มประโยคนึงนะครับผม) มันมีอาการเคืองๆ ไม่ทราบเพื่อนๆในราชดำเนินเป็นเหมือนกันหรือปล่าว
แค่มีคนกล่าวประโยคเหล่านี้ ต่อท้ายความคิดเห็นของเรา

  -ไว้ใจเขาบ้างไม่ได้หรือไง
  -สงบๆแบบนี้บ้างไม่ดีหรือไง
  -แล้วจะดิ้นกันทำไมเห็นบ้านเมืองสงบจะตายห่ากันรึไง

ผมเองก็รักสงบเหมือนกับทุกๆคนแหละครับ แต่ทำไมพอฟังๆแล้วมันเคืองทุกครั้งที่ได้เห็นประโยคเหล่านี้ผ่านตา เพียงเพราะแค่เราท้วงติง ร่างบิดเบี้ยวรัดนูนเทวดาฉบับนี้ เหมือนกับว่าเจ้าของประโยคอยากให้เราเชื่อในทุกเรื่องแล้วก็วางใจในทุกอย่าง(ก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนขี้สงสัยหรือขี้หวาดระแวง) แต่เทวดาของทั่รๆแต่ละองค์ฤทธิเดชล้วนประจักแก่ตามาแล้วทั้งนั้น

การที่จะบอกให้ผมวางใจ เสมือนกับว่าให้เด็กสามขวบขับรถโดยสารแล้วก็หันมาบอกผมและผู้โดยสารว่า "จงวางใจในพระเจ้า" โธ่ว์ว์ พระเจ้าคงจะมีอารมย์ขันกับทั่รหรอกนะ (ผมไม่ได้หลู่เกียรติพระเจ้านะครับผมเองก็เชื่อในพระเจ้า)

ขออณุญาติร้องเพลงแก้เครียดต่อนะครับ
คำง่ายๆที่เธอใช้พระเจ้า ซ้ำไปซ้ำมาาาาา  คิดจะพูดแต่ก็พูดอย่างไม่คิด รู้มั้ยว่าหนึ่งชีวิตของใคร ต้องเกิดปัญหาาาาาาาา