เวลาลูกร้องงี่เง่า ผมไม่ยังไม่ตีก็แค่ดุ แล้วที่นี้เด็กก็โวยวาย กระทืบเท้า โครมคราม เป็นที่ไม่ถูกใจของคนในบ้าน เมื่อก่อนยายจะเข้ามาฟาดๆ จนผมทนไม่ไหว เพราะการฟาดแค่ทำให้เด็กกลัว อาจจะได้ผลงายและเร็ว แต่ผมไม่ชอบระยาวมันไม่ได้อะไร เป็นเด็กเก็บกด ไม่กล้าแสดงออก หรือไม่ก็อาจจะติดนิสัยใช้ความรุนแรงไปเลย ผมใช้วิธีรอ(ถ้ามีเวลา แต่บางที รีบๆก็ต้องบังคับหรือให้มันผ่านไปก่อน) แล้วมาพูดสอนไหม่ตอนที่ลูกพูดรู้เรื่อง แต่คนมันอยู่บ้านเดียวกันเรื่องมันก็ไม่จบง่ายๆ คนพวกนี้ก็กระแนะกระแหนผมไม่เลิก เลี้ยงลูกตีไม่ได้อีกหน่อย อย่างนั้น-อย่างนี้ เด็กดื้อเพราะพ่อ ต่างๆนาๆ คือไอ้คำกระแนะกระแหนเนี่ย ถ้าเป็นคนนอกก็ช่างแ-่งมันเถอะ แต่เขาคนในครอบครัวมีศักดิ์เป็นยาย,เป็นน้า เนี่ย พูดแล้วมีประโยชน์อะไรเหรอ เด็กก็ฟังไม่รู้เรื่อง พูดไปก็แค่เอาชนะผม แล้วทำเป็นพูดเหมือนจะห่วงเด็ก มันไม่ใช่แล้วหละ