เราผิดมากเลยใช่ไหมที่เกิดมาครอบครัวไม่สมบูรณ์แบบเหมือนคนอื่นๆ  ย่ากับน้าสาวของเราเอาเรามาเลี้ยงตั้งแต่ที่เราคลอดออกมาได้ไม่กี่เดือน เพราะว่าพ่อแม่แยกทางกันและก็เกี่ยงความรับผิดชอบและยกเราให้กับน้า  โตมาพร้อมกับคำพูดที่คนอื่นตราหน้าว่าลูกที่พ่อแม่แยกทางกันคงไม่มีวันได้ดิบได้ดี  สารพัดกับคำพูดดูถูกต่างๆนานๆ ที่มันทำให้รู้สึกไม่ดีนัก
-พอเราเข้าเรียนปวชก็นินทาดูถูกว่าเดี๋ยวก็มีผัวเรียนจะไม่จบ มองเราด้วยสายตาดูถูกมาก
-พอต่อมาปวส ก็มาพูดแขวะเราว่าพ่อแม่ไม่มี มีปัญญาถีบตัวให้เรียนสูงได้แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับเรา เรียนให้สูงยังไงก็ไม่มีวันได้ดี
-พอมาเรียนมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งก็ไม่เว้นนินทาเรา หลายๆคนพูดไม่ดีกับเราทั้งๆที่พวกเขาไม่รู้จักนิสัยเราจริงด้วยซ้ำ ตอนที่ได้ยินครั้งแรกมีคุณป้าคนนึงที่รู้จักกับน้าสาวเราเขามาถามว่าเอาภาระของคนอื่นมาเป็นภาระของตัวเองทำไม  ได้ยินครั้งที่สองตอนนั้นเรากำลังทำการบ้านอยู่ในออฟฟิตน้าสาวมีพี่คนนึงมาชวนน้าสาวเราคุย พูดไปพูดมาก็ถามว่าเราเป็นใครทำไมถึงมาเกาะน้าเรากินและก็พูดอีกว่าเราเป็นตัวถ่วงความเจริญของน้าสาว บางคนที่รู้จักน้าสาวกับย่าเราพูดถึงขนาดด่าเราว่าเป็นกาฝากเกาะน้ากับย่าและก็เปรียบเทียบกับลูกสาวเขาเลยด้วยซ้ำบอกว่าลูกเขาน่ะสวยแต่เราขี้เหร่ตัวเตี้ยๆดำๆและก็พูดว่าลูกเขาดีอย่างโน่นดีอย่างนี้
ด้วยคำพูดดูถูกเหล่านั้นมันก็ทำให้เราเอามาคิดว่าเราใช่จริงแบบที่เขาพูดหรอ ก็ไม่นะ ปิดเทอมเราก็ไปทำงานพอเศษหาเงินเอาเก็บไว้ไปโรงเรียน บางที่ไม่รู้จะใช้อะไรเราก็เอาไปให้น้าสาวเราหมดเลยด้วยซ้ำ  ทำไมหรอเกิดมามีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์นี่มันทำอะไรก็ผิดหมดเลยหรอทำอะไรดีๆก็ไม่มีวันได้ดีในสายตาพวกคุณเลยใช่ไหม ทำไมถึงต้องพูดด้วยถ้อยคำหยาบคาบกับเราแบบนั้น แค่อยากมาระบายเท่านั้น เราอัดอั้นมาหลายครั้งแล้วพวกเขาทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรสักอย่างลูกของพวกเราดีหมดแต่กับเราด่าทอดูถูกอย่างรุนแรงทำไมสังคมมันถึงมีแต่คนแบบนี้ก็ไม่รู้